Mind Set

Chapter 11

PERSPECTIEF NOOR

We zijn uren verder en ik zit nog steeds opgesloten in deze donker enge kamer. Het is best koud en doordat ik nat ben van die bier vries ik nog meer. 

Ik laat wat tranen los. 

Niemand zal mij hier kunnen helpen. 

Ik schrik op als de deur opeens omver getrapt word. Ik sluit mijn ogen uit angst. De licht wordt aangestoken en ik kijk met spitse ogen naar degene. 

Ik zie ... 

Amir

"Noor?" 

Hij kijkt bezorgd en versnelt zich naar me. Hij maakt mij los van de stoel. Hij duwt met zijn wijsvinger mijn kin omhoog. "Wat hebben ze met jou gedaan" hij bestudeert mijn wonden op mijn gezicht. 

Ik probeer op te staan maar zak weer in een. Ik word opgetild door hem. Ik weet niet of ik nu blij of boos moet zijn op Amir. Door hem ben ik getraumatiseerd maar wederzijds heeft hij me gered. 

"Ejh wat doe jij!" hoor ik iemand roepen tegen Amir. Hij haalt zijn wapen erbij en richt het op een man. "Luister of je houdt je dikke bek dicht of je sterft pijnlijk" zegt hij en spant zijn kaken op. 

Ik hoor overal geweer geluiden en kan dit niet meer aanhoren. Ik hou mijn hoofd dicht tegen de borstkas van Amir en sluit mijn ogen. Mijn oren sluit ik met mijn handen.

Amir versnelt zich naar buiten en zet me in een busje. 

"Alles oké?" vraagt hij bezorgd. Ik kijk hem aan en begin te huilen. Wat is dit allemaal?

Amir kijkt me medelijdend aan. "Het is al goed, je bent nu veilig hier! Mohim ik kom zo ik moet even nog iets afhandelen" zegt hij en sluit de deur van het busje. 

-

Ik ben net thuis aangekomen en het eerst wat ik doe is een douche nemen van minstens 3 uur lang. Ik voel me vies.

Ik heb geen woord gezegd tegen Amir. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen tegen hem. Ik wil hem even niet zien. Maar hoe hij mij optilde en hoe bezorgd hij was heeft me op 1 of ander manier vlinders gegeven in mijn buik. 

Na een lange douche droog ik mezelf en kijk ik naar de spiegel. 1 blauwe oog, mijn lip is een beetje opgezwollen. Mijn armen vol blauwe plekken. Ik voel de tranen al opkomen maar begin ze snel weg te knipperen. 

Ik wil hier weg!

Na alles gedaan te hebben loop ik naar boven. Ik pak mijn koffer in en sleur hem naar beneden. Ik laat hem even in de gang en ga naar de woonkamer waar ik Amir tref. 

"Hoe voel je je nu?" vraagt hij en kijkt me bezorgd aan. Pff moet hij mij nu echt zo aankijken. Ik slik even en uit een zucht. 

"Bedankt dat je me hebt gered vandaar, ik denk dat het beter is dat wij niet meer samen blijven" zeg ik moeilijk. 

Hij kijkt me vragend aan.

"Kifesh? Je gaat toch niet weg" 

"Ik wil terug naar mijn ouders" zeg ik emotieloos. 

"Jij kan niet zo gaan Noor kijk jou gezicht vol wonden, wat moeten ze wel niet denken ik ga hier achteraf in problemen komen" zegt hij rustig. 

"Het komt ook door jou" zeg ik een toon hoger. 

Hij is stil en ik draai me om naar de gang. Hij achtervolgt me en kijkt met grote ogen naar de bagage. 

"Nee Noor alsjeblieft" zegt hij smekend en houd me pols vast. Ik maak me los en kijk hem met glazige ogen aan.

"Ik wil naar mijn ouders!" 

Hij staat voor de deur om me tegen te houden. 

"Laat ik je eerst verzorgen en totdat je wonden weg zijn kan je mij verlaten" stelt hij voor. 

Ik kijk hem lang aan. 

"Ik wil niet hier blijven, die mensen weten waar je woont" zeg ik. 

"Die sukkels durven niet meer hier te komen , ik heb alles al gefikst"

Ik kijk hem moeilijk aan. 

"Dan neem ik je op vakantie, zeg welke land je naartoe wilt gaan" 

Met grote ogen kijk ik hem aan. Is hij serieus? 

"Ik.. ik heb school" zeg ik snel. Hij uit een zucht en rolt even met zijn ogen. 

 "Weet je soms is school zo stresserend dat je even een pauze moet nemen" overtuigt hij mij. Ik knik en glimlach even. 

Ik kijk hem aan en zie dat zijn liphoeken ook naar boven gekruld zijn. 

"Dus dat is een ja" zegt hij. Ik knik. 

"Als ik dit nog een keer moet meemaken ben ik de deur uit voordat je het zelf weet" zeg ik en kijk hem serieus aan. 

"Nee vanaf nu ben je veilig" zegt hij en kijkt diep in mijn ogen.

"Mohim kies naar welke land je heen wilt gaan"

"Verras me maar" zeg ik en ga naar boven. 

"Neee jij beslist" 

"Maakt niet uit hoe ver of hoe duur het is, al wil je op vakantie naar Jupiter jij verdient dit" zegt hij ernog bij. 

Mijn liphoeken krullen zich naar boven. 

"Parijs" zeg ik. 

Hij kijkt me vragend aan. 

"Parijs? Dat is niet zo ver, wil je niet naar Dubai of Ibiza?" 

Ik schud mijn hoofd. "We kunnen met de auto gaan en hoeven achteraf dan niet zo veel geld te verspillen vergeleken met Dubai en Ibiza" zeg ik. 

"Saff ik regel hotel, maak jij je al maar klaar" zegt hij en gaat naar de woonkamer. 

PERSPECTIEF AMIR

Deze meid pakt Parijs. Mohim niet dat Parijs lelijk is ofs, lijkt me ook gezellig. Maar meestal als ik aan een chick zou vragen om vakantie, smeken ze me om naar een tropische eiland te gaan. 

Maar Noor is niet zoals hen, dat maakt haar zo bijzonder. Ik voel me schuldig dat ze dit moest meemaken door mij. Daarom moet ik het goedmaken door haar te laten ontspannen in Parijs.

Ik neem mijn gsm erbij en zoek last-minute een hotel in Parijs, zodat we nu gelijk kunnen vertrekken. 

Ik bel naar een 5 sterren hotel dicht bij de Eifel toren. Ik sta geregistreerd. We verblijven daar een weekje en als Noor langer wilt dan verleng ik. 

Ik pak een rugzak en gooi er wat kleding in en een toiletzakje. 

Ondertussen zie ik Noor met haar bagage voor de deur wachten. Ze is prachtig, ze straalt op een of ander manier ook echt noor (licht) uit. ze heeft haar wonden op haar gezicht bedekt met wat make up. 

"Uhm ben je al klaar" vraagt ze ongemakkelijk. 

"Yes" antwoord ik en doe snel mijn schoenen aan. 

On my way to Paris!