Mind Set

Chapter 2

Ik schrik wakker door het horen van mijn wekker. Ik sta op en doe mijn ochtend routine. Na alles gedaan te hebben vertrek ik naar mijn halte.

Ik wacht op mijn bus om naar school te gaan. Aangekomen op school ga ik op een bank zitten. Er komen vrienden naar me toe.

"Ik kan niet wachten tot volgende week, ik ben echt toe aan vakantie"

"nog vandaag en morgen strijden" zeg ik.

"Yesyess, morgen rapporttt"

Ik knik en glimlach.

Ik heb geen stress want haal geen buizen meer. Ik neem school serieus sinds dat ik mijn jaartje opnieuw doe.

Ik zit in het 6de middelbaar, dus mijn laatste jaar in de middelbare school.

Ik wil mijn diploma halen zodat ik eindelijk weg ben van school en mijn opleiding kan doen.

Als Allah het wilt natuurlijk

De bel ging. Ik volg al mijn lessen gedurende dag en verlaat de school om 15u45.

Ik neem nog afscheid van mijn vrienden en ga naar mijn halte.

Het zijn meer schoolvrienden. Na school praat ik niet met hun alleen reageren op elkaars verhalen of als we iets nodig hebben voor school. Meer niet...

Maar boeit niet, ik leef gelukkig op mezelf. Ik heb mijn ouders en meer hoef ik niet!

Aangekomen voor mijn deur pak ik mijn sleutel. Ik groet mijn ouders in de woonkamer en ik zie dat ze er niet tevreden uitzien.

Ik kijk ze vragend aan.

"Alles oké?" vraag ik terwijl ik mijn wenkbrauw een beetje frons.

"Benti we moeten praten"

Ik leg mijn rugzak naast de deur en ga op de bank zitten.

Ik kijk ze nog steeds vragend aan.

"We willen.."

Mijn moeder kan haar zin niet afmaken en kijkt mijn vader moeilijk aan.

"We hebben een man voor je gevonden waarmee je gaat trouwen" zegt mijn vader emotieloos.

Ik laat mijn glaasje atay vallen.

Ik kijk hun met grote ogen aan.

"wacht wat?" zeg ik in de hoop dat ik dat niet heb gehoord.

"We willen je uithuwelijken"

"Maar dat gaat niet, ik ben nog maar 17 en ik heb helemaal geen behoefte aan trouw.."

"Benti we leven niet goed qua geld inkomen enz, mijn vriend helpt me hierbij maar wilt er iets voor terug."

"Hij wilt namelijk dat zijn zoon gaat trouwen"

"Zeg tegen hem dat hij je niet meer hoeft te helpen en dat ik jou ga helpen met jouw inkomen"

"nee benti je gaat trouwe.."

"yemaa waarom laat jij dit toe" zeg ik trillend als ik haar niet hoor praten.

"Ik denk dat dat een goede keuze is als we normaal willen leven"

"we zijn toch niet zo arm?"

"BENTI OF JE TROUWT MET ZIJN ZOON OF IK ZIE JOU NIET ALS MIJN DOCHTER!" roept mijn vader.

Ik kijk hem met glazen ogen aan.

Ik sta op en neem mijn rugzak. Ik ga naar mijn kamer en laat rivieren los.

Hoe kunnen ze me dit aandoen?

Ik ben nog maar 17 jaar!

Ik kijk naar mijn boeken die op mijn bureau liggen.