Gepest.. Flikken Maastricht.

~15

Wolfs pov.

Huilend zat ik te wachten op de gang. Opeens kwam er een jongetje op me afgerend. 'Wie ben jij?' stak hij zijn hand naar me uit. 'Floris, Floris Wolfs.' zuchtte ik vermoeid. 'Ik ben Maus, Maurice van Dongen.' sprong hij op de stoel naast me. 'Maar ikke bang voor ziekenhuizen, mama ging hier dood.' begon hij opeens te snikken, waarna er een man aan kwam lopen die ik herkende als de vader van Eva. 'Floris, wat is er gebeurd.' begon hij nu ook te huilen. 'Ze, ze is in elkaar getrapt.' stond ik op van de stoel, waarna ik wegrende, weg uit het ziekenhuis, weg van Eva, weg van mezelf. Wat als ik haar doodgeschopt had, ik had geen leven meer. Zuchtend pakte ik mijn mobiel erbij, wat kon ik anders. Ik toetste het nummer van Eva in die ik inmiddels uit mijn kop kende. Natuurlijk zou ze niet opnemen, maar ik zou voor de laatste keer haar voicemail inspreken en dan zou ik weg gaan, naar Amsterdam. Mijn tante woonde in Amsterdam en ik kon vast wel bij haar terecht. 'Hey Eef, met mij. Ik weet ook wel dat dit niet goed te praten valt, ik ben te ver gegaan. Je wilt niet weten hoeveel ik van je hou, ik was, of beter gezegd ik ben verliefd op je. Jou lippen smaken te perfect, te perfect voor mij, ik ben de gelukkigste jongen op de wereld, dat ik je zo dicht bij me mocht hebben.' even liet ik een stilte vallen. 'Als je wakker wordt, wat ik hoop, anders vergeef ik mezelf nooit, ben ik weg. Ik ben weg voor goed Eva en vergeet niet dat ik altijd van je zal houden. Amsterdam, daar ga ik heen, zoek me niet. Doei Eef, ik hou van je, ik heb nooit anders gedaan.' sloot ik snikkend het gesprek af, waarna ik naar huis racete en snel wat belangrijke spullen in een tas gooide. Nog voor ik de deur achter me dicht kon laten vallen, stonden er twee mensen in politiepak voor de deur. 'Ben jij Floris Wolfs?' vroegen ze me, waardoor ik angstig werd. 'Nee, die is binnen, ga maar.' liet ik ze naar binnen gaan, waarna ik de deur achter ze dicht sloeg en op mijn motor stapte om zo snel mogelijk naar het station te gaan. Net op tijd sprong ik in de trein naar Amsterdam, de agenten keken me nog aan, maar de deuren waren al gesloten, ik was gered.

Eva pov.

'Eefje, je bent wakker.' streelde mijn vader m'n wang. 'Floris.' was het eerste dat ik uitbracht. Waarom lag ik hier en waar was hij. 'Die is even naar huis, ik denk dat hij zo wel weer komt. Je bent geopereerd en hebt geheugenverlies, je bent tegen je hoofd geschopt.' aaide mijn vader door mijn haren. 'Door wie, ik had een afspraak met Floris.' wist ik me verder niks meer te herinneren. 'Eefje, denk er nu maar niet over na, hij zal zo wel komen en alles vertellen.' kuste mijn vader me op mijn wang. 'Slaap lekker Eef.' was ik al weer vertrokken naar dromenland.

Sorry voor late update ik zou zweren dat ik deeltje erop had gezet #haataannieuwewattpad. deeltje gemaakt door flevafan 💕