Floris p.o.v
Ik moet hier echt iets aan doen, ik wil het niet doen maar ik kan niet anders. oké dat is echt bullshit je kan altijd anders zei een stemmetje in mijn hoofd terwijl ik richting de fietsen liep, als het dan zo moest dan moest het maar zo. 'Eej Kaat weet jij waar onze wentelteef woont?' En ik zat nog eventjes te twijfelen of I het wel echt moest versturen maar er was nu geen weg meer terug, het was verstuurd nu hopen dat ze snel regeer.- 'tuurlijk wat denk jij dan?' Ugl ik kan hier zo slecht tegen ze dan ook waar ze woont. 'kun je mij het adres even sturen?' Ondertussen had ik de sleutel al in mijn fiets gedaan en mijn tas om het rekje vastgebonden. 'ze woont aan in het apollohof geen idee welk nummer, waarom wil je het zo graag weten dan?' Ik besloot niks terug te sturen en er naartoe te fietsen. het is nog best wel een eindje fietsen en eenmaal aangekomen in de straat zocht ik haar huis. ik zag al snel Eva's fiets buitenstaan en stapte af. ik drukte op de bel en niet veel later zag ik de man van het restaurant. 'hallo meneer Eva had nog een schrift van mij zou ik even binnen mogen komen?' Probeerde ik netjes over te komen waarna hij mij de woonkamer in liet gaan waar Eva op de bank zat met een glas water. 'en hoe gaat het met jullie project?' Vroeg de vader van Eva waarna ik naar de bank liep om Eva verward aan te kijken. 'tja het gaat wel goed opzich.' ik zag Eva verward maar ook beschaamd kijken toen ze mij zag binnenkomen, welk project hebben ze het over? 'Ik schrok eerst wel een beetje hoor van die berichten.' ik begrijp het al, Eva's vader heeft de berichtjes gelezen. snel besloot ik een slok te nemen van het aangereikte drinken. 'Ja mijn moeder schrok ook al toen ze het las.' verzon ik ter plekke even, Eva rende naar boven en ik volgde haar. Ik was voor haar deur en wou hem open maken maar was op slot gedraaid. 'Eva het spijt me laat me er alsjeblieft in.' smeekte ik haar zowat en pakte ik mijn mobiel erbij op haar onbekend te bellen. 'wat moet je nu weer.' Hoorde ik Eva kwetsbaar snikken door de telefoon. 'ligt Maurice weer ik het ziekenhuis?' Vroeg ze, maar eerder was het meer sarcastisch dan een vraag. of ze nu door had of ik het was wist ik niet maar ik weet wel dat ik mijn schrift niet meer terug krijg vandaag.
JE LEEST
Gepest.. Flikken Maastricht.
أدب الهواةEva wordt gepest en heeft weinig vrienden. Soms lijkt Floris er voor haar te zijn, maar ze weet niet zo goed wat ze met hem aan moet. Zouden ze ooit vrienden worden, of blijft hij meelopen.
