But when my dad asks..

4.

"Jongens, dit is April. Onze schools nieuwe aanwinst." Ik kijk raar naar Duke. "Ik ben geen product." Zeg ik bot. De jongens zijn niet de types waar ik normaal mee omga. Waar ik mee omging voordat ik alles over mijn vader weet en voordat mijn moeder vermoord was. Bij de gedachte voel ik de woede weer opborrelen. Ik bal mijn vuisten en duw mijn nagels zo hard als mogelijk in mijn handpalmen, in de hoop rustig te worden. Niet dat het veel helpt. Een grom ontsnapt uit mijn mond en ik zie Duke en zijn vrienden raar naar me kijken. "April? Gaat het?" Vraagt Duke voorzichtig. Zijn gezicht zo dicht in de buurt van het mijne geeft me een soort angst. Angst om hem pijn te doen. Ik proef bloed van het bijten op mijn lip. Ik schut mijn hoofd en ren dan de lobby uit.

Ik zoek een weg door het gebouw, in de hoop een uitgang te vinden. Ik moet alleen zijn. Iedereen in de lobby keek me net aan. Ik proef nogsteeds bloed en voel ook een straaltje bloed uit mijn hand lopen. April, stop. Kalmeer jezelf. Je kunt dit. Ik probeer mezelf moed in te spreken en mezelf te kalmeren. Het lukt niet.

Uiteindelijk vind ik de uitgang. Ik ren er doorheen en ga naar de achterkant van het gebouw. Daar zijn meestal wel rustige plekken te vinden. Al snel zie ik een grote dikke boom staan. Daar ga ik tegenaan zitten. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en voel tranen ontsnappen. April. Verman jezelf. Je bent hier pas één dag. Ga nu niet de huilebalk uithangen. Ik haal diep adem en veeg dan de tranen weg. Wat ga je hier op deze schook doen, April? Plezier maken, vrienden maken, niet te veel opvallen en ondertussen trainen. Trainen en een wraak actie bedenken. Die moordenaae gaat hier niet mee wegkomen. Dus. Rug recht, borst vooruit en kin omhoog. Deze gedachtes laten me kalmeren. Ik sta op en loop zo relaxed mogelijk naar binnen, opzoek naar slaapkamer D17.

Ik ben nog maar net binnen en ik kom Duke tegen. "Hey." Mompelt hij. Ik heb hem duidelijk afgeschrikt door mij idioten gedrag. "Hey. Eumh, sorry van net." Probeer ik zo zelfverzekerd mogelijk te zeggen. "Geeft niet." Zegt hij en weg is hij. Ik zucht. Hij zal wel niet gezien willen worden met mij in de buurt. Ik zucht en loop verder.

Als ik bij mijn slaapkamer kom zie ik Finn en Lotte staan. "April!" Roept ze opgelucht en ze valt me in ee armen. "Gaat het? Waarom rende je nou weg? Heeft Duke of een van zijn vrienden kuts gezegd?" Ik glimlach. "Ja hoor, het gaat wel weer. Ik.." Ik stop met praten. Eerlijk zijn of een smoes bedenken. Ik kies voor het laatste. "De druk van de jongens werd me gewoon teveel." Mompel ik en kijk naar de grond. "Is te begrijpen. Ze zijn ook erg knap." Zegt Lotte opgewekt. "Zag je hoe Duke naar je keek? Hij vind je sexy. Ik zag het aan zijn ogen. OMG April! De lekkerste jongen, behalve Tom dan, vind je sexy. En dat nog wel op de eerste dag!" Gilt ze uit. Finn staat er een beetje ongemakkelijk bij, wat ik best begrijp. Ik glimlach naar Lotte. "Ik ga eten, gaan jullie mee?" Zegt Finn opeens. Beide knikken we en volgen Finn.

*NIET NAGEKEKEN*

Weer een nieuw hoofdstuk! Ik heb zoveel inspiratie voor dit boek! Als ik aan het schrijven ben aan dit verhaal komen de woorden vanzelf! Ik hoop dat jullie het ook leuk vinden :)
Vergeet niet te voten, commenten en aan iedereen te vertellen over mijn boek. Hihi.