Marrying You Seems Ridiculous! (Completed)

「Chapter 31」

LANNA

Months have passed after new year, we worked hard until the end. Ngayon...

"WE FINALLY GRADUATED!" sabay sabay naming sigaw nila Saiko, Gray, Tan, Travis, Qian, at Angel.

Kakatapos lamang ng graduation namin at pauwi na kami ngayon. Nag-uusap pa ang mga magulang namin kaya naman nag-uusap usap rin muna kami.

"We've been through a lot" sabi ni Angel habang nag-uusap kaming magkakaibigan.

"Yeah but it was all worth it!" sabi ni Qian at inakbayan si Angel. "Surely we'll survive college"

"We'll make new memories together. Pero tandaan ninyo yung pangako natin sa isa't isa!" sabi ni Saiko na ikinangiti namin.

"Walang iwanan!" sabay sabay naming sabi bago magtawanan.

Maya-maya ay nagsimula na silang mag-uwian. Syempre magcecelebrate sila kasama ang kani-kanilang pamilya. Kinawayan ko sina Travis at Saiko na ngayo'y sumakay na sa sasakyan nila.

Pagkaalis ng mga kaibigan ko ay napalingon ako kina Mom at Dad. I thought they couldn't make it because they're busy but here they are... looking at me proudly.

"Congratulations, Xypherlanna" sabi ni Dad. I went to him and hugged him.

"Thank you Dad" sabi ko bago humarap naman kay Mom.

"You worked so hard to be on the top. We're so proud of you, anak" Mom said making my tears fall. Niyakap ko siya at nagpasalamat.

If it wasn't for them, wala naman ako ngayon dito eh.

If they didn't raised me strictly, I wouldn't have been so matured right now. I would not have courage and confidence.

"I'll make you more proud in the future" sabi ko na ikinangiti ng dalawa.

"Now let's go. Hinihintay na tayo nila Daniela" sabi ni Mom kaya naman nagtungo na kami sa parking lot at sumakay na sa kotse namin.

Naroon si Kuya Randall na siyang magd-drive sa amin papunta sa restaurant kung nasaan sina Tita Daniela.

Ng makarating kami duon ay napangiti ako kaagad. It all started here, in this restaurant.

Lumabas ako ng kotse at masayang tiningnan ang restaurant. Ito ang lugar kung saan kami nagkakilala. Dito siya pinakilala sa akin bilang fianće ko.

And there he is.

Standing near the restaurant's entrance. Naramdaman ko ang mabikis na pagtibok ng puso ko ng lumingon siya sa gawi ko. He looked at me before smiling.

Agad akong lumapit sa kaniya. "Anong ginagawa mo dito sa labas?" tanong ko dito.

"I'm waiting for you" he said. "Congratulations, you graduated as the valedictorian"

"Paano ba yan, Sir Mclyntre? Hindi na ikaw ang adviser ko sa susunod" sabi ko na tinawanan niya.

"I'll move to a university then, para ako pa rin ang adviser mo" he joked making me chuckle.

"You just can't leave me alone, huh?" tanong ko dito na ikinangiti niya.

"Yeah, I can't" he said.

Nakangiti naming tinitigan ang isa't isa pero naputol rin yun ng lumapit sa amin sina Dad. Oh I forgot that I'm with them!

"How are you, Nazeer?" tanong ni Dad sa kaniya.