កំពុងជិះឡានមិនយូរប៉ុន្មានទូរស័ព្ទរបស់Lisaបានរោទ៍ឡើង នាងបានលើកទូរស័ព្ទនិយាយមួយសន្ទុះនាងក៏បិទទូរស័ព្ទហើយទឹកមុខនាងចាប់ផ្ដើមប្រែប្រួល.
"មានរឿងអី?"
"ភ្ញៀវបានរំសាយការណាត់ហើយ"
"ចឹងល្អណាស់មិនបាច់ទៅជួបភ្ញៀវទេ"
"បើពេលនេះអ្នកទៅជួបគេជាលោក ផាក៍ ដូយុន គេប្រហែលមិនហ៊ានរំសាយការណាត់ទេ" លីសានិយាយទាំងមុខក្រញូវ។
"ត្រលប់ទៅសណ្ឋាគារវិញទៅ មនុស្សបែបនឹងមិនបាច់ជួបក៏ល្អដែរ"
១០នាទីក្រោយមក....
"ហើយងាកចុះងាកឡើងធ្វើអីនៅឲ្យស្ងៀមទៅ" លីសានិយាយតែដៃបើកឡានភ្នែកសម្លឹងមើលទៅមុខ។
"នេះមិនមែនផ្លូវទៅសណ្ឋាគារទេ" ឆេយ៉ុងនៅតែងាកចុះងាកឡើងសម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួននាង។
"ហើយចុះខ្ញុំថាទៅសណ្ឋាគារវិញពីកាល?"
"បើមិនទៅសណ្ឋាគារវិញនាងចង់នាំខ្ញុំទៅណា?យកទៅលក់ឬក៏រំលោភរួចសម្លាប់ចោលមែនទេ? អត់ទេៗ នាងមិនអាចធ្វើចឹងដាក់ខ្ញុំទេ" ឆេយ៉ុងស្រាប់តែយំយកៗ លីសាមិនមាត់នៅតែផ្តោតលើការបើកឡានក្នុងចិត្តនឹកអស់សំណើតទប់សើចសឹងមិនជាប់។
"ដល់ហើយឈប់យំទៅ" លីសាឈប់ឡានហើយដើរទៅបើកទ្វារឲ្យឆេយ៉ុង។
"ហាស! សួនកម្សាន្ត?" ឆេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមភ្លឹកនឹងអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួននាង។
"នឹងហើយសួនកម្សាន្ត ពេលដែលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តបំផុតខ្ញុំតែងតែមកទីនេះ ម៉េចនៅគិតថាខ្ញុំយកនាងទៅលក់ឬក៏...."
"បានហើយៗ ឈប់និយាយទៅ" ឆេយ៉ុងចេញពីឡានហើយដើរយ៉ាងលឿន
"កុំលឿនពេកចាំផង" លីសាសើចតិចៗ។
"ខ្ញុំអើយខ្ញុំ ខ្មាស់គេណាស់លោកអើយ..."
"ចង់លេងអីដែរ?"
"អីក៏បានតែមិនមែន Roller Coaster"
"Roller Coaster!!! ល្អតាស៎ ចាំបងទៅទិញសំបុត្រ"
"អត់ទេៗ លី...អើយ...ចង្រៃយ៎...ហេតុអ្វីខ្ញុំទៅនិយាយពីវា?!!" នាងខឹងនិងយកដៃទៅទះមាត់ខ្លួនឯង។ បន្ទាប់មកលីសាក៏ត្រលប់មកវិញជាមួយនិងសំបុត្រពីរសន្លឹកហើយក៏ញញឹមឌឺនិងនិយាយទៅកាន់ឆេយ៉ុងថា :
YOU ARE READING
កិច្ចសន្យាស្នេហ៍
Romanceគេថាមនុស្សគ្រប់រូបធ្វើអ្វីត្រូវតែប្រកាន់យកឬគោរពពាក្យសច្ចៈដែលបានសន្យាហើយត្រូវតែធ្វើឲ្យបាន.... រឿងរ៉ាវត្រូវបានក្រឡាប់ចាក់នៅពេលដែលពួកគេធំដឹងក្ដី គេថាស្រីនិងស្រីស្រលាញ់គ្នាកើតដែលមែនទេ? តើពេលរៀបការហើយពួកគេមាន កូនជាមួយគ្នាយ៉ាងម៉េចបានទៅ?
