Gepest.. Flikken Maastricht.

~35

Floris p.o.v

We zaten samen op een terrasje wat te drinken, Ik zat diep in mijn gedachten na te denken over ons tweetjes. 'Floris, ik ben trots op je, pak mijn hand.' Even twijfelde ik weer straks viel het tegen straks wist ik nog niet wat ik fout deed en werd ik teleurgesteld. 'Floris wees niet bang, je hebt het goede gedaan dat zou beloont worden.' Vertelde de rustgevende stem tegen mij. Ik pakte haar hand aan zonder verdere twijfels en we gingen weg, weg van de stilte, weg van de prachtig mooie rustgevende wereld. 'We zijn er.' Ik draaide om mij heen er was vrijwel niks veranderd alleen zag ik een groot mooi kasteel en de vrouw was niet meer wit maar had kleur gekregen, ik draaide is goed om mij heen en zag dat het prachtig was. De wereld in mijn hoofd had kleur gekregen. Van paarse bloemen tot knalroze geklede mensen, maar mijn ogen bleven hangen op de vrouw, ik keek haar onderzoekend aan ik wist het al snel. Dit is mijn vrouw! Mijn Eva die al die tijd in mijn gedachten zat, ik droomde niet over oorlog in mijn hoofd ik droomde over Eva, onbewust zonder dat ik er bij nadacht liep ik op haar af maar ze rende weg, ze rende gewoon weg. Zo snel als ik kon rennen volgde ik haar, ze draaide zich een enkele keer om vast om te kijken of ik haar wel echt volgde, of ik haar niet alweer in de steek liet. Ze stond stil voor het prachtig mooie kasteel en ik liep naar haar toe. Alweer wou ik haar in mijn armen nemen maar dit keer met succes, ze bleef staan en het voelde heerlijk. Haar warme, lekker ruikende lichaam tegen het mijne aan, na een paar minuten zo gestaan te hebben liet ze mij los, ze ging het kasteel in. Ik volgde haar hand in hand en keek goed om mij heen, om de een of andere reden leek dit heel erg veel op onze school. Een tijd die ik persoonlijk liever zou willen vergeten, een tijd waarin in slechte dingen heb gedaan maar wel een beslissing heb genomen die mijn leven een 90 Graden hoek liet draaien. Ze stond stil bij de kluisjes en keek mij aan. 'Ik hou van deze plek.' En ze draaide een rondje om haar heen. 'Waarom?' Vroeg ik aan Eva. 'Het heeft me het beste gegeven wat iemand ook kon geven.' Ze sloot haar ogen voor een tijdje en vervolgde haar zin. 'Pure liefde, en ware lessen.' Ze liep naar mij toe en plakte haar kus op mijn mond. ''

Floris?' Ik deed mijn ogen open en Eva was verdwenen. 'Floris?' 'Huh wat?' En ik keek een paard keer om mij heen. 'Je sliep gewoon man.' En ze lachte me uit terwijl ze in mij zei porde. 'Ik hou van je Flo.' En ze staarde mij aan terwijl ze het elastiekje uit haar haar haalde, ik keek vol bewondering naar haar mooie haren die over haar schouders vielen. 'Ik ook van jou Eef.' En onze lippen passeerde elkaar niet veel later. Ik weet al waarom Eva in een keer uit mijn dromen was, ik hoefde niet meer over Eva te dromen want Eva stond in levende lijve voor mij en ik was niet van plan haar nog snel te laten gaan. <3

The end <3 ik hoop dat jullie leuk boek vonden :) sorry dat het niet langer doorgaat maar het is een verhaal van de middelbare en ik persoonlijk haat grote tijdsprongen. laat even weten wat je er van vond :)