මන් මල් බොකිය චෙරි ගහ මුලින් තියලා චෙරි ගහ බදාගත්තා... අප්පගෙ උණුහුම හොයපු මට දැනුනෙ චෙරි ගහේ රලු පොත්ත විතරයි... අප්පා මීට අවුරුදු හයකට කලින් නැති උනේ එයාගෙ ජීවිතාන්තය දක්වා තිබුනු සිර දඬුවම ඉවරවෙනවත් එක්කමයි... ඒ විදිහට දඬුවම් ලබපු අය මැරුනට පස්සෙ අවසන් කටයුතු කරලා මෙතන භූමදාන කරනවා... ඊට පස්සෙ චෙරි පැලයක් ඉන්දනවා... අප්පගෙ ඉලක්කම උනේ හත... චෙරි ගහේ ගහලා තිබ්බා අංක හත කියලා... දැන් ඒ ගහ ලොකුයි...
"පරිස්සමෙන් ඉන්න අප්පා... මන් ගිහින් එන්නම්..."
මන් ආවෙ අපේ ගෙදරට... මට ඉස්සරහට හම්බුනේ මගෙ ඉනටත් වඩා පහලින් හිටපු පොඩි එක්කෙනෙක්... එයාගෙ පස්සෙන් ඒ වගේම එක්කෙනෙක් එලවන් ආවා... නිවුන්නු... මගේ පිටිපස්සෙ එක්කෙනෙක් හැන්ගුනහම තවත් ඒ වගේම කෙල්ලෙක් කොහෙද මන්දා ඉදන් ඇවිත් මාව දැක්කා...
"ඔම්මා...ඔම්මා... කව්ද ඇවිල්ලා... ඔප්පලා දෙන්නම ගිහින්..."
එයා ඒක සද්දෙන් කියපු විදිහ මට ඇහුනා... එතකොට මේ තුන්දෙනා දැන් මේ ගෙදර ඉන්න කට්ටියගෙද?... එතකොට හ්‍යුන් කොහෙද... කමක් නෑ මොනවාහරි අහලා දැනගන්න හරි පුලුවන් නෙ... කොහොමහරි මේ පොඩි ලමයි තුන්දෙනානම් තුන් නිවුන්නු... නිවුන්නු නෙමෙයි...
