Mind Set

Chapter 35

"Zeker een gezellige gesprek met je wapen" zeg ik een toon bozer.

Hij kijkt me stil aan.

"Je gaat naar mijn tante, einde discussie"

"Je gaat me nergens achterlaten zeg ik toch"

"Wajoww Noor ga jij ook irritant doen?" zegt hij.

Opeens word Amir gebeld. Ik kijk mee naar zijn scherm en zie dat het zijn vader is. Ik slik even en kijk hem met grote ogen aan.

Hij spant zijn kaken en neemt op. Hij zet zijn gsm aan zijn oor en ik probeer aandachtig te luisteren.

"Aloo"

"Ik ga je adres opsturen, kom naar die adres!" hoor ik via zijn gsm.

"en hoe weet ik dat het daar veilig is" zegt hij en bedwingt zijn woede.

"Ik ben alleen, gewoon onder 4 ogen wil ik met je praten" zegt zijn vader.

"Saff stuur adres" zegt hij en haakt af.

Meteen wanneer hij melding krijgt start hij zijn auto en kijkt me aan.

"Je gaat me nergens afzetten, ik blijf in de auto" zeg ik.

Hij is stil en focust zich op de weg. Zo rijden we een half uur verder en stoppen we in een speeltuintje.

Zijn vader is dus ook naar Spanje gereden.

"Blijf in de auto!" zegt hij nog laatst voordat hij de deur dicht doet.

Als ik naar buiten wil gaan dan stap ik gewoon uit de auto? Denk ik bij mezelf HAHAHA

Ik zie zijn vader op een bankje zitten. Ik kijk met spitse ogen en hou ze in de gaten.

Perspectief Amir

Ik sta voor mijn vader. Hij kijkt me glimlachend aan. Ik kan hem niet eens meer vertrouwen!

"Ewa geen salamailaikoum? Heb ik je zo opgevoed"

Ik slik even en voel een brok in mijn keel.

"zeg wat je wilt zeggen, want ik heb haast!" zeg ik moeilijk tegen mijn vader.

Hij kijkt me met grote ogen aan. Niet verwacht!

Hij staat op en kijkt me met spitse ogen aan.

"Is dit hoe je tegen me praat?"

Hij komt steeds dichterbij en ik duw hem langzaam naar achter.

Hij kijkt me sprakeloos aan en staart wat naar de grond. "geen angst meer" zegt hij.

"Lmohim wat ik wil zeggen is dat het me spijt voor wat ik je heb aangedaan" zegt hij en kijkt me aan.

Ik kijk hem voor even vragend aan. Is dit waarom hij me belde?

"Okee is goed" zeg ik emotieloos.

"Ik was boos toen ik erachter kwam dat je in de onderwereld zat, maat ben trots dat je nu weg bent" zegt hij.

"Ik wou dat ik zo'n stap ook kan nemen maar dat gaat moeilijk"

"Focus op je deen" adviseer ik hem.

Perspectief Noor

Ik schrik wanneer Amir de autodeur opendoet.

"En hoe was het?" is het eerste wat ik vraag.

Hij skipt mijn vraag en start de auto. Raar kijk ik hem aan. "Hallooo Aarde op Amir?" zeg ik en zwaai wat naar hem.

Hij zucht even en kijkt me geïrriteerd aan. "Nu even niet." zegt hij emotieloos en focust zich op de weg. "Hoezo?" Vraag ik.

"Noor aub laat me even"

Stil kijk ik voor me uit. Gesprek is dus slecht verlopen. Ik leun met mijn hoofd tegen het raam.

Hij kwam best gemeen over.

Ik kijk hem even aan en zie zijn ogen vullen met tranen. Ik kijk verbaasd en hou zijn hand vast. Hij gunt me een zwakke glimlach en geeft een zacht kusje op mijn hand.

Ik voel kriebels in mijn buik.

Na lang gereden te hebben staan we aan een parking.

"Kom dan gaan we ff frisse lucht nemen" zegt hij en stapt uit. Ik kijk hoe laat het is.

02:29

Ik stap uit en hij zet zijn auto op slot. We zijn inmiddels in Frankrijk. Hij neemt mijn hand vast en zo maken we een stille wandeling. We komen langs een kaai. We zitten op een bank en hij leunt wat naar achter.

"Dus gesprek tussen mij en mijn vader he" zegt hij. Ik kijk hem aan en knik even.

"Hij wilt geen problemen meer met mij"

Raar kijk ik voor me uit.

"Hij belde me nog vanmo.."

"Jaaa hij dacht niet na, hij heeft spijt."

"Heeft hij je nog iets gezegd?" vraag ik doelend naar zijn verdriet in de auto.

"Wel, hij vertelde me over mijn moeder" zegt hij moeilijk.

Ik kijk hem met grote ogen aan en neem gelijk zijn hand vast.

Het is even stil en ik zie dat hij zijn tranen probeert weg te knipperen.

"Haar gezondheid is achteruit aan het gaan. Hij heeft het geld nodig van onderwereld om haar te kunnen genezen" zegt hij en kijkt voor zich uit.

Zonder nog iets te zeggen knuffel ik hem.

"Ghair inshAllah" zeg ik zacht en voel de tranen opkomen.

"Ik ga haar helpen" zegt hij vastberaden.

Ik rust mijn hoofd op zijn schouder en kijk naar de pikzwarte lucht die bedekt is met stralende witte sterren.

"Moge Allah haar genezen" zeg ik zacht.

"Allahouma ameen"