កម្មសិទ្ធបេះដូង

Episode 21: គេគឺជាជនរងគ្រោះ

   ឡានធំនោះបានមកឈប់នៅចំពីមុខអគារបាក់បែកមួយ យ៉ាងចំណាស់ មើលទៅក៏ដឹងថាជាម្លុកពួកលេងថ្នាំដែរ។
   ពួកនោះចាំអូសដៃថេហ្យុង និងជីមីនចេញពីក្នុងរបាំងឡានក្រោយទីងណាត់ទីងណែង ដោយចងដៃពួកគេទៅក្រោយទាំងពីរនាក់។
   ថេហ្យុងក្រលែកមើលជុំវិញអគារនេះទាំងនឹកឆ្ងល់ក្នុងចិត្តថា អាអ្នកបញ្ជារអោយពួកអាត្រងោលអស់ចាប់គេមកមិនមែនជាគ្រូខ្មោច គ្រអាគមន្តទេដឹង បានអោយចាប់គេមកកន្លែងគួរអោយខ្លាចបែបនេះ ប្រៀបដូចជាអគារខ្មោច សង្ឃឹមថានាងនោះមិនមែនពួកបែកថ្នាំហើយបញ្ជារអោយពួកគេចូលទៅក្នុងក្អមទៅចុះ។
   ពួកវាចាប់អូសពួកគេចូលទៅក្នុងអគារនោះ ដោយកម្លាំងដៃធ្ងន់ៗរបស់ពួកវា។ អាម្នាក់ក្បាលឆែបនោះអូសជីមីនស្ទើតែផ្កាប់មុខ ទាល់តែថេហ្យុងងាកទៅសម្លក់មុខទើបវាព្រមបន្ថយកម្លាំងដៃវិញ ព្រមទាំងបង្ហាញទឹកមុខសូមអភ័យទោសទៀតផង។

