Herkes Kaybedicek

1

Merhabalar yeni hikayeme hoş geldiniz. Beğeniceğiniz bir şey yazmak için elimden geleni yapacağım. Şimdiden söyleyeyim türkçem kötü yazım yanlışı yaparsam kusura bakmayın

 
  Ömer, Kendi halinde bir üniversite öğrencisiydi. Üniversite sınavına iki kez girdiği için şu anda mezun olması gerekirken üniversite son sınıftı, psikoloji bölümü okuyor.

  Hürkan ise biz özel hastanede doktor olarak çalışıyor. Daha yeni işe girdi ama şimdilik güzel gidiyor.

(..)

"Ah yine işe tam zamanında geldim" diye mırıldanarak arabasından iniyor Hürkan. Hastaneye girip odasına çıkıyor. İçeri girip bilgisayarını açıyor ve ilk hastanın bilgilerini konrtol ediyor. Yaklaşık 10 dakika sonra ilk hastası geliyor.

Olamaz... Ömer yine geç kaldı. Hızlı hızlı üzerini giyinip bir kaç kitap defter alıp üniversiteye gidiyor. Daha da geç kalmamak için taksiye biniyor. Hoca derse girdikten on, on beş dakika sonra sınıfın kapısını çalıp özür dileyerek yerine geçiyor.

(..)

Hürkan için şu an öğle arası bitti ve daha ciddi hastaların yamına kontrole gidiyor. İçeri girdiğinde okuldan geldiği belli olan bir öğrenci vardı.

"Kardeşiniz mi?

"Huh..? Ah yok hayır sevgilim..."

Hürkan, hastanın ziyaretçisinin yanındaki sandalyeyi işaret ederek "Oturabilir miyim?" diyor.

"Elbette"

Hürkan adamın yanına oturuyor ve küçük süre süren sessizliği dayanamayıp bozuyor.

"Sıla Hanım... yani sevgiliniz uzun süredir bitkisel hayatta... umudunuzu yitirmediniz mi..?"

Sorduğunun özel bir şey olduğunu anlayan Hürkan ekliyor

"Kusura bakmayın biraz haddimi aşarak sordum... sadece merak etmiştim bir insanı bir insana bu kadar bağlayan şey ne...?"

"Aşk... değil yalan söylemicem. Kin duygusu daha çok..."

"Kime veya neye kinlendiniz ki?"

"...Ona bunları ya-... ya sen benim adımı bile bilmiyorsun niye bunları soruyorsun ki bana"

Hürkan bir süre düşündü ve elini uzatıp konuşmaya başladı

"O halde tanışalım... Ben Hürkan"

"Bende Ömer" Hürkanın elini sıktı ve kısa süre sonra tekrar önüne döndü.

"Eğer Sıla Hanım ile bir şeyler konuşacaksanız çıkabilirim"

"Aslında ona küçük bir şeyler söyleyeceğim"

"Peki... umm ben kantine inip kahve alıcam sizde ister misiniz?"

"Harika olur... şimdiden teşekkürler"
Ömer bunu dedikten hemen sonra gülümsüyor. Hürkanda gülümseyişine karşışık veriyor ve odadan çıkıp kantine iniyor.