Gepest.. Flikken Maastricht.

~29

Eva p.o.v

'En hoe gaat het nu met jou Eva?' Daar zat ik dan alweer, in de stoel bij mijn favoriete psycholoog Elisa Gelden, na een lang gesprek met mijn vader hebben gehad over de vorige sessie besloot ik het maar op te geven, mijn koppigheid zorgde er alleen maar langer voor dat ik hier was. 'Wilt u het echt zo graag weten? Ik voel me klote, in de steek gelaten en vies.' Zuchtte ik naar haar toe, dat ik het ging vertellen wou niet zeggen dat ik het gelijk met plezier zei of dat ik haar mocht. Wat best wel vreemd was want zij deed ook maar gewoon haar werk, misschien waas ze wel heel aardig maar kende ik haar daar niet goed genoeg voor ik beoordeelde haar waarschijnlijk te vroeg. 'Ik begrijp het, waarom voel je je in de steek gelaten dan?' Vroeg ze liefdevol terwijl ze een slok nam van haar mok met thee erin. 'Ik heb ruzie met m'n beste vriend, hij heeft mij zoveel ellende bezorgt maar dat had ik hem vergeven en laatst was ik weer zo dom om hem daar op af te rekenen en nu ben ik hem kwijt, voorgoed kwijt.' en er stonden tranen in mijn ogen. 'Is Floris alleen jou beste vriend? Of betekend hij meer voor jou?' en ze liep naar de aangebouwde keuken om een pak met koekjes te pakken en tissues. 'Nou.. Nee hij is mijn aller beste vriend meer niet.' En ondertussen had ik mijn ogen nat en zonder dat het mij gelijk opviel stroomde er een traan uit mijn ooghoek. 'Eva ik zie het aan je, je bent niet eerlijk.' En ze gaf mij een tissue. 'Ik.. uhm.' Nog steeds wist ik niet zeker of ik dit kon vertellen, oke Floris en ik hebben iets gehad maar volgens mij heb ik het laatst uitgemaakt zonder dat ik het zelf wist. 'Eva?' Vroeg ze dit keer iets doordringender. 'Ik houd van hem en ik krijg hem maar niet uit mijn gedachten, ik heb het zo erg verknalt het is mijn eigen schuld maar toch kan ik hem niet laten gaan.' 'Als je echt van hem houd moet je je hart volgen, je hart is de enige die de weg naar jou toekomst leid. Hij kan jou breken of maken zoals jij zelf wilt. ' Met een goed humeur ging in terug naar huis, ik zou er alles aan doen om Floris weer terug te krijgen.

Floris p.o.v

Ik was dom geweest, ik had gewoon mijn liefde achter mij gelaten en weg gerend. Lafbek, lafbek, lafbek ik werd gek van mijn eigen gedachten ze bleven maar door mijn hoofd spoken, het was zonder dat ik het door had gekregen al bijna avond geworden en ik lag op mijn bed diep in mijn gedachten verzonken, ik gaapte en... 'Heey mijn mooiste Flo'tje' , 'Pak dan mijn hand.' en ik zag een prachtige vrouw in het wit een hand uitsteken naar mij, ze zweefde in de lucht, ik draaide om mij heen en kreeg al snel in de gaten dat alles hier mooi was, het was zo rustig en vreedzaam.. Bijna onmenselijk zo mooi dat het hier is. 'Pak maar mijn hand dan is alles voorbij.' Ik snap er even niks van wat is er dan voorbij? 'Wat is er dan voorbij?' Vroeg ik onzeker terwijl ik nog steeds om mij heen staarde, was de wereld maar zo mooi. 'De twijfels, de onzekerheden, de ruzies, alles zou een reden krijgen en antwoorden op de onbeantwoorde vragen zouden komen. Maar dan moet jij mij hand nu pakken en nooit meer loslaten.' Onzeker keek ik haar aan, zou ik dat wel willen antwoorden krijgen op vragen die nooit een antwoord hebben gekregen? Misschien zijn ze daarom wel altijd onbeantwoord gebleven. 'En wat als ik teleurgesteld raak, dat ik erachter kom hoe vrienden echt over mij denken?' 'Al jou vragen worden beantwoord als je mee gaat, pak mijn hand alsjeblieft vast.' vastberaden pakte ik de vrouw's haar hand vast, haar mooie zachte hand. De tijd ging zo snel dat ik niet doorhad dat we ergens anders waren. 'Waar zijn we?' Keek ik om mij heen dit was alles behalve een rustige wereld, het was hier verschrikkelijk er heerste oorlog en onrust. 'Dit is jou hoofd Floris, alle antwoorden zou je in jou hoofd vinden als je maar geduld hebt, overal is een reden voor te vinden soms wat dichterbij dan je denkt maar er is er altijd een. Mensen houden van jou.' Verbaasd stond in voor mij uit te staren. 'Maar mevr..' En ze was weg. Ik werd wakker en dacht na over de stemmen in mijn hoofd, misschien had ze wel gelijk en lagen de antwoorden gewoon voor mij neus, ik moest niet zo moeilijk doen met Eva ik moet haar vertellen dat ik van haar hou of uiteindelijk zou een oorlog winnen en komen we nooit meer bij elkaar.

Oke ik begrijp als je dat schuingedrukte stukje niet begrijpt maar het is een droom/visioen of hoe noem je dat? Dat Floris kreeg. Is dit deeltje lang genoeg? Ik ben er trouwens achter gekomen dat ik elk deel dat ik geschreven heb een grote spelfout heb gemaakt 'Beandwoord/beandwoorden/beandwoorde.' ik weet niet wat het is maar het gaat automatisch