အပိုင်း(၄၄)"ချစ်တီးထမင်းအတူတူစားခြင်း"

5.4K 590 95
                                    


Unicode
~~~~~~~

အများပြည်သူရုံးပိတ်ရက်ဖြစ်တာကြောင့်
'ရိုင်ရယ်လ်လိတ်ခ်'တစ်လျှောက်မှာ လာရောက်လည်ပတ်သူအများအပြားနဲ့စည်ကားလို့​နေတယ်။

မြင်ရသူရင်ကိုအေးငြိမ်းစေတဲ့ မြစိမ်းရောင်ရေကန်ရယ်၊ပတ်ပတ်လည်တည်ရှိလို့နေတဲ့ ကုန်းမြေစိမ်းတွေရယ်၊ ကောင်းကင်ယံထက်မှာသပ္ပါယ်စွာတည်ရှိလို့နေတဲ့ ရွှေတိဂုံစေတီတော်ကြီးတို့မှာ ပန်းချီကားတစ်ချက်ကဲ့သို့ လာရောက်သူများကိုကုသိုလ်တော်လဲရ
စိတ်လဲအေးချမ်းစေတယ်။

ထိုအချိန်မှာပဲ လမ်းလျှောက်နေရင်းကနေ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဖိနပ်တွေချွတ်ပြီးငုတ်တုတ်လေးထိုင်ချလိုက်တဲ့ကောင်ငယ်လေးကြောင့်
'သိင်္ခ'မှာမျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။

"ဗုဒ္ဓံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊
ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊
သံဃာ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ ပါဘုရား။"

'ကျောက်ခဲ'က ထိုကဲ့သို့ရေရွတ်ရင်း စေတီတော်ကို
လှမ်းကြည့်ကာ ဦးချလေတယ်။ သွားလာနေ
ကြသူများဟာလဲ 'ကျောက်ခဲ' ကိုအထူးအဆန်းလို
လှောင်ပြုံးတွေနဲ့ကြည့်၍သွားကြတာမို့ 'သိင်္ခ'ရဲ့
မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းနဲ့မှောင်ရိပ်သမ်းလာရတယ်။

'သိင်္ခ'လဲထိုအခြေအနေကို သိပ်သဘောမကျလှပေမဲ့
ဘုရားစာကို ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်နေတဲ့ ကောင်ငယ်လေးကိုတော့ရပ်တန့်စေလိုက်ခြင်းမရှိ။ မြက်ခင်းစိမ်းတွေပေါ်မှာစီးလာတဲ့ ကတ္တီပါဖိနပ်ကိုပဲ ဖင်ခုထိုင်လိုက်ပြီး ကောင်ငယ်လေးရဲ့ဘေးတစောင်းမြင်ကွင်းကိုသာကြည့်ရှူ့ နေလိုက်တော့တယ်။

'အရေးမပါတဲ့လူတွေကြောင့် ဒေါသထွက်နေရမဲ့အစား'ကျောက်ခဲ' ရဲ့အေးချမ်းတဲ့မျက်နှာလေး
ကိုပဲကြည့်နေရတာကပိုကောင်းတယ်မဟုတ်လား။

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတဲ့အခါမှာတော့ 'ကျောက်ခဲ'ရဲ့ဘုရားရှိခိုးခန်းက ပြီးဆုံးသွားရတယ်။ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဟုတ်လို့နေတဲ့ ကောင်ငယ်လေး
ကတော့ ပုဆိုးပေါ်မှာကပ်တွယ်နေတဲ့ဖုန်တွေခါလို့၊
ဖိနပ်ကိုသေချာပြန်စီးပြီး 'သိင်္ခ'ဆီကိုလျှောက်လာလေတယ်။

"Dear Kyauk Khal"(Complete)Where stories live. Discover now