Mind Set

Chapter 46

Aandachtig kijk ik naar de baby schoenen.

Ik krijg een kind.

Ik lig op mijn bed. Ik uit een zucht als ik besef dat ik niet aanwezig zal kunnen zijn tijdens de geboorte.

Ik zal mijn kleine misschien de eerste jaartjes niet zien opgroeien.

Ik voel hoe ik mijn kaken opspan.. Ik sta op en doe aan work out. Zo om de tijd te verdoen en om mezelf te kalmeren.

Ik voel hoe een traan rolt langs mijn wang.

Dammn het doet me oprecht veel als ik besef dat Noor hier alleen voor staat. Terwijl we dit samen moeten meemaken.

Perspectief Noor

Ik kijk naar de woonkamer en zie alleen maar rommel. Ik uit een zucht. Nieuwe Start!

Ik zet leuke nasheeds op via de tv. Ik ga naar de keuken en vul een emmer water. Ik neem schoonmaak middelen. Zo begin ik het huis schoon te maken.

Na dat al gedaan te hebben maak ik nog iets lekkers.

Ik hou het simpel en maak gewoon aardappelpuree. HAHAHHAHA

Daar had ik nou eens heel de dag zin in!

Lekker gezond ook...

Ik kijk naar de tijd en zie dat het al 21u is.

Opeens word er aangebeld. Verbaasd ga ik naar de voordeur en kijk ik via het gaatje naar wie achter de deur staat.

Het is Amira.

Ik doe open.

"Salamailaikoum..." hoor ik haar zacht zeggen.

"Wailaikoum salam" antwoord ik erop en doe de deur wijdt open zodat ze naar binnen kan komen.

Ze neemt plaats in de woonkamer.

"Uhm ik wou eigenlijk mijn excuses aanbieden, als schoonzus was ik echt slecht tegen je" zegt ze en kijkt me schuldig aan.

Ik ga naast d'r zitten.

"Die meiden hebben je echt beïnvloed" zeg ik.

"Ja, ik moest het gewoon weten."

"Ik was zo trots op mijn broer en toen ik hoorde dat die 2 meiden fans waren maakte ze mij nog blijer. Maar het blijkt dat ze gewoon bevriend waren met mij om het huwelijk van mijn broer kapot te maken" zegt ze. Ik zie hoe tranen haar ogen vullen.

Mijn ogen worden groot als ze opeens begint te huilen.

"Het is me allemaal te veel. Ik snap dat je me niet wilt vergeven maar ik wou dit dus gewoon zeggen"

"Het is oke weet je. Uiteindelijk ben je mijn schoonzus. Laat dit gewoon niet nog eens gebeuren" zeg ik en troost haar.

"Ik heb de twee meisjes op alles geblokt. Je zult niets meer van hun horen"

Ik knik en schenk wat thee voor haar.

Zo hebben we het soort van goedgemaakt.

"Ik denk dat ik je nu wel ga laten, ik ga naar mijn moeder." zegt ze en staat op.

"Komt iemand je ophalen?" vraag ik.

"Nee ik ga gewoon met de bus"

Ik kijk naar buiten via de raam en zie dat het al donker is.

"Laat me even snel een abayaa aandoen. We gaan samen naar je moeder" stel ik voor.

Haar liphoeken krullen zich naar boven en ze gaat weer terug zitten.

Zo maak ik me klaar en neem de autosleutels van Amir. Zo gingen we richting mijn schoonmoeder.

We hadden het gezellig en ik ben samen met Amira bij haar moeder gaan slapen.

-

We zijn al maanden verder.

Ik volg een korte opleiding aan het Hogeschool, en mijn academiejaar is al begonnen.

Mijn vakantie is voorbij en of ik ervan heb kunnen genieten.

Nopee, zo veel gebeurt en niets is verandert tot de dag van vandaag.

Mijn vader wilt geen contact meer.

Amir zit nog steeds vast en mijn schoonmoeder ligt nog steeds te strijden tegen haar ziekte.

Ik sluit mijn gebed door "assalamalaikoum wa rahmutallah" te fluisteren.

Ik hef mijn handen en fluister een dua aan Allah swt, ik voel een traan langs mijn wang glijden.

Ik veeg hem weg en sta op. Ik zet Quran aan en ga aan tafel zitten. Ik begin wat voor school te werken. Even kijk ik naar de klok. Binnen een uur moet ik me klaarmaken om te werken.

Ik moet natuurlijk het huis kunnen onderhouden.

Mijn gedachtes worden onderbroken doordat ik iets voel in mijn buik. Verbaasd leg ik mijn hand op mijn buik.

Mijn baby'tje beweegt voor het eerst.

Ik glimlach breed en wrijf over mijn buik.

Ik word opeens gebeld. Het is een onbekend nummer.

Met een frons klik ik op de groene knop en leg ik mijn gsm aan mijn oor.

"Hallo?" Zeg ik vragend.

"Hey schat"

Mijn verbaasde gezicht veranderd naar een blije gezicht als ik merk dat dat Amir is.

"Hoe kan je me bellen?" Vraag ik.

"Wel ik heb via via een gsm kunnen regelen." Zegt hij.

Zo hebben we wat gekletst met elkaar.

Perspectief Amir

"Ejh rond gesprek af!" Hoor ik mijn vriend zeggen.

Ik uit een zachte zucht.

"Lmohim Noor, ik moet je laten. Hou je goed hbiba" zeg ik.

We nemen afscheid van elkaar en ik geef de gsm door aan de eigenaar.

"Dankje" zeg ik nog.

"Sara7a je moet echt een advocaat inhuren voor je onschuldige bestraffing" hoor ik mijn kamergenoot zeggen.

"Ewaa ja, de rechtzaak heb ik al verloren dus ik kan niets meer"

"Degene die je hier heeft laten belanden moet echt gepakt worden man"

Ik uit een zucht en denk weer aan het gesprek. Mijn oude vriend heeft me gewoon in mijn rug gestoken. Zomaar...

Ik ga op bed liggen en begin te denken over alles en nog wat.