Urgency of Heat (El Refugio #1)

Chapter 13

Chapter 13: Erased

When I woke up, I felt my whole body numb and in pain. Sobrang sakit ng katawan ko na hindi ko makayang maigalaw ni anong parte nito.

Esteban is sleeping beside me. Nakapatong ang kaniyang isang kamay sa aking bewang habang nakaharap sa akin. Tinignan ko ang kaniyang mukhang natutulog.

From the past years, hindi ko inakalang makikita ko pa ng malapitan ang kaniyang mukha. Akala ko ay hanggang picture na lamang ako. He is still handsome. His face is perfectly shaped until now. Mas lalo pa ata siyang gumagwapo sa kaniyang pagtanda.

This is the first in the past four years that he came here. I felt the urge to stay with him but I know the grievance of what I did last night.

"How I wish to stay with you the rest of my life. Our bodies are near, yet our hearts is far." Pinilit kong tumayo sa kama. Dahan-dahang inalis ang kaniyang kamay sa aking bewang.

Sobrang sakit ng aking likod lalo na sa bandang baba. Ang aking dalawang paa ay nanginginig sa sakit. Nahihirapan din akong igalaw ang aking mga kamay, dama ko pa ang mahigpit na hawak ni Esteban doon kagabi.

We do it once... No... more than thrice... Uh... We do it eight times, but I lost count of how many times we did it last night. Walong beses namin ginawa iyon, iyon ang natatandaan. Kahit noong unti-unti na akong napapatulog ay dama ko parin ang kaniyang galaw kagabi.

He was monster indeed. The rumors about him in bed is true. Ngayon ay maniniwala na ako sa lahat ng tsismis lalo na pagdating kay Esteban!

Kahit na nahihiharapan, nakawala ako sa kaniyang bisig. Kahit na masakit, pinilit kong tumayo. Nang makita ang mga gamit at damit na nagkalat sa kwarto, ginawa ko ang lahat upang mapulot ang mga bagay na akin doon.

Pinulot ko ang aking unipormeng nasira kagabi dahil pinunit iyon ni Esteban. Dahil wala akong maisuot na iba, naghanap ako ng maisusuot sa kwarto. Mayroong wardrobe doon, kaya iyon na aking ginawang pantakip sa aking katawan.

Nang mapulot ang gamit at makapagsuot ng damit, unti-unti akong naglakad palabas, hindi nilingon si Esteban. Gusto kong maiyak sa sakit at hapdi na aking nadadama ngayon pero hindi ko magawa.

Mas pinagtuunan ko ng pansin ang pag-alis dito. I have breached the rules of the company. I betrayed my boyfriend and gave my virginity to someone else. That's why, everything should be left unknown! All evidence should be erased!

Dahan-dahang akong naglakad, kumukuha ng lakas sa pader upang makapaglakad. Sakay ng elevator ay bumaba ako sa first floor. Mabuti na lamang at madaling araw pa lamang. Wala ng tao sa first floor. Ang guwardiyang nakabantay ay natutulog.

Bumalik ako sa restaurant, bukas iyon at hindi nakasara. Pumunta ako sa aking locker upang maghanap ng matinong damit. Ang suot ko kagabi ay tinago ko muna sa aking bag. Mabuti na lamang ay mayroon akong nakatagong damit dito. Naghanap na rin ako ng gamot. Nakakita ako ng pain killer at agad ko iyong ininom.

Nang ilang sandali at nawala na ang sakit sa aking katawan, naglakad akong muli upang pumunta sa CCTV monitoring room. Nasa pinakadulong bahagi ng first floor ang pupuntahan ko. Medyo nahihilo pa ako pero pinagtuloy ko ang paglalakad ko.

Nang malapit na ako sa room, tumyempong lumabas si Adrian, ang nakabantay sa room kagabi at pumunta sa kung saan. Sa tingin ko ay mag c-cr lang siya.