Urgency of Heat (El Refugio #1)

Chapter 4

Chapter 4 : Realized

I have realized. That my feelings for him won't change. It's been a week, but my heart still beats so fast when I see him. Moreover, when he look at me.

Hindi ko siya nakita sa nakalipas na mga araw. Sa university, pumasok lamang siya noong unang araw. I guess he was busy these past few days. Gusto ko mang malaman ang dahilan, alam kong wala ako sa position para mag tanong.

Hindi ko rin siya nakita sa El Refugio sa mga araw na iyon. Today is Sunday, the day that El Refugio will be full by elite customer during night.

Nilapitan ko si Esteban nang makaupo siya sa kaniyang paboritong pwesto sa restaurant para kunin ang kaniyang order. Dala-dala ang ballpen sa kamay, kung saan mahigpit ko iyong hinahawakan dahil sa kabang nararamdam. Kahit na nanginginig ang tuhod ko ay nagawa ko parin makalapit sa kaniya.

Ilang araw ko siyang hindi nakita. Akala ko ay makakalimutan ko na ang nararadaman ko sa kaniya sa nakalipas na araw na iyon. Pinilit ko, pero hindi ko talaga mapigilan ang puso ko.

Kaya ko naman sigurong kontrolin ang sarili ko. Mananatili lamang ako sa sulok, kasama ang mga taong umaasam din sa kaniya dahil alam kong walang patutunguhan ang nararadaman kong ito.

There's no possibility that he would like me back. After all, I'm just one of their followers. In this society, there's what we call a royal blood. And he's the King, standing above all, trampling over my broken heart.

"The usual," He said, sexily.

I wrote his usual order. I bid my farewell after I've wrote it down. I never look at his eyes. Although I feel his gaze over me, I dare not to look back. I walk nervously. A sigh of relief came out from me when I reach the counter.

Esteban Gallego, the hooker of my heart and also the person who broke it. I don't know if my heart is broken but the mere thought of our status already hurts me. Sa agwat pa lamang namin ay alam ko na.

I don't know why I wish that he would become mine. Did I become obsess with him? Is this addiction?

I couldn't stop myself or anyone because Esteban is like a drug, a human drug that you would want to devour.

If this is addiction, maybe all I can do to overcome this is to jerk off while looking at his pictures. Maybe I'll start collecting his sexy photos? Should I stalk him?

Gosh, what am I thinking?!

Agad ko iyong inalis sa aking isipan. This is not good for me. I should control myself, I should.

I become hostile of him after those thoughts. Kaya nang nilagay ko ang kaniyang order sa lamesa ay tahimik lamang ako at walang sabi-sabing umalis doon.

Wala akong pag-asa. Kaya hindi na dapat ako umasa. Hanggang sa pag-asam na lamang ako sa kaniya, doon lamang ang limitasyon ko.

The next morning, I woke up early and prepared to go to school. Akala ko ay tahimik na klase lang mangyayari ngayong araw ngunit hindi. Pagdating ko sa classroom, ang ingay ng mga kaklase ko dahil sa kanilang tsismisan habang nakatingin sa isang tao.

It was Esteban. Pumasok siya ngayong araw!

Pumako ang mata ko sa kaniya ngunit agad ko din iyong tinanggal. Bagamat kinakabahan, nagawa ko pa ring maupo sa kaniyang tabi.

Usually, in the past days I would put my bag in his chair. Pero ngayong narito siya, nasa hita ko na lamang iyong nilagay.

He was looking at me a while ago. Dama ko parin iyong hanggang ngayon.

"Good morning, Beauty!" It was Lucas. Kakapasok palang niya sa room ng batiin niya ako. Agad naman siyang naupo sa tabi ko na mayroong ngiti sa labi. The usual, he's jolly.

Napapagitnaan ako nilang dalawa. While Lucas is noisy, Esteban is quite. Find it nerve wracking at the same time convenient since Lucas is near with me.

Sa nakalipas na araw, medyo nakasanayan ko na ang ugali ni Lucas. I guess, siguro dahil na rin wala ng kumaibigan sa akin dito maliban sa kaniya.

Nagpatuloy ang oras. Sa tingin ko nga ay sobrang bilis ng oras dahil sa presensya ni Esteban. I couldn't focus in class because of him. Sa tuwing gumagalaw siya, napapalingon ako sa kaniya para tignan iyon. Sa tuwing ginagawa ko naman iyon, nakatingin din siya sa akin. Dahilan kung bakit sobrang bilis ng tibok ng puso ko hanggang sa matapos ang unang klase.

I'm doomed. I realized it now.

There's no where to escape now. I'm caged in this feelings of mine for him.

Umalis ako sa room, tahimik at hindi na pinansin ang mga tao matapos ang unang klase para pumunta sa susunod na klase.

I sighed after I sat on my usual chair in my second class. Nakaupo ako ngayon sa pinakahuling row sa klase na ito. Mayroong bakanteng upuan dito at wala akong katabi. I find it convenient though.

Nakahinga na ako ng maluwag kanina pero bumalik ang tibok ng puso ko ng pumasok ulit si Esteban.

My second class is one of my majors. Of course, makikita ko siya sa mga majors ko pero hindi ko akalain na papasok siya sa pangalawang klase.

Tinignan ko siya. Nag tanong-tanong siya sa mga estudyante doon kung available ba ang mga upuan. Nakita kong tinuro ng kausap niya ang pwesto ko.

I guess, he would sit somewhere here in the last row. I'm hoping that he wouldn't sit next to me! Magkaka-heart attack ako kapag nangyari iyon!

Inalis ko ang tingin sa kaniya ng bumaling siya sa pwesto ko. Nilipat ko ang aking tingin sa labas.

"Excuse me," He said. I know it was him. Hindi ko siya pinansin.

"Is someone sitting here?" Saad niyang muli. Hindi ko ulit siya pinansin.

"Walang nakaupo diyan." Ang sumagot ang kaklase kong nasa harapan ko. He was looking at Esteban, kita ko sa aking gilid ng mata ko.

"Alright, I'll sit here." Saad muli ni Esteban.

Narinig kong tumunog ang upuan sa tabi ko. That's when I finally realized that he was sitting again beside me.

Damn. I could feel my heart throbbing again. Sumisikip ang paghinga ko. Bumibilis ang tibok ng puso ko.

Ha. I guess, I should really accept the fact that I like him.