İÇ İÇE

Yeni İnsanlar-5

Kitaplarda okurken benim durumumdaki kızlara sinir olurdum. Düşünecek ne var ki? Çocuğu içeri al ikinizde tatmin olun işte. Uzatmanın ne gereği var?

    Ancak bu tarz şeylerin tam ortasındayken bu düşünce bana o kadar da mantıklı gelmedi. Ne yapacağımı bilemez bir şekilde orada öylece dikildim. Duncan ise bana bakmaya devam etti. Her tepki mi izliyordu.

   “Bu beni ilgilendirmez. Çoğu şey göründüğü gibi değildir. Ben her şeyin bir perde arkası olduğuna inanırım.” dedim. Kaşlarından birini kaldırıp bana baktı. Omuz silktim. Bana inanmak zorunda değildi. Böyle bir derdim yoktu.

   “Beni içeri davet etmiyor musun? ” diye sorunca durup düşünür gibi yaptım. “Hayır, sanırım bana bu gece bu kadar eğlence yeter. ” dediğimde güldü. “Sadece kahve. İstersen sen bana gel. ” deyip kapısını açtı.

 O bana böyle seksi bir şekilde gülümserken düşünmek zordu. Ancak yarın yapmam gereken bir görüşme vardı ve bakımlı gitmezsem bir ton laf işitirdim. Kafamı sallayıp “Ben yatağımı tercih ediyorum. ” dedim.

“Bu kadar hızlı o aşamaya geçemeyiz diye düşünüyordum. Ancak sen direk olaya girmek istiyorsan ben uyarım. ” deyince ona bakakaldım. Bu sonuca nerden vardığını düşünürken anladım. Derin bir nefes alırken Duncan gülmeye başladı. “Merak etme. Sadece dalga geçiyordum. Kate’in söylediklerini unutma. İyi uykular. ” deyip kapıyı kapattı. Bense öylece salak gibi dikildiğimi fark edene kadar söylediklerini analiz etmeye çalışıyordum. En sonunda bende kapıyı kapattım ve kendimi duşa attım.

Sanki onunla yatmak istiyormuş gibi bir görüntü oluşturduğumu ima etmişti. Tanrım, ne uyuz ama. Çok meraklıydım sanki onun yataktaki performansına. 

Ilık su beni temizlerken bende düşüncelerimi temizlemeye çalıştım. Evet, ima ettiği şey doğru olabilirdi. Yine de üstüne filan atlamış değildim. Arzu ve isteklerimi kontrol edebilirdim. Bu benim için sorun değildi. Asıl sorun kendimi kontrol etmek isteyip istemememdi.

Hayır, yapamazdım. Kendime düzgün ve saygın bir hayat kurmalıydım. Geçmişteki hataları yapıp bu seferde okuldan tamamen alınmak istemiyorsam tabi. Babam bu konuda çok ciddiydi. Tek bir hatam beni üniversiteden alıp direk işin başına geçirmesine neden olurdu. Bense hayatımı yaşamak istiyordum. Sonuç olarak onunla olmak bir seçenek filan değildi. Kate’in de isteğini yerine getirmiş olurdum.

Duş almayı bitirince bornozumla birlikte odama geçtim ve üzerime saten geceliğimi giyip boş verip yatağa uzandım.  Başucumdaki saate baktım. 5’e geliyordu. Alarmı saat 12’ye kurup yastıklarıma sarılarak yatağa tekrar uzandım. Odadaki sakin müzik sayesinde şimdiden gözlerim kapanıyordu. Odamdaki müzik? Hemen doğruldum. Müzik sesi benim odamdan gelmiyordu. Benim odama geliyordu. Sesin geldiği duvara doğru yaklaşınca bunun Duncan’ın tarafından geldiğini anladım. Gülümseyip duvara iki defa vurdum. Müzik sesi kesilince tedirgin oldum. Bu sefer o taraftan iki defa vurma sesi gelince sesli bir şekilde gülüp “Müziği kapatma. ” diye bağırdım. Diğer taraftan çok tatlı bir gülüş ve “Emredersiniz. “ diyen Duncan’ın sesini duydum. Müziğin sesi tekrar odayı doldururken tekrar güldüm.

“İyi geceler. “ diye seslenip yatağa tekrar uzandım. Yatağımın başındaki duvar ortaktı. Bunun harika mı yoksa çok kötü mü olduğuna karar vermeye çalışırken Duncan’ın “İyi uykular. “ diyen sesini duydum. Gülümseyip ince örtünün altına iyice kıvrıldım. Başka şeyler düşünemeden uyuya kaldım.