"ឲ្យបងសុំទោសឆេយ៉ុង បងក៏មិនចង់ធ្វើចឹងដែរ តែបងត្រូវការពិសោធអូនរួមទាំងខ្លួនឯងផងដែរ បងស្រលាញ់អូន...រង់ចាំបងបន្តិចណា" លីសាដើរមកបន្ទប់ឆេយ៉ុងហើយលើកបីឆេយ៉ុងដាក់លើគ្រែរួចទាញភួយមកដណ្តប់ឲ្យនាង។ បបូរមាត់ក្រាស់ថើបថ្ងាសរបស់ឆេយ៉ុងហើយក៏ចាកចេញទៅយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់។
"លីសា" ឆេយ៉ុងភ្ញាក់ឡើងដូចគេជះទឹក
"អ្នកនាងតូចមានរឿងអីមែនទេ?" ម៉ែដោះរត់មករកឆេយ៉ុងពេលលឺសម្លេងស្រែក
"ម៉ោងប៉ុន្មានហើយ"
"ម៉ោង៩ព្រឹក"
"ថាម៉េចម៉ោង៩!! ស្លាប់ហើយLisaប្រាកដជាឃ្លានណាស់ហើយ ខ្ញុំទៅមើលនាងសិន" និយាយហើយឆេយ៉ុងក៏ស្ទុះចុះពីលើគ្រែហើយរត់ទៅបន្ទប់លីសា តែថាមិនទាន់បានបើកទ្វារផង ទ្វារក៏ត្រូវបានអ្នកបំរើរុញចេញ។
"មានរឿងធំហើយអ្នកនាងតូច អ្នកនាងលីសា...គាត់..." អ្នកបំរើស្រីម្នាក់បង្ហាញខ្លួនជាមួយទឹកមុខភ័យ។
"មានរឿងអី? លីសាយ៉ាងម៉េច?" ឆេយ៉ុងចាប់ផ្តើមភ័យ
"អ្នកនាង...គាត់...បាត់ខ្លួនហើយ"
"បាត់ខ្លួន?!!" គ្រាន់តែលឺបែបនេះឆេយ៉ុងក៏រត់ទៅបន្ទប់លីសាភ្លាម តែដូចដែលអ្នកបំរើនិយាយចឹងក្នុងបន្ទប់ទទេស្អាត។
"នៅលើតុមានសំបុត្រ" ម៉ែដោះចង្អុលទៅលើតុដាក់អំពូលក្បែរគ្រែ ឆេយ៉ុងឃើញហើយក៏ទាញវាមកបើកមើលភ្លាម។
«សុំទោសដែលបងកុហកអូនថាបងបាត់បង់ការចងចាំនិងពិការជើង តែអ្វីដែលបងធ្វើក៏ព្រោះតែស្រលាញ់អូន នៅពេលដែលបងឃើញអូនឈឺចាប់បងក៏ឈឺមិនចាញ់អូនដែរ។ បងដឹងថាអូនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបងព្រោះតែអូនមានអារម្មណ៍ខុស តែមិនអីទេ អរគុណពេលវេលាកន្លងមកដែលទុកឱកាសឲ្យបងបាននៅក្បែរអូន ទោះបីខ្លីតែបងពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ ការចាកចេញរបស់បងសង្ឃឹមថាអូននឹងរស់នៅមានក្តីសុខ។ ត្រលប់ទៅជីវិតរបស់អូន ដូចកាលពីមុនវិញចុះ សំបុត្រលែងលះបងចុះហត្ថលេខារួចហើយ ចាប់ពីពេលនេះតទៅពួកយើងលេងមានអ្វីទាក់ទងគ្នាទៀតហើយមិនបាច់តាមរកបងទេ បងស្រលាញ់អូន ទោះពួកយើងមិនអាចនៅជាមួយគ្នាអស់មួយជីវិត តែបងនឹងចងចាំអនុស្សាវរីយ៍របស់ពួកយើងរហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់...ពីបងលីសា»
YOU ARE READING
កិច្ចសន្យាស្នេហ៍
Romanceគេថាមនុស្សគ្រប់រូបធ្វើអ្វីត្រូវតែប្រកាន់យកឬគោរពពាក្យសច្ចៈដែលបានសន្យាហើយត្រូវតែធ្វើឲ្យបាន.... រឿងរ៉ាវត្រូវបានក្រឡាប់ចាក់នៅពេលដែលពួកគេធំដឹងក្ដី គេថាស្រីនិងស្រីស្រលាញ់គ្នាកើតដែលមែនទេ? តើពេលរៀបការហើយពួកគេមាន កូនជាមួយគ្នាយ៉ាងម៉េចបានទៅ?