" អ្នកនាង ខ្ញុំចាប់ពួកវាមកដល់ហើយ "
" ល្អ " សំឡេងមួយនេះជីមីនស្គាល់ច្បាស់ជាងនរណាៗបង្អស់ថាជានរណា។
" ស្មានតែអ្នកណា  " ជីមីនសើចចុងមាត់បន្តិច។
" មិននឹកស្មានថាបានជួបកូនចុងក្នុងស្ថានភាពបែបនេះសោះ ហឹស " ជីរា ដើរចូលទៅនិងទះថ្ពាល់ជីមីនថ្នមៗ ដោយស្នាមញញឹមចម្អក។
" វាជារឿងល្អ បើសិនជាមីងមិនចាប់ខ្ញុំមកស៊ីស៊ីន "
" អាក្មេងតណ្ហាក្រាស់ "
" មិនដល់មីងទេ ដល់ថ្នាក់ស៊ីមិនរើសសូម្បីតែក្មួយបង្កើតឯង " ជីមីននិយាយមុននិងសើចព្រមគ្នាជាមួយថេហ្យុង។
" អាក្មេងឯង! " ជីរាបម្រុងនិងលើកដៃទះកំផ្លៀងជីមីនទៅហើយ ថេហ្យុងក៏លើកជើងធាក់ដៃនាងចេញ ចង់អោយគេលើកជើងធាក់នាងអោយកំប៉ិតច្រមុះកែនុងក៏បានដែរ។
" អូយ៎ ឯង!! " ថេហ្យុងលើកចិញ្ចើមៗឡើង ចង់ដឹងថានាងនិងនិយាយអ្វីបន្ត។
" ថេហ៍!!!! " ជីមីនលាន់មាត់ឡើងនៅពេលឃើញថេហ្យុងចាប់កាំបិតដែរហោះពីជ្រុងម្ខាងសម្ដៅមករងពួកគេ ភ្លេចអស់ថាដៃជាប់ចំណង។
" រវាសគ្រាន់បើ " សំឡេងរបស់មនុស្សស្រីម្នាក់ទៀតបន្លឺឡើង ប្រាកដណាស់ថានាងជាម្ចាស់កាំបិតអម្បាញ់មិញ។
" ជានាងសោះ " ថេហ្យុងសើចបន្តិច ឯដៃកាន់កាំបិតទាំងហូរឈាមក៏ត្រៀមស្រួចជាស្រេចដើម្បីគប់បកទៅវិញ។
" យ៉ាងម៉េច? នឹកស្មានមិនដល់ហេស៎ ថាយើងនិងមកបំផ្លាញឯងវិញ អាយ៎ " ស្ទេលាយកដៃខ្ទប់ភ្នែក ដែរមានកាំបិតជាប់នៅទីនោះទាំងតក់ស្លុត ចំណែកឯជីរា និងមនុស្សផ្សេងទៀតក៏តប់ស្លុតមិនស្ទើដែរ ថេហ្យុងហ៊ានដល់ថ្នាក់នេះ!!!
" ស្មានថានាងចងក ងាប់មុនខ្ញុំសម្លាប់នាងទៅហើយ "
" អាយ៎ អាក្មេងបិសាច យើងនិងសម្លាប់ឯង ហឹក " ស្ទេលាស្រែកយំដោយភាពឈឺចាប់ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់អើពើនិងនាងនោះទេ។
" ឯង!! ពួកឯងជាក្មេងបិសាច " ជីរាស្រែក មុននិងឈានជើងថយក្រោយម្ដងបន្តិចៗ។ មុននិងលើកដៃបក់អោយកូនចៅរបស់នាងចូលទៅរកពួកគេ ប៉ុន្តែពេលនេះគ្មានអ្នកណាស្ដាប់សម្ដីនាងទៀតនោះទេ។ ចំណែកឯស្ទេលាធ្វើអ្វីមិនកើតឡើយពេលនេះ ព្រោះភ្នែករបស់នាងបានខ្វាក់មួយជំហាងហើយ ឈាមក៏ហូរមិនឈប់ថែមទៀត។
" ចង់រត់ទៅណា? " ថេហ្យុងស្រែកឡើង មុននិងរត់ទៅតាមចាប់ទាញសក់ជីរាមកវិញនិងលើកដៃទះនាងពីបីកំផ្លៀងជំនួសជីមីន ព្រោះគេមិនទាន់បាត់ស្លុតជាមួយរឿងអំបាញ់មិញនៅឡើយ។
" ពួកនាងនេះច្បាស់ជាស្អប់ជីវិតដែររស់លើស30ឆ្នាំហើយ " ថេហ្យុងរុញជីរាអោយដួលទៅលើស្ទេលាធ្វើអោយកាំបិតនោះចាក់ចូលជ្រៅទៅក្នុងក្បាលស្ទេលាបន្ថែមទៀត ចំណាយពេលមិនដល់10នាទីទៀតនាងស្លាប់ប្រាកដណាស់។
" យើងដឹងថាពួកឯងស្ដាយនាង! សាច់សរៗបែបនេះងាប់ចោលទទេរមិនកើតទេ រំលោភពួកនាងទាល់តែដាច់ខ្យលស្លាប់ទៅ " ថេហ្យុងសម្លឹងមើលពួកអាមនុស្សត្រេកកាមទាំងនោះសម្លឹងមើលពួកនាងដោយលិតមាត់លិតក។
" លុយក្នុងនេះមាន20លាន គ្នាពួកឯងមិនដល់20នាក់ផង ចាយមិនអស់ទេលុយប៉ុណ្ណេះ " ថេហ្យុងបោះកាតនោះទៅលើតុ មុននិងប្រញ៉ាប់ទាញដៃជីមីនដើរចេញមុនពេលប៉ូលីសមកដល់។
   ពេលចេញមកដល់ខាងក្រៅ ក៏ឮសំឡេងឡានប៉ូលីសដែលនៅខាងមុខផ្លូវចូលល្មម ទើបថេហ្យុងប្រលែងដៃជីមីន ហើយក៏ស្រវ៉ារើសដុំថ្មគៀននោះមកដំក្បាលខ្លួនឯងទាល់តែហូរឈាម និងយកកូនកាំបិតតូចនោះមកវះក ខ្លួនឯងបន្ថែមទៀត។
