Gepest.. Flikken Maastricht.

~17

Floris p.o.v
Zo hard als ik kon scheurde ik over de wegen heen wat achteraf ook best dom is als je op de vlucht bent voor de politie, want met dit tempo wat ik reed was er ook net echt bijzonder dat ik werd stil gezet aan de kant. 'goedemiddag meneer, zou ik misschien uw legitimatie even zien?' Vroeg de agent in z'n blauwe pak, toen ik mijn aandacht wat meer op ID lette had ik al snel door dat dit niet een simpele aanhouding was door mijn rijgedrag, zou wilde mij aanhouden door wat ik had gedaan bij Eef. 'zo meneer komt er nog iets van?' Ik pakte kreunend mijn ID en rijbewijs en drukte het in zijn handen, het was nu toch al te laat om te vluchten. 'zo meneer Wolfs ik denk dat u even mee moet naar het bureau.' Probeerde de agent serieus en fair te blijven maar in zijn ondertoon hoorde je toch echt zijn woede, zijn kwaadheid dat mishandelen nog steeds de wereld niet uit is en het gekke is dat ik het nog met hem eens ben ook. ik hoor niet vrijuit het is alleen het kleine deeltje egoïstisch-heid dat ieder mens had, het egoïsme om geen straf te krijgen terwijl diegene zelf weet dat hij gestraft hoort te worden. 'vandaag nog graag.' haalde de agent mij uit mijn filosofische gedachten, hier gaan we dan. 'ik denk dat u wel begrijp waarom u bent aangehouden meneer Wolfs?' Vroeg de roodharige agent die zich had voorgesteld als Marion, ze leek midden 20 ze was niet lelijk om te zien maar zo mijn type niet. 'ik heb denk ik wel een vermoede.' zuchtte ik terwijl ik een plek in de auto zocht om mijn volle aandacht te geven. 'u bent aangehouden op grond van zware mishandeling waarbij ernstig letsel bij is komen kijken, u heeft geluk dat mevrouw van Dongen geen aangifte wilt doen maar zou wou graag een gesprek. verder krijgt u nog een flinke taakstraf en zou dit opgeslagen worden in u dossier voor later.' Snakte de vrouw naar adem toen ze uitgepraat was. 'wat heeft Eva?' Was ik gelijk erbij met mijn aandacht toen ik het hoorde over zwaar letsel en al die andere dingen. 'weet je wat ik nu niet begrijp? Je houd van haar maar toch doe je dit?' Probeerde de man mij een schuldgevoel aan te praten wat toch niet hielp want schuld had ik toch al, geen persoon die dat erger kon maken of beter .. eenmaal aangekomen op bureau werd ik meesleept aan mijn armen, als het aan die mannelijke agent had gelegen had ik nu handboeien om gehad maar gelukkig ben ik nog minderjarig dus mocht dat niet, lang leve de wetten. dacht ik sarcastisch terwijl mijn grootste angst voor mij stond.. Eva 💕 'waarom?' Was het enige dat Eva uit haar lippen kon persen, ze zag er verschrikkelijk uit. bond en blauw en dat nog een gebroken arm. en dit heb ik dus allemaal gedaan. 'erbij horen.' was het enige wat ik durfde te vertellen het was niet dat ik niet wist wat ik moest typen maar ik durfde het niet te zeggen, ik was laf ..

Sorry voor late update😍 Florisporis heeft spijt 💕 met z'n allen; ahhhwww. fleva is coming, denk ik, hoop ik..