Bilgilendirme: zaten biliyorsunuz Thea'nın 2. Adı Rosalie. Bu bölümde Rosalie diye bahsedeceğim kafa karışıklığı olmasın.
Gece yarısı olmuştu ve Rosalie'nin gözüne hala uyku girmemişti. Biraz hava almanın iyi olucağını düşünerek odasından çıkarak aşağıya indi. Ortak salon, ay ışığı vurduğu zaman ayrı bir güzel görünüyordu. Ortak salondan çıkarak sevdiği yer olan astronomi kulesine gitti. Sanırım hogwarts'daki en sevdiği yer olabilirdi. Astronomi kulesinin en ucuna giderek oturdu ve demirliklerden ayaklarını sarkıttı. Aşağıya bakıyordu. Acaba ailesi ölmeseydi, o yetimhaneye gitmeseydi ve Tom ile tanışmasaydı her şey daha farklı olurmuydu?
"hava... İşte üşümüyor musun?" gelen ses ile arkasına baktı. Tom'u görmeyi beklemiyordu. Rosalie ayağa kalkarak Tom'un yanından geçti ve kapı koluna uzandı. Ama Tom ondan önce davranarak kapıya büyü yapmıştı. Rosalie hızlıca arkasına döndü. "derdin ne senin?!" Tom daha demin Rosalie'nin oturduğu şekilde ayaklarını demirliklerden aşağıya sarkıttı ve kafasını önüne çevirerek konuştu.
"bir derdim yok." Rosalie elini cebine attığında asasının olmadığını fark etti. Tom'a baktığında elinde salladığı asasını fark etti. "bunu mu arıyordun?" Rosalie buradan bir an önce çıkmak istiyordu. "benimle uğraşma Marvolo. Ver asamı da gideyim." Tom elinde oynadığı asayla yanını işaret etti. "otur Hall. Konuşacağız." Rosalie anlık şaşırmıştı. Biraz düşündükten sonra Tom'un yanına oturdu çünkü buradan başka bir çıkış yolu yoktu. Veya sadece uğraşmak istememişti, belkide uzun zaman sonra onu özlemişti ve yanında durmak istiyordu. Tom'un ona yaptığı şeyler affedilmezdi ama onunla geçirdiği güzel zamanları özlemişti.
Bir süre konuşmayarak dışarıyı inceliyorlardı. Tom iç çekerek konuştu.
"Malfoy'lar iyi bir aile... Sanırım." Rosalie ne diyeceğini düşündü. "evet öyle... Sanırım." Tom bir şey demedi. Bir süre daha sessizce dışarıyı izlediler. Tom iç çekerek Rosalie'nin asasını kendisine uzattı. Rosalie bir asaya bir de Tom'un yüzüne bakıyordu ama Tom sadece dışarıyı izliyordu. Rosalie asasını alarak ayağa kalktı. Tom Rosalie'nin duyamayacağını düşündüğü bir ses tonu ile konuştu. "bu süre bana yetmese bile yanımda durduğun için sağol." tabikide Rosalie bunu duymuştu. Bir şey demeden hızlıca kapının yanına gitti ve büyüyü yaparak kapıyı açtı. Koşar adımlarla ortak salona girdi ve odasına çıktı. Kendini yatağına bırakarak olanları düşündü.
•••
"neden kabul etmedinki senin gibi bir ucubeyi kimse burada istemiyor."
"ne diyorsun Tom?" Tom bunu yaptığı için hayatı boyunca kendini affetmeyecekti.
"diyorumki senin gibi bir ucubeyi istemiyorum. Git. Bir daha da sakın geri gelme."
•••
Bu anı ve daha deminki olay arasında gidip geliyordu Rosalie. Ne değişmişti bunca zaman sonra. Acaba oda mı özlemişti Rosalie ile yaşadığı güzel zamanları. Veya sadece yine onunla oynuyordu. Artık Tom'a dahi güvenemiyordu.
Daha fazla düşünmek istemediği için kafasını boşalttı ve kendisini uykuya bıraktı.
Vote vermeyi unutmayın.
