"ហ៊ឹម..." ឆេយ៉ុងបំរាស់ខ្លួន ដៃស្រវារកអ្វីម្យ៉ាងទាំងដែលភ្នែកនៅបិទនៅឡើយ។
"អុញ! ទៅណាហើយ? អ៎! ភ្លេចថាយប់មិញដេញនាងចេញ" នាងបើកភ្នែកសម្លឹងមើលទៅផ្នែកម្ខាងនៃពូកមុននឹងនឹកឃើញរឿងដែលកើតឡើងនៅយប់មិញ។
"អូយ! ឃ្លានខ្លាំងណាស់" ឆេយ៉ុងពោលដោយដៃទាំងពីរឱបពោះរបស់ខ្លួនឯងដែលគរលឺសូរតែគ្រូកៗ។
"អ្នកនាងតូច" ចននិងអាមែនដាឱនគោរពចៅហ្វាយដែលដើរចុះមក។
"លីសាទៅណាហើយ" ឆេយ៉ុងងាកទៅសួរអាមែនដាដែលជាជំនិតរបស់លីសា។
"ចៅហ្វាយស្រី គាត់ចេញទៅក្រៅ"
"នាងទៅធ្វើអី?"
"លឺថាមានការសំខាន់" ចននិយាយ
"ការសំខាន់អីទុកប្រពន្ធនៅផ្ទះតែឯងនោះ ទៅជួបប្រុសទេដឹង ហ៊ឺស!អាស្វាចង្រៃចាំមើលមកវិញណាដឹងគ្នាហើយ" និយាយហើយក៏ដើរតាំងៗចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញ។
"បងចនមើលទៅឆាកប្រយុទ្ធជិតចាប់ផ្តើមទៀតហើយ"
"ហ្ហើយ! ចៅហ្វាយបែបរស់មិនដល់ពេលទៅកូរ៉េវិញទេមើលទៅ"
"នៅឈរនិយាយគ្នាដល់កាលទៀតទំនេរណាស់ឬ?" ឆេយ៉ុងស្រែកពីលើជណ្តើរពេលងាកមកឃើញកូនចៅខ្លួនទាំងពីរឈរខ្សឹបខ្សៀវគ្នា។
"ចា៎/បាទ" ចននិងអាមែនដាបំបែងជើងគ្នារត់។
"កើតអីនឹង?" លីសាដើរចូលមកក្នុងផ្ទះឃើញកូនចៅខ្លួនម្នាក់ៗដូចខ្មោចចូលចឹង
"សំណាងល្អណាអ្នកនាង"
"ចាំខ្ញុំត្រៀមឡានពេទ្យឲ្យមិនអីទេ" អាមែនដាស្ញេញដាក់លីសា។
"ឆ្កួតឬយ៉ាងម៉េចនឹង...ចម្លែកមែន" លីសាគ្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងកូនចៅខ្លួនមកនិយាយអីមិនដឹងហើយក៏រត់ទៅបាត់។
លីសាដើរទៅផ្ទះបាយរៀបចំធ្វើម្ហូបឲ្យឆេយ៉ុងញ៉ាំ ម្សិលមិញមិនបានញ៉ាំអីហើយឈឺទៀតពេលនេះប្រហែលជាឃ្លានណាស់ហើយមើលទៅ។
"ឡាលីសា ម៉ាណូបាន!!" សម្លេងស្រែកចេញពីបន្ទប់ខាងលើផ្អើលអស់សត្វលោក
ទាំងពួង ហើយធ្វើឲ្យលីសាដាច់សមាធិក្នុងការធ្វើម្ហូបទៀតដាក់គ្រឿងលេងត្រូវ (របៀបថាស៊ុបត្រីក្លាយជាស៊ុបអំបិលអីចឹង)។
YOU ARE READING
កិច្ចសន្យាស្នេហ៍
Romanceគេថាមនុស្សគ្រប់រូបធ្វើអ្វីត្រូវតែប្រកាន់យកឬគោរពពាក្យសច្ចៈដែលបានសន្យាហើយត្រូវតែធ្វើឲ្យបាន.... រឿងរ៉ាវត្រូវបានក្រឡាប់ចាក់នៅពេលដែលពួកគេធំដឹងក្ដី គេថាស្រីនិងស្រីស្រលាញ់គ្នាកើតដែលមែនទេ? តើពេលរៀបការហើយពួកគេមាន កូនជាមួយគ្នាយ៉ាងម៉េចបានទៅ?
