Herkes Kaybedicek

8

Ömer kısa süre içinde uyanmıştı. Hürkan müsait olduğu için bir süredir Ömerin yanındaydı. Uyandığında gülümsedi.

"Günaydınn... ya da geçmiş olsun"

"Noldu bana..?"

"Zehirlenmişsin... Derin yaptı biliyorum... gıda zehirlenmesi değil bu... kimyasal malzemelerle oldu. İstersen... derine dava açmanda yardım edebilirim"

"Hayır...gerek yok. Önce onla konuşsam iyi olucak"

"Emin misin..?"

"Eveet. Hadi git sen işine bak"

"Bişey olursa ara ama beni. Tamam mı?"

"Ararıım."

Hürkan odadan çıkıp işlerine koyuldu. Kısa süre sonra Derin geldi ağlayarak.

"Ömer... ben- ben çok özür dilerim. Seni bir anlığına kıskandım sadece. Ben senelerce uğraştım buraya girebilmek için ama sen bir haftadan kısa sürede girdin neredeyse.."

"Seni anlıyorum Derin.. sorun yok. Ama lütfen böyle düşünme ben burda geçiciyim. Senin kadar başarılı birisi olamam"

"Teşekkür ederim... seni yalnız bırakmak zorundayım... çünkü acildeyim ben bu gün"

"Tamam tamam sorun yok"

  Derin Hürkanın yanına gitti göz yaşlarını silerek.

"..."

"Ne oldu diye sormicak mısın..?"

"..."

"Aşk olsuun..."

"Ben sormasamda sen anlatırsın diye nefesimi tüketmedim"

"Off" Derin biraz durdu sonra dayanamayıp konuştu "madem benimle bu kadar konuşmak istemiyosun... Ömerle konuş o daha iyi anlatır ne olduğunu"

Hürkan ordan uzaklaştı ve hastaları kontrol etti.

(...)

Ömer yaklaşık üç saat sonra tekrardan işinin başına koyulmuştu.

  Günün son hastası da gidince Ömer ordan. Merak ettiği bir kitabı çantasına koyup aşağı acil bölümüne indi. Derinle hürkan yan yana ama hürkan farklı bir yöne dönük şekilde duruyorlardı. Ömer Hürkanın yanına gitti.

"Ben eve gidiyorum. Sıkılırsan yazarsın"

  Hürkan bir süre Ömerin gözlerinin içine baktıktan sonra küçüğüne sarıldı. Ömerde biraz afallasa da o da sarılışına karşılık verdi.

"Sensiz hep sıkılırım ama yapacak bir şey yok..."

"... teşekkür- ederim-... neyse yarın görüşürüz"

"Görüşürüzz"
  Ömer çekildi sonra hafif gülümseyip hastaneden çıktı. Otobüs durağına gidip biraz beklerken kitap okudu. Otobüs geldiğinde otobüse binip evine en yakın durakta indi. Eve girip çantayı kitabı ve altını çizmek için kullandığı kalemi kenara koydu. Mutfağa gidip dünden kalan yemeği ısıtıp yedi.

 
  Sabah olduğunda Ömer gerinerek uyandı ve üztüne bir kapüşonlu sweat geçirdi üşümemek için. Banyoya gidip yüzünü yıkadı sonra dişini fırçaladı. Odasından telefonunu alıp biraz sosyal medya hesaplarını kontrol etti. Mutfağa gittiğinde telefonu kenara koyup yüksek sesle müzik dinlerken kahvaltı hazırladı.  Tam yemeğe oturacakken telefonuna mesaj geldi. Telefonu aldı ve baktı. Hürkan'dandı:

"Napıyosun?" Yazıp gözleri kapalı ve dili hafif dışarıda ama hafif tatlı çıktığı bir fotoğraf attı.

Ömerde odasınaki boy aynasının önüne geçip üstündeki sweatin uç kısmını tutup aşağı doğru çekiştirirken gülümsediği bir fotoğraf attı. Altına da
"Hazırlanıyoruum. Sen napıyosun dicektim ki uyuyosun" Yazdı.

"Uyuyodum ama gözüm açıldı bi ya"

"Nedenn?"

"Şirinliğinden dolayı. Çok tatlı çıkmışsın"

"Teşekkür ederim aynı zamanda sende çok tatlı çıkmışsın"

"Bu arada benim çalışma saatim bitmek üzere sen geldiğinde falan biter yani. İstiyosan bu gün kalabilirim hastanede"

"Yok ya git sen dinlen"

"Emin misin??"

"Eveett. Hadi kaçtım ben üstümü giyinip çıkmam lazıım"

"Görüşürüz"

  Ömer telefonu kapatıp giyindi ve saçını yapıp çıktı. Çünkü kahvaltıyı onunla konuşurken yapmıştı. Otobüse binip işe gitti. Hürkanla karşılaştılar. Daha doğrusu Hürkan karşılaşmak için çabaladı. Ömer Hürkanı uğurladı ve odasına geçip biraz kitap okuduktan sonra ilk hastasını aldı.

Bu hafta hatta önümüzdeki hafta yine böyle ama daha sakin geçmişti. Pazar günü Ömerle Hürkan aynı anda izin almışlardı.
Dün akşam anlaştıkları gibi öğlenleyin yemek yemeye dışarı beraber çıkmışlardı.
Bir süre sessizce yemek yedikten sonra Hürkan izin isteyerek tuvalete gitti ve cesaretini toplayarak masaya geri geldi. Ömerin elini tutup gözlerinin içine baktı ve...

Merhabalaaarrrr bu bölüm kısa sürdü ve özensiz sürdü biraz. Maruz görün beni <3