Gepest.. Flikken Maastricht.

~31

-ik heb gemerkt in het vorige deel dat best wel veel commentaar hadden op mijn grammatica, i'm sorry. maar onthoud wel dat ik ook nog op school zit en gewoon nog dingen leer ik ben niet een geoliede machine die alles weet.-

Eva p.o.v

Hij nam me mee naar de bioscoop ze lief, we staan nu denk ik al zo 10 minuten in de rij omdat er blijkbaar een nieuwe film uit is en veel mensen er heen gingen, niet dat ik het erg vond want Floris had al de hele tijd zijn armen om mij heen geslagen. 'hij zou mij beschermen voor de mensen.' Had hij gezegd. 'Eef wil je er nog iets bij hebben?' Vroeg hij mij. 'Nee ik betaal zelf wel.' Zette ik mijn liefste glimlach op omdat ik weet dat hij toch niet zo luisteren. 'Mag ik een cola en een blikje chocomel?' Hoorde ik Floris al zeggen. 'Nee mevrouw ik wil zelf betalen.' En ik legde een briefje van 5 neer en pakte de twee blikjes. Ik liep de rij uit en niet veel later volgde Floris mij. 'Eef wat deed je nou net? Ik wou betalen.' Bracht hij verbaasd uit. 'Maar je was te laat dus betaalde ik.' En ik gaf hem een stomp in zijn maag. 'Ik wist het Floris jij laat ons gewoon stikken voor haar.' In een reflex draaide ik mij om en zag Katja en Jens tegenover ons staan. 'Ik dacht dat wat wij hadden echt was, dat niemand ons kon breken.' Zette Katja nog een stapje naar voren. 'Wij hebben nooit iets gehad?' Probeerde Floris voor zichzelf op te komen.

Floris p.o.v

Die teleurstellende blik in Eva's ogen lieten mij breken, ik zou haar beschermen. 'Betekent dit dan echt niks meer voor je?' En ze drukte haar lippen tegen die van mij aan, in de verte zag ik Eva boos de wc's in rennen. 'Jezus Katja doe normaal!' En ik rende achter Eva aan, ik hoorde een zachtjes gesnik vanuit het achterste wc'tje komen en liep ernaar toe. 'Eef, dit doet ze extra. Ze willen jou pesten maar ik zweer dit betekende niks voor mij ik heb nooit met haar gehad.' 'Zeker?' hoorde ik een kwetsbare stem vanachter het deurtje komen, ze geloofde me niet.. Ze geloofde niet gelijk wat ik zei, dat betekent dat ze vertrouwen in mij is verloren. Het kostbaarste bezit wat een mens kan hebben in een ander, overal om je heen heb je het nodig en als je het niet hebt veranderd je hele kijk naar het leven, zonder vertrouwen ben je een wandelend lijk. 'Zeker!' Probeerde ik Eva te overtuigen wat werkte want ze opende het slot van de deur en ik zag maar opgetrokken op de wc zitten en besloot haar op te tillen en mee te nemen. 'FLOOOHOOOO laat me los!' Gierde ze de hele zaal bij elkaar, het zou me bijna verbazen als ze het in de bioscoop zalen waar de filmen al speelde het niet gehoord hadden. Ze hield het niet meer van het lachen. Ik zette haar neer en keek lang ik haar ogen, het had voor mij niet lang genoeg kunnen duren. Ik drukte zorgvuldig mijn lippen op die van haar heer en zei 'Deze lippen zijn wel welkom.' En ze bloosde.