Gitmeden önce bana eğer bir gün tarçınlı keki güzel yaparsam, Portakal'ı ve çiçekleri seversem geri geleceğini söyledi.
Yemin ederim çok denedim. Sırf sen sevdin diye bende sevdim onları.
Ama hâlâ tarçınlı keki güzel yapamıyorum. Zaten sende gelmiyo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
06.02.2019
Ağzımı sıkı sıkı kapatıp direndim. "Hayır Oflaz! Ne yaparsan yap bana o iğrenç şeyi içiremezsin."
Elindeki nane limon dolu olan bardağı ağzıma yaklaştırırken bana cevap verdi. "Onu karların üstünde yuvarlanmdan önce düşünseydiniz Kayla Hanım."
"Acaba beni karların üstüne atıp, vücudumu karların altına gömen kimdi?"
Boşluğumdan yararlanıp bardaktaki sıvıyı içirdi. Zar zor yutup yüzümü ekşittim. "Lütfen yapma bana bu işkenceyi."
"Madem benim yüzümden hasta oldun o zaman seni iyileştirmekte benim görevim."
Yüzümü kusacak gibi bir hâle sokunca bardağı sehbanın üstüne bıraktı. "Tamam bunu içme. Ama yaptığım çorbayı içeceksin. O kadar emek emek uğraştım."
Başka çarem olmadığını anlayınca başımı salladım. "Tamam içeceğim."
Dün hafta sonu diye dışarıda buluşmuştuk. Dışarıda epey kar yağmıştı. Yaklaşık bir saat o karların içinde debelenip birbirimizi kara boğunca sonuçta bu olmuştu işte: Boğazı ağrıyan ve ateşler içinde yanan bir adet Kayla.
Bugün rapor alıp okula gitmemiştim. Ne kadar ısrar etsemde Oflaz beni dinlemeyip o da gitmemişti. Onun yerine evime gelip bana çorba yapmayı seçmişti. Ben ise geldiğinden beri sorun çıkarıyordum. Hastayken bambaşka bir insan olup aşırı nazlı bir kişiliğe bürünüyordum. Benim bile böyle zamanlarda kendime tahammülüm yokken Oflaz'ın şuana kadar sesini çıkarmamış olması ödül verilesiydi.
Elinde kaseyle salona girdiğinde yattığım koltuktan doğrulup yastığı arkamda dik bir pozisyona getirdim.
Bir yandan akan burnum bir yandan ağrıyan boğazım diğer taraftan da sızlayan eklemlerim hayatı çekilmez kılıyordu.
