Mind Set

Chapter 9

PERSPECTIEF NOOR

Ik word wakker door het horen van mijn wekker. Ik draai me om naar mijn gsm en zet hem uit. Ik draai me weer om en leg mijn arm rond een kussen.

Mijn ogen gaan weer open als ik besef dat dat Amir is die ik vast heb.

Ik doe de licht aan.

Amir schrikt wakker.

"Ezel doe die licht uit" zegt hij geïrriteerd. "Jij walgelijk beest, hoezo liggen de kussens op de grond"

"Ze irriteren me doe nu die f* licht uit" zegt hij en gaat onder de deken.

Ik sta op en ga naar de badkamer. Ik doe mijn ochtend routine. Als ik klaar ben ga ik op de bank zitten en kijk ik wat op mijn gsm.

Nog 20 minuten en dan kan ik het huis verlaten om bus te nemen.

Ik hoor iemand de trap afgaan en het is Amir. Ik gun hem een vieze blik.

"Naar waar ga jij?" vraagt hij starend naar mijn outfit.

"School naar waar anders?" antwoord ik.

"Nee vandaag ga je niet, je blijft bij mijn moeder."

Ik kijk hem aan met spitse ogen.

"Ik ga naar school wat beslis jij over mijn leven"

"Wollah meh je gaat vandaag naar school wat nu"

"Ga maar 3 dagen vasten, ik ga toch"

"Jij gaat met mijn moeder naar de dokter" zegt hij een toon bozer.

"En jij?"

"Ik ga werken of niet" zegt hij en pakt mijn boekentas. Hij gaat ermee naar boven. Ik loop achter hem aan.

"Wat doe jij a kleuter!" roep ik.

"Hou je bek, mijn moeder slaapt" zegt hij en gooit mijn boekentas boven de klerenkast.

Is hij nu serieus?

"ga je nog naar school zonder je boekentas?" vraagt hij uitdagend. Uit reflex geef ik hem een vuist in zijn buik.

Hij buigt naar voren en begint te lachen.

"Sbah lillah mij niet kittelen" zegt hij. "Geef mijn verdomde boekentas" zeg ik en spring op hem. Hij valt op de bed.

Zonder te weten ligt hij op zijn rug en zit ik op zijn buik. Ik wou hem aanvallen maar hij lacht steeds en houdt mijn armen tegen.

We schrikken ons dood als zijn moeder de kamer binnen komt.

"Sbah el ghair toertelduifjes" zegt ze en kijkt ons lachend aan.

Ik ga van hem af en begin een rood gezicht te krijgen.

"mama Noor is zo lief en gaat samen met jou naar de dokter." zegt Amir.

"Mahlish ik kan ook op mezelf gaan"

"Voor het geval dat je toch iets niet begrijpt" zegt Amir er nog bij.

"Dankje Noor" zegt ze en geeft me een kus op de wang. Ik gun haar nog een glimlach. Wanneer ze naar de badkamer gaat ga ik naar beneden.

Een dagje skippen is niet erg. Uiteindelijk doe ik het voor haar.

Maar dat Amir de ballen heeft om mijn boekentas op de kast te gooien. UGH

-

We lopen de praktijk van de huisarts uit. "Benti heb je vandaag geen school?" vraagt zij.

'Je zoon heeft mijn boekentas boven de kledingkast gegooid zodat ik met jou naar de huisarts ga' denk ik bij mezelf.

"Nee vandaag niet" antwoord ik.

"Mohim ik ga al naar huis, kom jij dan ook" zegt ze.

Ik stem toe en we gingen met de bus naar haar huis.

In de namiddag komt Amira van school. Zij wordt gelijk blij als zij mij ziet. We kletsen gezellig wat bij en we wisselen nummers uit.

Verder was het een gezellige dag bij hen.

-

Ik ben alleen thuis. Ik besloot om noodles te eten. Zo raar dat ik nu een eigen huis heb.

Mijn gedachtes worden onderbroken door het horen van de deurbel. Ik versnel me naar de deur en doe hem voorzichtig open. Vol verbazing zie ik 2 mannen die de deur wijd open duwt met zijn voet.

Ze grijpen mij en sleuren me in een auto.

"NEE AUB JE HEBT MIJ NIET NODIG" schreeuw ik en doe er alles aan om me los te krijgen maar ze zijn te sterk.

Ik begin in paniek te vliegen en begin me lichtjes te voelen. Ik sluit mijn ogen en ben weg.

PERSPECTIEF AMIR

"Jullie zijn nu zeker blij dat jullie mij hebben eh, maar mijn baas gaat dit niet zo laten" zegt de gevangene. Ik geef Mo een teken om hem in elkaar te slaan.

"Wat gaat jou baas doen? Hij mag jou hier ook vergezellen hoor, als hij ballen heeft zou hij nu komen!" zeg ik.

"Iemand van mijn pand is doodgeschoten door 1 van jou collega's"

"En hoe denk je dat ik hiermee omga? Denk je dat ik dit zo ga laten" zeg ik er nog bij.

Ik zie dat hij bloed uitspuugt. Ik kijk hem dreigend aan en neem mijn wapen alvast klaar. Ik richt hem tegen zijn hoofd.

"vertel mij de locatie van jullie pand" zeg ik serieus.

"Als je me nu neerschiet dan zal je het antwoord nooit krijgen" zegt hij.

"Maar als je het antwoord niet zegt dan ben je nutteloos en heb ik niets aan jou" zeg ik en herlaad mijn wapen.

Ik ga naar mijn computer.

"Soraya El... is je lieve vrouwtje toch? Ow en je bent vader geworden sinds vorige week" zeg ik en kijk naar mijn computer.

Hij kijkt me met angst aan. "Waag het om hun aan te raken"

"Ben ik niet van plan, als jij die faking adres zegt" zeg ik een toon bozer.

Hij blijft stil. Ik kijk hem aan en zie dat zijn ogen vol tranen zit. Ik rol met mijn ogen.

"Mo geef hem een glas water, ik ga even luchtje scheppen" zeg ik.

Ik ga even naar buiten en drink energiedrank.