បន្ទាប់ពីដឹងថា លីសាបាត់បង់ការចង់ចាំនាងពិតជាខូចចិត្តខ្លាំងណាស់នេះឬជាកម្មពារបស់នាងកន្លងមកនាងតែងតែធ្វើបាបលីសា។ មិនមែននាងមិនស្រលាញ់លីសាទេ គ្រាន់តែនាងមិនទាន់អាចទទួលយកអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងបាន ព្រោះនាងខ្លាចថាពេលដែលនាងចាប់ផ្តើមស្រលាញ់ ហើយក្តីស្រលាញ់ដែលនាងគិតថានឹងធ្វើឲ្យនាងមានក្តីសុខប្រែក្លាយជាការឈឺចាប់ដូចកាលដែលវ៉េនឌីធ្វើដាក់នាង។
កាលពី៣ឆ្នាំមុន....
"វ៉េនឌី! បងហៅអូនមកប្រញាប់បែបនេះនឹកអូនមែនទេនឹង?" នាងបានរត់ទៅឱបគេពីក្រោយ។
"ឆេង លេងបងសិនទៅ" វ៉េនឌីបានប្រលះដៃរបស់ឆេយ៉ុងចេញហើយក៏ងាកមើលមុខរបស់នាងដោយទឹកមុខមិនពេញចិត្ត។
"មានរឿងអីមែនទេ?" ឆេយ៉ុងចាប់ផ្តើមព្រួយបារម្ភនូវទង្វើរបសវ៉េនឌី។
"ពួកយើងបែកគ្នាទៅ"
"បែកគ្នា?!!" ពាក្យមួយឃ្លានេះបានចាក់ទំលុះបេះដូងបរិសុទ្ធរបស់ ឆេយ៉ុងស្ទើរតែធ្លុះទៅហើយ។
"ត្រូវហើយ ពួកយើងមិនអាចបន្តជាមួយគ្នាទេ ម្យ៉ាងទៀតបងនឹងត្រូវរៀបការនៅពេលឆាប់ៗនេះហើយ"
"រៀបការជាមួយអ្នកណា?"
"ជាមួយយើង"
"ចយ..." ឆេយ៉ុងបើកភ្នែកធំៗ ពេលស្រីម្នាក់ដើរមកកៀកដៃស្និតស្នាលជាមួយអ្នកដែលមាននាមជាសង្សារបស់ខ្លួន។
"ត្រូវគឺយើង" នាងនិយាយធ្វើមាត់ពេបឌឺដាក់ឆេយ៉ុង
"ឯង....មិត្តទុរយស ឯងទៅទាក់ទងសង្សាយើងតាំងពីពេលណា?"
ឆេយ៉ុងតាំងចិត្តថាមិនខឹងទេតែពេលឃើញមិត្តដែលខ្លួនខំរាប់អានដូចជាបងប្អូនបែរជាមកទាក់ទងជាមួយសង្សាខ្លួនតាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង។
"ឯងល្ងង់ខ្លួនឯងកុំមកបន្ទោសយើង"
"វ៉េនឌីប្រាប់អូនមកថារឿងរ៉ាវវាយ៉ាងម៉េច?"
"បង..."
"ឯងមិនបាច់ខ្វល់ថាហេតុអ្វីទេ ដឹងត្រឹមថាវ៉េនឌីស្រលាញ់យើងខ្លាំងជាងឯងទៅបានហើយ...តោះបងសម្លាញ់" ចយនិយាយហើយក៏អូសដៃវ៉េនឌីចាកចេញទៅ។
YOU ARE READING
កិច្ចសន្យាស្នេហ៍
Romanceគេថាមនុស្សគ្រប់រូបធ្វើអ្វីត្រូវតែប្រកាន់យកឬគោរពពាក្យសច្ចៈដែលបានសន្យាហើយត្រូវតែធ្វើឲ្យបាន.... រឿងរ៉ាវត្រូវបានក្រឡាប់ចាក់នៅពេលដែលពួកគេធំដឹងក្ដី គេថាស្រីនិងស្រីស្រលាញ់គ្នាកើតដែលមែនទេ? តើពេលរៀបការហើយពួកគេមាន កូនជាមួយគ្នាយ៉ាងម៉េចបានទៅ?
