"neden benden kaçıyorsun Hall." Rosalie'nin iztemsizce gözleri dolmuştu. Hızlıca sildi gözlerini. "bir ucubeyle takılmak istemeyeceğini düşünüyordum." Tom kendini bu zamana kadar asla affetmemişti şuan da bu kızın kalbini kırdığı için kendine lanetler ediyordu. "Rose.." Rosalie kafasını salladı. "hayır Marvolo. Boşver gitsin." Tom kızı kollarından tutarak yatağa oturtturdu.
"sadece o iğrenç yerden kurtulmanı istemiştim. Biz, birbirimizden ayrı kalamıyorduk ve sen asla gitmeyecektin. Gitmeni bende istemiyordum ama kendini oradan kurtararak daha mutlu olabilirdin diye düşünmüştüm." Tom aslında kimseye bu kadar yumuşak davranmazdı herkese karşı içine kapanık biriydi ama Rosalie... Rosalie onun için çok şey ifade ediyordu. İlk defa Tom'a ucube gözüyle bakmadan yaklaşan biri vardı ve o kişiye çok ısınmıştı. Ona istese bile sert davranamazdı ama bayadır ayrı kalmışlardı ve bu sürede ona da kapatmıştı içini. Eskisi gibi davranamıyordu ona ama zamanla düzeleceğini umuyordu.
"nerde olursak olalım fark etmiyor. Yanımda sen olduğun sürece hep mutluydum ben Marvolo." kızın gözleri daha çok dolmuştu. Tom onu kendine çekerek kollarını beline sardı. Kız ne kadar itmeye çalışsada gücü yetmiyordu. En sonunda pes ederek oda sarılmıştı ve artık tutamadığı göz yaşları akıyordu.
"ben... Gerçekten affet beni Hall. Büyük bir aptallık yaptım." kimseden af dilemeyen Tom Marvolo Riddle sevdiği kız için her şeyi yapardı. "bilmiyorum Marvolo. Bilmiyorum. Kolay kolay affedebilceğimi düşünmüyorum."
Votelar yükselene kadar sanırım bölümleri kısa yapacağım.