" ថេហ៍ធ្វើអី? " ជីមីនស្លុតចិត្តស្ទើតែស្រក់ទឹកភ្នែក នៅពេលឃើញក្មេងនេះមានរបួសម្ដងទៀត។
" ឯងរត់ទៅមុនយើង រត់ទៅរកឡានប៉ូលីសនោះអោយលឿនតាមដែរអាចធ្វើបាន! ទៅ "
" ចុះឯង ថេហ៍? យើង.. "
" ឯងច្បាស់ជាមិនចង់ឃើញយើងជាប់គុកទេជី " ថេហ៍តឿនម្ដងទៀតទើបជីមីនសម្រេចចិត្តរត់ចេញទៅ ទាំងចិត្តមិនចង់។
   ពេលឃើញជីមីនរត់ចេញទៅហើយ ថេហ្យុងងាកទៅមើលអគារនោះម្ដងទៀត ទើបសម្រេចចិត្តឡើងទៅលើនោះម្ដងទៀត មានតែវិធីនេះទើបគេមិនពាក់ព័ន្ធនិងរឿងនេះ។
   ពេលចូលមកដល់ទ្វាចូល គេឃើញពួកមនុស្សអស់ទាំងនោះកំពុងតែរំលោភបូកលើពួកនាង ហើយជីរាមើលមកគេទាំងឈឺចាប់ គេអាចដឹងថាស្ទេលាគឺស្លាប់ហើយ។
" ប៉ូលីសមកហើយ " ថេហ្យុងស្រែកឡើងទើបពួកវានាំគ្នាងាកមកមើលថេហ្យុងទាំងកែវភ្នែកពោរពេញទៅដោយតណ្ហា។
" ឯងប្ដឹងប៉ូលីសហេស៎? "
" អឺ ពួកឯងនិងជាប់គុក ហើយលុយទាំងនេះក៏ពួកឯងមិនបានសូម្បីមួយរៀលដែល " ថេហ្យុងឈានជើងដើរទៅរកកាំជណ្ដើរជាន់ទីពីរ ហើយក៏សម្រេចចិត្តរត់ឡើងទៅលើ នៅពេលឃើញពួកវាកំពុងតែសម្ដៅមករក ក្នុងចិត្តបន់ស្រន់ថាជីមីននិងមកអោយលឿនជាងនេះ។
" ឯងចង់លេងល្បិចស្អី? " ពេលរត់មកទាន់ថេហ្យុងហើយពួកវាក៏សួរឡើងទាំងកំហឹង គេចាំច្បាស់ណាស់ថាអាម្នាក់នេះហើយដែរល្បងពួកវាប្រាប់ថាគេនិងអោយឈ្នួលពួកវាគុណនិងពីរបើពួកវាព្រមចូលដៃចាត់ការស្រីពីរនាក់នោះវិញ ប៉ុន្តែឥឡូវវាប្ដឹងប៉ូលីស តើវាចង់យ៉ាងម៉េច?
" យើងមិនមែនរកលុយមកចិញ្ចឹមពួកឯងទេ? មិនចេះរកលុយស្អីក្រៅពីការធ្វើបាបអ្នកដទៃ តើឯងសមនិងទទួលបានលុយយើងទេ? "
" អាក្មេងពិសពុល " ពួកវានាំគ្នាសម្ដៅមករកថេហ្យុង។ និយាយតាមត្រង់ចុះកម្លាំងថេហ្យុងមិនស្មើ1%នៃកម្លាំងពួកវាទេពេលនេះ ពិតជាអស់កម្លាំងដោយសារឈាមហូរច្រើនពេកហើយ។
" យើងនិងសម្លាប់ឯង " ពួកវាមើលមុខថេហ្យុង ដោយសារតែឮសំឡេងឡានប៉ូលីសមកឈប់នៅមុខអគារនេះហើយ។ ចំណែកឯថេហ្យុងក៏ធូរទ្រូងផងដែរពេលនេះ ថេហ្យុងក្រលែកមើលក្រោមបន្តិច ទើបសម្រេចចិត្តលោតចុះទៅ ដោយសារតែពួកវាចូលមករកគេកាន់តែគៀកហើយ ទោះប្រថុយបន្តិចតែសង្ឃឹមថាមិនស្លាប់ចុះ។
   មិនបាច់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអ្វីបានជាប៉ូលីសដឹងថាពួកគេនៅទីនេះ យើងដឹងហើយថាថេហ្យុងមានទូរស័ព្ទ គេបានថតសំឡេងរបស់ពួកនាងមុននិងផ្ញើរទៅអោយជុងហ្គុក។ ជុងហ្គុកក៏បានទៅប្ដឹងប៉ូលីស ហើយក៏បានឆែករកទីតាំងតាមរយះទូរស័ព្ទរបស់ថេហ្យុងដូចគ្នា។
   ហើយមួយទៀតដែរថេហ្យុងសម្រេចចិត្តធ្វើបែបនេះក៏ព្រោះតែមានហេតុផលសំខាន់ ទោះបីត្រូវឈឺខ្លួនមែន តែគេក៏មិនចាំបាច់មានឈ្មោះពាក់ព័ន្ធជាមួយការស្លាប់របស់ស្ទេលាដូចគ្នា។ បើសិនជាពួកវាទៅបំភ្លឺថាគេជាអ្នកធ្វើរឿងទាំងនេះ ឬក៏ជាអ្នកសម្លាប់ស្រីចាស់ពីរនាក់នោះក៏គ្មានអ្នកណាជឿពួកវានោះទេ ព្រោះគេក៏មានរបួស ទោះមិនស្លាប់ក៏របួសធ្ងន់ដែរ អញ្ចឹងគេប្រាកដជាមិនមានសម្ថភាពអីទៅសម្លាប់ពួកនាងឡើយ។
  
គេគឺជាជនរងគ្រោះដូចគ្នា!

   អញ្ចឹងពួកដែរជាប់គុកគឺជាពួកវាមិនមែនគេ ឈឺបន្តិចបន្តួចមែន តែរកអ្នកចូលគុកជំនួសបានយ៉ាងងាយ។

To be continue.