Urgency of Heat (El Refugio #1)

Chapter 8

Chapter 8 : Practice

I was working normally in El Refugio in the evening of Monday. Hindi ko na muling nakita si Esteban matapos naming mag-usap sa library kanina. Hindi na siya pumasok sa mga sumunod na klase naming dalawa sa hapon. Pati ngayon na nasa El Refugio ako, hindi ko pa siya nakita. Siguro ay mayroong siyang importanteng ginagawa ngayon kaya wala siya.

Inalis ko muna sa aking isipan si Esteban nang pumasok ang isang customer. Gaya ng dati, maayos kung kinuha ang order nito.

I was walking towards the costumer with the food he ordered when I look at the door, where Esteban gracefully walk inside. Medyo nagulat ako doon pero agad kong inalis ang tingin sa kaniya at nagpatuloy.

Binababa ko ang pagkain ng dumaan siya sa aking likuran. Naupo siya sa harapang lamesa ng binibigyan ko ng order. That was his favorite spot. Mabuti na lamang at walang customer doon.

Naramdaman ko ang kaniyang tingin sa akin kaya sinulyapan ko siya. Malalim ang tingin niya sa akin. Gaya ng dati, para nitong binabasa at pinapasok ang aking kaluluwa.

Inalis ko ang tingin sa kaniya at bumalik sa counter para ibalik ang tray. Sa paglalakad ko, dama ko parin ang kaniyang tingin. Nang maglakad akong muli patungo sa kaniya upang kunin ang kaniyang order, nakatingin parin siya sa akin.

I'm nervous. He never look at me like this before. Hindi nagtatagal ang tingin niya sa akin noon. Ngayon lamang siya nakatingin sa akin na para bang binabasa ang lahat ng aking mga magalaw. Nanginginig ako ng nilapitan ko siya.

"Good evening sir, may I take your order?" I nervously said. Muntik pa akong mautal. Mabuti na lamang at nasabi ko iyon.

I was standing in front of him as he look at my face with the same eyes. Kumikinang iyon pero hindi ko manlang makitaan ng emosyon sa lalim. Hindi mo na siya nagsalita at nanatili siyang nakatingin sa akin.

"You... I mean the usual." He said. Nagulat ako ng marinig ang unang salitang lumabas sa kaniyang bibig. Ramdam ko ang init sa aking mukha. I know what he meant with that.

"Never mind what I've said." He said again. Agad akong umalis doon at bumalik sa counter para sabihin ang kaniyang order.

Nang lingunin ko siya, nakahawak na ang kaniyang isang kamay sa kaniyang noo. Para bang may pinagsisihan siya sa kaniyang ekspresyong pinapakita. Tinitigan ko siya ng ilang sandali bago dumating ang kaniyang order. Naglakad na akong muli pabalik sa kaniyang pwesto.

"Thank you for waiting, sir." I said as I put his order on his table.

"Stay." He said. Akmang aalis na sana ako nang sabihin niya iyon.

"I'm sorry sir. I need to attend to other costumers." I said. Tinignan ko ang corner. Tiyempong lumabas ang manager namin sa opisina niya.

"Stay. We need to talk about our performance." He said firmly. Binalingan ko ulit siya. Tinignan na niya ngayon ang manager namin. Binalik ko roon ang aking paningin. Nakatingin na sa amin ang manager ko.

Tinaas niya ang kaniyang kamay, sinesenyas na panatiliin ako sa aking pwesto.

"See, even your manager wanted you to stay." He teasingly said. Of course, kasi gusto mo! There's these unspoken words between the people here that they are only the people who could understand each other.