Mind Set

Chapter 39

"Jouw vader heeft 2 vliegtickets kunnen boeken voor jou en Amir" zegt mijn moeder blij.

Met open mond kijk ik vol vreugde naar mijn scherm.

"Ik hoop dat je examens goed waren gegaan anders mag je daar blijven" lacht mijn moeder. Ik schud mijn hoofd en lach mee.

Na nog wat hebben gepraat verlaat ik de wc en was ik automatisch mijn handen.

Ik ga terug het stadium op en zie dat het leeg begint te lopen. Ik kan besluiten dat de match afgelopen is.

"Oh kijk Selma, Noor is daar" hoor ik iemand zeggen. Ik kijk op en zie Dunya wijzend naar mij gericht lachen.

Ik grinnik even om het feit hoe schijnheilig ze kunnen zijn. Net was het nog 'Noor heeft me vergiftigd'.

Ik ga naar hen en kijk hun aan.

"OMAGAADD THATS MY BAEEE" hoor ik Selma met haar voice crack schreeuwen.

"Wat doen jullie hier nog? Wedstrijd is afgelopen yallah naar huis" zeg ik en bedwing me woede.

"Uhm wie ben jij misschien om dat te bepalen" vraagt Selma met grote ogen.

Ik kijk haar aan met spitse ogen. "Je hebt echt geen leven" zeg ik nog kort voordat ik me omdraai.

"Weet je, je voelt je stoer omdat Amir van jou is maar hij is voor mij geschreven" zegt zij.

Ik probeer mijn lach in te houden maar dat lukt niet.

"Is dat waarom je naar hier bent gekomen? Of dat je zomaar binnenkwam in mijn huis?" 

Zij word stil en slikt even. Ik zie hoe nerveus ze me aankijkt. 

"Selma focus je niet op mannen, de ware komt zelf op je pad" adviseer ik haar.

"Noor kom je?" Hoor ik Amir zeggen.

Ik draai me om en ga naar Amir. Ik glimlach nog even en applaudiseer voor hem. "je hebt het gemaakt" zeg ik.

"Hahaha je weet zelff, vandaag liet ik je mijn verborgen talent zien ofnii"

Paar dagen later...

Vol zenuwen zit ik op een stoel. Ik hoor hoe de namen van mijn klasgenoten worden afgeroepen via een microfoon. De dag waar ik op wachtte!

 Ik heb het gemaakt! Na zoveel jaren op school verspilt, ben ik geslaagd Al Hamdoulilah! 

Ik kijk om me heen en zie hoe elk ouder trots is op zijn kind. Mijn liphoeken krullen zich naar boven. Momenteel heb ik hier niemand meegenomen. 

Waren mijn ouders maar hier. 

Amir was te druk bezig met zijn training. Hij heeft me eerst teleurgesteld maar nu maakt het niet uit. Het is maar een diploma uitreiking. 

"Noor El ..." 

Ik sta op en ga richting de podium. Het voelt alsof ik in slow motion scene zit. Ik neem de diploma van meneer zijn handen en gun hem een glimach. "Dankjewel" zeg ik zacht. 

Ik kijk naar het publiek en glimlach even.

Perspectief Amir

Na het trainen krijg ik even pauze. Ik ga naar de paskamers en drink een hele fles water. 

"Wajoww drerieess onze coach wilt van ons een echte man maken" 

Ik grinnik even om wat een teamspeler zegt. Even moet ik aan daarstraks denken. Noor heeft nu d'r diploma uitreiking. 

Ik zou er voor haar moeten zijn, net als hoe zij bij mijn eerste match aanwezig was.