Mind Set

Chapter 26

Ik geef mijn laatste examens af. Met een glimlach verlaat ik de lokaal EINDELIJK VAKANTIEEE

Ik ben vandaag ook 18 geworden!!!!

Ik voel me volwassen HAHAHAHAHA

Ik voel me gewoon net als gisteren, hetzelfde

Mohim ik verlaat de school en mijn ogen worden groot als ik opeens Amir zie zoenen met een meid.

Ik zie hem tegenstribbelen en hij kijkt me recht in mijn ogen. Ik zie Selma zich omdraaien.

"Ow haii" zegt ze en loopt heupwiegend weg. Amir versnelt zich naar haar en geeft haar een duwtje.

"Wat de hell moest dat voorstellen a slet" begint hij te roepen.

"Dat moet ik beter aan jou vragen?" zeg ik emotieloos terwijl ik van binnen stuk ga. "Noor nee zij... zij begon mij als shi pedofiel te kusse.."

"Laat het" zeg ik en voel de tranen opkomen.

"Amir wat zie je in die bitch" zegt Selma.

"Bitch? Let op je woorden a slet die haar benen voor iedereen open doet"

Ik begin me misselijk te voelen en loop weg. Ik voel hoe er aan mijn pols word getrokken. Ik kijk op en zie Amir.

"Ik zei laat het toch?" zeg ik en heb de neiging om hem een klap te geven.

"Noor die creep is een stalkster en ik heb nooit iets met der gehad"

Ik blijf stil en bijt op mijn onderlip om niet uit te barsten.

"Het boeit niet, die afspraak in gemeente vergeet het" zeg ik en maak men pols los van zijn hand.

"Noor? Dit kan je niet maken, we zouden wettelijk trouwen en samen een nieuwe hoofdstuk starten" zegt hij.

Ik draai me om en verlaat hem. Ik voel de tranen langs mijn wangen glijden. Ik veeg ze snel weg en snik even. Ik ga naar de halte en wacht op een bus die richting mijn ouders gaat. Na 20 minuten wachten komt er één.

Aangekomen thuis, bel ik aan.

Ik zie dat mijn moeder de deur open doet. Meteen knuffel ik haar en huil ik het uit net een kindje dat troost zoekt bij d'r moeder.

"Kom binnen hbiba"

Ik doe mijn schoenen uit en ga naar de woonkamer waar ik Amir tref. Ik voel de walgelijkheid naar boven komen.

"Noor laat me dit uitleggen aub"

"Ik heb alles al gezien dus hoef geen uitleg, ga alsjeblieft" zeg ik.

"Pff Noor"

Ik staar wat naar de grond en hou me sterk. Ik zie hem nog wat naar me kijken maar dan verlaat hij de woonkamer.

"Mohim ik zie je nog is gheltie" zegt hij tegen mijn moeder en verlaat de huis. Ik hoor de deur dicht gaan. Mijn moeder kijkt me met een frons aan.

"Hbiba wat moest dit voorstellen!" zegt ze.

"Hij kuste voor de schoolpoort met een ander chick" zeg ik.

"Denk je nu echt dat hij dat zou doen? Je zou boos moeten zijn op die meisje"

"Saffi mama hou op" zeg ik beetje geïrriteerd.

"Jullie gaan binnen paar dage.."

"Weet je ik vraag me nog steeds af waarom jullie mij hebben uitgehuwelijkt? Zie jullie goed leven in dit huis en jullie dochter droppen jullie bij een gast terwijl ze andere doelen heeft." zeg ik.

Ze kijkt me verbaasd aan, met een opgetrokken wenkbrauw.

"Jij denkt dat we goed leven?" vraagt ze.

"Wel ik kan je al 1 ding zeggen" zegt ze ernog bij terwijl ze wat rond snuffelt in documenten. Ze gooit een brief op tafel.

"Ik en je vader worden terug gestuurd naar Marokko als we niet het bedrag betalen dat in dit document staat. We staan achter qua belasting en enkel zijn vriend kan ons helpen"

Met grote ogen lees ik de brief.

10.209 euro

Ik uit een zucht als ik tranen voel opkomen.

"Ik zorg ervoor dat ik dit betaal, dan blijven we hier" zeg ik.

Mijn moeder schudt haar hoofd.

"Hoe geraak je in hemelsnaam aan zoveel geld op zo'n korte tijd Noor inou" zegt mijn moeder.

Ik ga naar haar en geef der een knuffel.

"Maar ik wil je ook niet forceren, als je niet met Amir wilt trouwen dan moet ik dit als moeder accepteren"

"Baba zou daar anders over denken" zeg ik met een brok in m'n keel.

Mijn moeder uit een zucht. "Ik praat wel met hem."

"Ik was zo verliefd op Amir" zeg ik terwijl ik mijn tranen bedwing.

"Hij houdt ook van jou he"

"Dat liet hij dus duidelijk zien door zijn acties" zeg ik doelend naar wat er daarstraks is gebeurd.

"Hij kwam aanbellen en vloog in paniek, volgens mij had hij dit zelf ook niet verwacht"

Ik blijf stil en kijk voor me uit.

"Hij is de ware voor jou Noor, en dat zeg ik niet puur omdat zijn ouders ons gunnen maar ik zie dat hij bij je past" zegt mijn moeder.

Ik uit een zucht. "Ik uhm ga even een luchtje scheppen" zeg ik en sta op. Ik geef mijn moeder nog een kus op haar voorhoofd en ga even naar buiten.

Ik voel de tranen weer opkomen maar knipper ze snel weg. Ik begin me weer slecht te voelen als ik besef dat ik niet echt bepaald 'de keuze' heb gemaakt om met Amir te trouwen.

Mijn ouders en zijn ouders hebben alles al geregeld zoals zij het willen. Terwijl het mijn liefdesleven is die ze beslissen.

Ik schop tegen een steentje.

"Soww deze is boos" hoor ik iemand zeggen. Ik schrik op en kijk naar degene. Ik zie dat het Rayan is.

Mijn ogen worden groot en ik kijk weer voor me uit.

"Wat is er?"

"We hebben toch afgesproken dat jij niet meer met mij zal praten?" zeg ik.

"We? Mijn broer en Amir bedoel je" zegt hij met een grijns.

"Oke maar ik wil dat je me met rust laat en naar je chicks gaat"

"Weet je ik wil jou"

"Dat gaat niet en dat weet je" zeg ik emotieloos.

"Dump Amir toch gewoon, ik wil je leren kennen en zal er alles aan do.."

"Hou op!" onderbreek ik hem.

"Er gaat niets komen tussen ons, je vindt vast wel iemand die beter is dan mij dus aub ga weg van mij" zeg ik erbij.

Hij kijkt me met pijn in zijn ogen aan.

"Ik heb jou ook nooit echt gekend, enkel als iemand die leugens verzint over iemand anders" zeg ik en wandel langs hem weg.

Ik voel hoe er aan mijn pols word getrokken. "Aub Noor"