Mind Set

Chapter 40

Ik sluit mijn ogen wanneer ik voel hoe mijn bloed word afgenomen. Na enkele minuten blijf ik nog even liggen en zie ik hoe de huisarts naar haar laptop gaat. Ik hoor haar op de toetsenbord tikken. 

Ik voel me de laatste tijd zwak, vandaar dat ik even een bezoekje breng naar mijn huisarts. 

Wanneer ik mij minder lichtjes voel sta ik op en ga over haar zitten. 

"Morgen krijgt u een telefoontje van me met de resultaten van u bloedonderzoek" hoor ik haar nog zeggen. 

Ik betaal haar en zeg nog een dag voordat ik haar praktijk verlaat. 

Ik stap in de auto en leg mijn tas naast mij op de passagiersstoel. Ik moet echt sparen voor een eigen auto. 

Momenteel rijd ik soms met de auto van Amir en anders neem ik nog steeds het openbaar vervoer. Ik start de auto en zet 'ya adheeman' op. Ik hou van dat nasheed. Ik besloot om naar mijn schoonmoeder te gaan. 

Na een 15tal minuten rijden ben ik aangekomen. Ik klop op de deur en doe hem voorzichtig open. 

Ik zie mijn schoonmoeder tv kijken. Ik begroet haar en geef haar dikke kusjes. Vervolgens neem ik plaats naast haar en kletsen we wat bij. Zij feliciteert mij met mijn diploma. 

"Weet je wat je wilt studeren?" vraagt zij. 

Ik schud mijn hoofd. "Ik ben aan twijfelen tussen enkele opleidingen" antwoord ik. 

"Je hebt nog tijd om te kiezen" zegt ze en streelt mijn rug. 

"Daarjuist kwam Amira met twee vriendinnen" 

Ik knik even. 

"Maar ik vond ze raar, ze bleven vragen stellen over Amir" 

Verbaasd kijk ik mijn schoonmoeder aan. 

Selma en Dunya

"Ik bleef zeggen dat hij getrouwd is met een goed vrouw, en toen begonnen ze te zeggen hoe beter dat zij waren. Ze voelde zich zo hoogmoedig" 

Ik uit een zucht. "Dat is typisch, zulke meiden" antwoord ik.  "Ze begonnen zelfs over jou te praten" zegt ze moeilijk. Mijn ogen worden groot. Ookal zou ik dit van hun hebben verwacht, maar toch niet tegen mijn schoonmoeder.

"Ze zeiden verschrikkelijke dinges over jou maar ik geloofde ze zowiezo niet" 

Stil kijk ik uit de raam. 

"En wat deed Amira?" vraag ik.

"Wat kon ze doen, ze was stil"

"... ik heb hun dan eruit gestuurd omdat ze mij iriteerden" zegt ze ernog bij. 

Ik ben sprakeloos en staar wat naar de grond. Ik dacht eerder dat Amira voor mij zou opkomen. Maar ze luisterden toe hoe de 2 kleuters mij slecht lieten horen.

Ik hoor mijn schoonmoeder vaag op het achtergrond, door al dat overdenken. Mijn gedachtes worden onderbroken.

"Ik heb jou Al Hamdoulilah, jij bent de enige perfecte vrouw voor mijn zoon" 

Mijn liphoeken krullen zich omhoog. 

-

Ik open de postbode en zie een envelop. Ik doe hem open en zie de twee vliegtickets naar Marokko. Yess ze zijn aangekomen! 

Ik sluit de deur achter mij. 

"Jaaaa hierre nog een goal" hoor ik Amir roepen. Hij kijkt geconcentreerd naar de tv scherm en communiceert via zijn grote koptelefoon met zijn vrienden. 

Ik pak de tickets naar boven en laat hem aan Amir zien. Gelijk legt hij zijn controller op tafel en kijkt met spitse ogen. 

Hij zet het gesprek met zijn vrienden op dempen. 

"Heb jij geboekt zonder iets te zeggen?" vraagt hij en kijkt aandachtig naar de tickets. 

"Nee mijn ouders hebben geboekt"

Hij kijkt verbaasd waar vervolgens een zucht uit komt "Overmorgen kan ik niet vertrekken" zegt hij.

Ik kijk hem vragend aan voor de reden.

"Ik ga moeten trainen" zegt hij zonder emotie.

"Kan je niet even verlof nemen?" vraag ik geiriteerd. 

"Ik heb een contract toch ofni?" 

"Zeg dat je voor bepaalde redenen even naar Marokko ga" zeg ik tegen hem.

"Je denkt dat dat makkelijk is zeker?" 

Ik knik even. "Alles kan" 

Ik hoor Amir even grinniken. "Ik heb net een job kunnen vinden in de sportwereld en dan wil jij dat ik tijdens mijn eerste weken verlof ga nemen?" 

"Het is voor mijn ouders" 

"Is echt lief van hen maar ik kan niet, ik betaal hun teru.."

Ik voel de woede koken. 

"Best ga maar trainen als je dat belangrijk vind dan je eigen schoonouders te bezoeken" 

Ik verlaat de woonkamer en word tegengehouden door Amir die achter me volgt. 

"Wesh wat is dat voor een dom opmerking?" vraagt hij boos en trekt zachtjes aan mijn pols. "Laat het" zeg ik geïrriteerd. 

"Ach wil je dat ik weer in onderwereld ga? Want dan heb ik wel veel tijd" Ik hoor hoe hij zijn woede bedwingt. Ik voel de tranen opkomen maar hou me sterk. 

Zonder nog iets te zeggen ga ik naar boven. 

Ik neem een bagage en steek wat kleding in. Mijn gedachtes vliegen weg. 

 "en toen begonnen ze te zeggen hoe beter dat zij waren"

"Ze zeiden verschrikkelijke dinges over jou maar ik geloofde ze zowiezo niet" 

Hoe erg mensen wel niet kunnen zijn! Er stromen rivieren langs mijn wangen. Ik probeer geen geluid te maken en mezelf te kalmeren. 

Ik ga naar de badkamer en verricht de woeddoe. Vervolgens ga ik naar de lege kamer en bid 2 raka'ats. 

Zo val ik in slaap na het gebed.

Ik word wakker door het voelen van Amir. Wanneer ik niet meer verder kan slapen neem ik mijn gsm erbij.  Ik begin de dag weer door te braken in de wc. Deze keer iets minder vergeleken met vorig keer. 

Ik uit een zucht en was mijn gezicht. 

Nadat gedaan te hebben verlaat ik de wc en bots ik tegen de borstkas van Amir. 

Geïrriteerd kijk ik naar hem.

"Heb je griep?" vraagt hij emotieloos. "Ik weet niet" antwoord ik kort en ga naar beneden zonder hem aan te staren. Ik doe mijn gebedskleed aan en bid de ochtendgebed. 

'Assalamou ailaikoum wa rahmoutallah' fluister ik zacht en draai mijn hoofd naar links. Daarna sluit ik mij gebed door het verrichten van dua's.