එහෙම කියපු නාම්ජූන් කාමරයේ දොර අඩවල් කරන් එලියට ආවා...
Namjoon's pov...
"ජිමින්ට එදා එකපාරටම මොකද උනේ...මම මොකද කරන්නේ?..."
එයා මොකෙක්ද එකෙක් වගේ සෝෆා එකේ වැටිලා හිටියා... මම බය උනේ නෑ කිව්වොත් බොරු...
"ජිමින්... ජිමින්?...යා..."
මං එයාව උරහිස්වලින් හෙල්ලුවත් එයා නැගිට්ටෙ නෑ... සිහිය නැතිවෙලා... ඇඟ දුම් කබලක් වගේ රස්නෙයි...
"අන්ද්වේ..."
මං ඉක්මනට එයාව කාමරේට ගෙනිහිල්ලා සැහැල්ලු කලිසමකට මාරු කළා... තෙත towel එකකින් ඇඟ පිහිදලා ඒ අවශ්‍ය දේවල් කරලා එයාගෙ අත අල්ලගත්තා...
"මොකද ජිමින් මේ?... මං දන්නවා ඔයාට මහන්සි ඇති... අද මොකද උනේ?... මට බෑ ඔයාගෙන් මොකද උනේ කියලා අහන්න... "
එතකොටම වගේ ජිමින් අත හොලවන්න ගත්ත නිසා මං නැගිටලා ආවා... මේ දවස් දෙක පුරාවටම මං හිටියේ ජින්ගෙ ගෙදර... ඒත් අද?... ඇයි කවදාවත් නැතුව?... එයා මාව බදා ගත්තේ?... මට තේරෙන්නෑ... කොහෙද යනවා කිව්වේ?...
මට ඇති උනේ ලොකු කුතුහලයක්...
"කොහේ හරි ගිහින් එන්නැතෑ..."
අදට දවස් එකහමාරක් වෙනවා... ජිමින් තාමත් ගෙදර ඇවිත් නෑ... මොන මගුලෙ ගියාද මන්දා... මං වෙනදා වගේම ජින්ගෙ ගෙදරට වෙලා හිටියේ ජිමින් ආයෙ ගෙදර එන්නැති කියලා හිතලා....
