Gepest.. Flikken Maastricht.

~26

Eva p.o.v

'Mens zeg waar bemoei jij je mee?' Snoerde ik de mond van Elisa Gelden, mijn ' psycholoog.' Hebben hun niks beter te doen dan de hele dag luisteren naar mensen die een Trauma hebben, wat ik niet eens heb. 'Eva, ik doe hier mijn werk en jij bent niet gedwongen naar mij toe gekomen dus zou ik graag willen dat je antwoord geeft op mijn vragen en respectvol tegenover mij bent.' Ratste Elisa er in een keer doorheen met een arrogante stem, je bent hier niet gedwongen heen gegaan, ze zou is moeten weten. 'Waarom was je bij jou rector.' Goede vraag waarom was ik bij mijn Rector.. Ik denk op pizza te gaan eten, dom mens. 'Ik was bij mijn rector om te praten over mijn rode kaart.' vertelde ik toch maar de waarheid. 'En waarom had u een rode kaart?' Is dat mens nou zo dom of doet ze zich gewoon dom voor, verlagen naar je eigen niveau zo heette dat toch? 'Gaat je niks aan, en wat heeft dat er mee te maken.' Katte ik terug, ik ging eindelijk naar een halfuurtje ontspannen in de stoel zitten niet dat ik mij prettig voelde maar mijn gevoel zei dat dit nog wel is een lange dag kon worden.

Floris p.o.v

'Goeidemiddag Eeeeeefffjeee.' en ik kreeg geen reactie terug. Ik liep veder de kamer binnen en passeerde daar ook geen Eva, dit kun je niet menen Eva is gewoon alweer weg. Ik liep naar de koelkast toe en schonk een glas vol met cola, er was zoveel veranderd door dit alles de vader van Eva liet mij gewoon weer toe in zijn huis hij zei dat het misschien wel beter was voor Eva, iemand om haar heen. 'Wie is daar?' Hoorde ik een kwetsbaar en trillende stem van boven komen. Eva dus.. 'Eef ik ben het Floris.' Probeerde ik haar gerust te stellen. 'Oh, wat doe je hier?' Liep Eva naar beneden toe, wat was ze toch mooi haar mooie bruine haar, haar ogen, haar lichaam maar vooral haar lippen wat zou ik haar toch weer graag willen kussen. Haar prachtig mooie lippen op de mijne, haar hemelse geur weer is van dichterbij mogen ruiken. 'Wat doe jij hier?' Word ik uit mijn mooie dagdroom gehaald, helaas ja een dagdroom niks meer niks minder gewoon een saaie simpele dagdroom dat niks meer was dat mijn eigen fantasie. Wat is de wereld soms ook oneerlijk, de mensen die het het minst verdienen hebben altijd wel een herinnering die een mens totaal kan veranderen, niet dat andere mensen het wel verdienen, niemand verdient het zelfs de ergste persoon op de wereld niet. Als ik mijn ogen sluit kan ik gerustloos verdergaan met mijn eigen wereld, mijn wereld waar alles in gaat zoals ik het wil. En ik welk land ik dan woon of welk land ik dan regeer komt mijn Eva altijd voor, maar niet als onderkruipsel of al knecht nee Eva komt naast mij staan als mijn koningin en iemand wie haar ook maar iets aan zou doen zou ik in de kerker gooien.

Sorry voor het slechte deel vandaag maar bekijk het zo, na regen komt zonneschijn<3 dus ik hoop voor jullie dat jullie kunnen wachten tot morgen