Gepest.. Flikken Maastricht.

~1

Eva pov.

Ik had net een rondje hard gelopen, heerlijk vond ik het om alles even los te laten. Niet aan de pesterijen op school te denken en aan de dood van mama, inmiddels al weer twee maanden geleden. Tegen een boom aangereden, opslag dood. Papa huilde nooit in het bijzijn van Maurice en mij, hij hield zich groot. 'Ben thuis pap.' liep ik de kamer in, waarna ik hem gebroken op de bank zag zitten. Toen hij mij zag staan veegde hij snel zijn tranen weg. 'Pap, je mag best huilen.' keek ik nu ook met tranen in mijn ogen naar de inmiddels natte foto in zijn hand. 'Hier was ze zo mooi.' liet hij me de foto zien, waarna ik dicht tegen hem aankroop. 'Ik mis haar pap en ik hou van je.' streelde ik met mijn vinger over de foto. 'Ik mis haar ook en ik hou ook van jou Eefje.' prikte hij me in mijn zij. 'Pap, doe normaal ik ben vijftien, noem me geen Eefje.' grinnikte ik, waarna ik opstond. 'Ben douchen.' liep ik naar boven, mijn vader alleen achterlatend.

Het warme water deed me goed, weer vergat ik alles wat er de afgelopen maanden gebeurd was. Na het douchen pakte ik mijn mobiel, weer een whatsappje van een onbekend nummer. 'Morgen eerste twee uur uitval.' stond er, waarna ik het gesprek wiste. In dat soort grapjes trapte ik niet meer, ze hadden me wel ergere dingen geflikt. Ik gaf mijn vader nog een welterusten kus en vertrok naar dromenland, waar ik geen zorgen had.

'Floris, ga maar naast Eva zitten.' zei meneer Reinier door de klas, waarna iedereen begon te lachen. Stilletjes staarde ik voor me uit, niemand wilde naast mij zitten. Zoals gewoonlijk zat ik alleen vooraan en moesten de irritante mensen naast mij zitten. 'Hé.' plofte Floris op de stoel naast me, waarna ik begon te blozen. Hij maakte altijd wel kut opmerkingen, maar stiekem vond ik hem heel knap. 'Hé Floris, is het leuk naast Eefje Wentelteefje?' hoorde ik Jens door de klas schreeuwen, de grootste pestkop van allemaal samen met Katja, die er ook meteen een opmerking achter aan gooide. 'Ze heeft teveel wentelteefjes op, daarom is ze ook zo dik.' gierde ze het uit om haar eigen grap, waarna ik mijn ogen neersloeg. Floris bulderde naast me ook van het lachen, waarna ik nog onzekerder werd.
Na twee uren had ik het helemaal gehad en besloot ik me ziek te melden. 'Eefje, wat doe je hier zo vroeg?' zat mijn vader samen met Lieke de zus van mijn moeder aan tafel. 'Voelde me niet zo lekker.' glimlachte ik flauw, waarna hij over mijn hoofd aaide. 'Misschien vrolijkt dit je op.' hield mijn tante twee kaartjes voor de Efteling in haar handen omhoog. 'Kun je samen met een vriend of vriendin gaan.' vervolgde ze, waarna ik de kaartjes aannam, haar bedankte en met een dubbel gevoel naar boven ging. Met wie moest ik in vredesnaam naar de Efteling, er was toch niemand die me mocht.

'Hé lieverd.' kwam mijn vader mijn kamer binnen met een kop chocomel en twee koekjes. 'Voel je je al wat beter.' glimlachte hij naar me, waarna ik knikte. 'Papa, ben ik lelijk?' staarde ik naar mijn dekbed. 'Eef, nee hoe kom je daar bij. Je bent een pracht meid, precies je moeder. Je bent niet lelijk.' streelde hij door mijn pony. Zeiden ouders niet sowieso dat hun kind mooi was. Ik vroeg me af wat Floris van me zou vinden, of hij me echt lelijk en dik vond of dat alleen maar zei om stoer te doen. 'Kijk Eva.' legde mijn vader een kettinkje in mijn armen. 'Deze moest ik je van mama geven, als ik dacht dat je er klaar voor was, ze heeft hem bij je geboorte al aan me gegeven en ik vond dat het vandaag wel het juiste moment was.' nam ik het kettinkje aan, die werkelijk prachtig was en ik nooit meer af zou doen.

Deel een gemaakt door m'n trouwe buddy flevafan laat even ervan weten wat je ervan vind.