'TAMAMLANDI'
"Olaya bak ya. Evleneceğin zaman kısmetin açılıyor." Diyerek gülmeye başlamıştı. Durumun garipliği beni de güldürmüştü pek tabii.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sessiz-sakin bir hikayedir. Tabii arada parlamalar ola bilir.
Homofobik sevm...
Behnan: İyiyim iyiyim, her şey yolunda giderse daha iyi olacağım😝
Ateş topu: Bu gün bir garipsin ha.
Ateş topu: Neyse... Görüşelim bakalım. Neler olduğunu öğrenelim.
Behnan: O zaman saat 1-de seni evin önünde bekleyeceğim.
Behnan: Bir kafe var orada konuşuruz. Olur mu?
Ateş topu: Olur olur. Tamaam.
Ateş topu: Şimdi gidip işlerimi hall edeceğim. Görüşürüzz.
Behnan: Görüşürüzz, alev kafaa😂
Ateş topu: Elimde kalacaksın bir gün ya...
Behnan: Hadi ben kaçar.
Ateş topu: Kaç sen kaç...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Behnan 13:35
Eremi evinden aldıktan sonra kafeye gelmiştik. Şimdiyse siparişlerimizi bekliyorduk. Kabim çok hızlı atıyordu. Kabul etmesini o kadar çok istiyordum ki. Ama kabul etmeme ihtimali daha çoktu. Erem biraz farklıydı. Mesela yaşına göre çok olgundu. Lakin içindeki çocuğu da öldürmemişti. Hakkında daha çok şey bilmek istiyordum. İçimdeki onu tanımak hissi gün geçtikce daha da artıyordu. Ellerini tutmak istiyordum mesela. Yanaklarını öpmek. O kadar naif bir ruhu vardı ki Erem'in.
Beni düşüncelerimden ayıran şey adımın seslenmesi ve yüzüme gelen peçeteydi. Tabii bunu yapan Eremdi. Önüme döndüğümde siparişlerin gelmiş olduğunu gördüm. Artık nasıl düşüncelere battıysam siparişlerin geldiğini fark etmemişim. Erem kahvesinden bir yudum alarak konuşmaya başladı.
"Eee... Ne zaman konuşacağız tam olarak?" Ben de içeceğimden içip fikirlerimi toparlamaya çalışıyordum. Sonunda ağzımı aça bildim tabii.
"Şimdi söyleyeceklerim belki de yeni başlamış arkadaşlığımızı boza bilir. Belki aramız daha iyi olur... Bilmiyorum. Çok uzun zaman olmadı, ama içimde tutmak istemedim." Konuşmakta zorlanıyordum.
"Behnan,ne söylemek istiyorsan açık bir şekilde söyleye bilirsin. Hiç bir şekilde yargılamam seni. Zaten birilerini yargılama hakkını da kendimde görmem. Bu yüzden rahat ol tamam mı?"
"Tamam. O zaman şey yapayım ben. Direk söyleyeyim. Öhm... Erem, ben senden çok hoşlanıyorum. Sevgilim olur musun?" Ohh söylemiştim sonunda. Tabii şu an Erem gözlerini iri-iri açarak bana bakıyordu. Galiba şok olmuştu.
"Ohaaa... Nasıl ya? Şaka mı yapıyorsun?" Söylediği şeyle yüzüm asılmıştı. Tamam eğlenceli bir karakterim vardı,ama böyle bir şeyle dalga geçecek kadar da kafasız değildim. Üzüldüğümü görünce yeniden konuştu.
"Hayır hayır yanlış anlama. İlk defa böyle bir itiraf ve teklif alıyorum. O yüzden şaşkınım sadece."
"Yok artık. Nasıl yani hiç mi teklif almadın? Çok tatlı ve cana yakın birisin halbuki."
"Her kese karşı öyle değilim ki. Genel olarak insanlarla iyi anlaşırım. Sadece çok insanlarla kaynayıp-karışmam. Her kesle samimi olamam mesela. Çoğu zaman kaşlarım çatık olur hatta. Bu yüzden çoğu insan ilk bakışta benden hoşlanmaz."
"Anladım. Ama yine de kötü bir özelliğini görmedim ki. Ne bileyim ya." Hayda ben neden utanmıştım ki şimdi.
"Böyle düşünmene sevindiim."
"Erem."
"Efendim?"
"Kabul etmeyeceksin değil mi?" Sesim fazla üzgün çıkmıştı. Birden elimin üzerinde bir el hiss ettim. Erem elimi tutarak bana bakıyordu. Yüzünde buruk bir gülümseme vardı.
"Bana biraz zaman verir misin? Düşünmek için." Kalbim hızını arttırmıştı. Düşünmek istiyordu. Yani kabul etme ihtimali daha çok şimdi.
"T-tabii ki. Ben beklerim." Kekelemiştim...
"Çok teşekkür ederim. Seni hiç üzmek istemiyorum."
"Asıl ben teşekkür ederim. Düşüneceğin için ve hemen redd etmediğin için."
Orada biraz daha konuştuktan sonra geri dönmüştük. Eremi evine bırakmıştım. Şimdiyse beklemeliydim. Her şeyin güzel sonuçlanacağını umut ederek...
Bölüm sonu.
Merhebalarr✨Umarım kötü bir bölüm değildir...
Behnan için karakter bulamıyorum ya.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
