Marrying You Seems Ridiculous! (Completed)

「Chapter 35」

Warning: Violence and sexual harrassment ahead. Read at your own risk.
                         
                              
                       
LANNA

"So this is hangover"

I rubbed my head when I stood up from bed. Napapikit ako sa pagkahilo.

I would never drink again.

"Gising ka na pala" nagulat ako ng biglaang dumating si Angelo.

"A-Angelo? What are you going here?" tanong ko dito.

"Kagabi kasi nalasing ka, nakasalubong kita sa hall. Nagpatulong ka sa akin papunta dito kaso hindi mo na ako binitawan kaya hindi na ako n-nakaalis" sabi niya. "Pero wag kang mag-alala! Wala akong ginawang masama sayo! Sa sahig ako natulog!"

Namula ang mukha ko ng ma-imagine ang mga pinagagagawa ko nung lasing ako! This is so embarrassing!

Nahihiya akong tumango sa kaniya. "Salamat sa paghatid sa akin. At pasensya ka na talaga! Lasing ako kaya hindi ko alam ang mga pinaggagagawa ko kagabi" sabi ko.

Umiling siya. "Wag ka ng magsorry. Mabuti nga at ako ang nakakita sayo. Kung ibang lalaki iyon baka kung ano pang mangyari" sabi niya. "Sige mag-ayos ka muna at hihintayin ko ang pinapabili ko kay Ajin na pagkain"

"S-sige.." nagtungo muna ako sa banyo at ginawa ang morning routine ko. Naligo na rin ako at nagbihis ng isang kulay light blue t-shirt at black pants. Mabilis kong pinatuyo ang buhok ko at tinali ito into a high ponytail.

Pagkatapos kong mag-ayos ay lumabas na ako ng banyo. Nagtungo ako sa maliit na dining room at nakita siyang naghahanda ng pagkain.

"Heto" sabi niya bago inabot sa akin ang isang mangkok na may lamang soup. Binigyan rin niya ako ng gamot at isang baso na puno ng tubig. "Kainin mo na yan habang mainit pa. Pagkakain mo, inumin mo yang gamot para mawala ang sakit ng ulo mo"

"What about you? Nag-almusal ka na ba?" tanong ko.

"A-Ah... oo... dinalhan ako kanina ni Ajin ng pagkain" sabi niya. "Wag mo na akong alalahanin. Kumain ka na lang para mawala na agad ang hangover mo"

Agad akong tumango at sinunod ang sinabi niya. Pagkatapos kong kumain ay ininom ko na kaagad ang gamot na binigay niya. I sighed. "Salamat" sabi ko at ngumiti sa kaniya. "Pasensya ka na talaga! Naabala pa kita"

"W-Wala yun at isa pa... hindi ka naman abala" sabi niya at napakamot ng pisngi niyang namumula. "A-Anyway... b-babalik na ako sa room namin! A-Ah... kung kailangan mo ako... eto ang number ko"

Inabot niya sa akin ang isang papel at nagmamadaling lumabas ng room. I looked at the paper and smiled when I saw what's in it.

Ito ang number ko ***********! Tawagan mo ako kung kailangan mo ng tulong, pupunta ako kaagad para tulungan ka!

"Here you go" I said after saving his number. I smiled.

It's good to have a friend like him...
                
                  
                     
                       
                    
"I heard it's a good place! Let's go there, honey" sabi ni Dianne kay Yana habang kumakain kami ng lunch sa restaurant.

It's been 4 days since pumunta kami dito. Malapit na kami umuwi. Puro swimming, kain, bili ng souveniers at tulog lang ang gawa ko. Sina Yana at Dianne naman ay puro harutan lang ang ginawa sa harapan ko.