Urgency of Heat (El Refugio #1)

Chapter 10

Chapter 10 : XOXO

I spent my free time every week days in Esteban's house for our practice. It was easier because I control our scripts.

Dahil ako ang gumawa ng script, nagawa kong ilayo ang sarili ko sa kaniya sa tuwing nagpapalitan kami ng dayalogo.

Our drama is about love. I myself is not satisfied with our performance in every practice. We lack the essence of love. Pero hahayaan ko na lamang iyon kahit na mababa pa ang score na makukuha naming dalawa. What's important is we could perform and we could stop this.

Sa tuwing nagpra-practice kami ay palagi akong kinakabahan. Naging normal na iyon sa aking sarili. Napapansin ko rin na alam na ni Esteban na nilalayuan ko siya kaya minsan ay siya na mismo ang lalayo.

I know I'm being rude. However, I like him. I have a crush on him. That's why I couldn't let myself control with my senses and do something that I will regret. And, his pheromones are so strong that I'm afraid everytime. There's this fear in my heart everytime I felt his pheromones around. It feels like it would urge me to climb to his top!

It was the same usual day. The only different for today is because it's Friday!

Its the day of our performance.

Sa bahay pa lamang ay kinakabahan na ako. Kahit na hindi naman namin pinaghandaan ni Esteban ang performance namin ngayon ay masyado kong inayos ang paglilinis sa aking katawan.

Ivan was already waiting for me downstairs. Naririnig ko na ang kaniyang busina sa baba. Ang tire ng aking biseklita kagabi ay pumutok kaya hindi ko siya masasakyan ngayong araw.

Inayos ko ang aking damit bago bumababa dala ang aking bag na puno ng aking mga damit para sa performance at props.

"Good morning, Ivan!" Bati ko sa kaniya ng makababa ako.

Ngumiti lang siya sa akin at tinignan ako mula ulo hanggang paa.

"Gand..." Mayroon siyang sinabi pero hindi ko narinig dahil nagmadali akong sumakay sa kaniyang tricycle.

Umandar agad ang tricycle nang makasakay ako. Marami na ang tao sa kalsada sa mga oras na ito. Tinignan ko ang mga marites sa kalsada. Kita kong nakatingin sila sa akin, sa aming dalawa ni Ivan. Nang makita nilang nakatingin ako sa kanila ay ngumiti sila sa akin. Ngumiti rin ako pabalik at hindi na sila pinansin.

Mabilis kaming nakadating sa university. Hindi ko iyon namalayan. Para bang walang traffic sa kalsada dahil sa kaba ko.

"Salamat, Ivan." Saad ko sa kaniya nang maiabot ko sa kaniya ang aking pambayad.

"Welcome. Susundiin ba kita mamayang hapon?" Tanong niya.

"Hindi na. Dederetso na ako sa trabaho mamaya e. Sige, mauna na ako." Sagot ko sa kaniya at tumalikod. Bahagya pa akong kumaway bago nagsimulang maglakad papasok sa university.

Hindi ko alam kong dahil ba ito sa aking kaba o ano, pero parang sobrang bagal nang paligid ko. Nag slo-slow mo ang paligid habang ang puso ko ay subrang bilis nang tibok.

Dumating ako sa classroom ay wala pa si Esteban. It was Lucas on his chair, with messy hair, and chaotically beautiful smile. Kausap niya ang kaniyang partner, bahagya pang nakagapos ang kaniyang kamay sa balikat nito. Nang makita niya ako ay agad niya iyong inalis at inayos ang kaniyang upo.