Mind Set

Chapter 3

Ik kijk degene diep in zijn ogen aan.

Het is die ene jongen die ik in de bushalte tegenkwam. Hij was toen agressief aan het bellen.

Hij steekt zijn arm uit.

"Salam" zegt hij.

Ik antwoord terug en laat hem binnen.

Hij gaat naar de woonkamer. Hij neemt plaats naast zijn moeder.

Ik ga naar binnen en neem ook plaats.

"Dus Noor wil jij trouwen met Amir" hoor ik de vriend vragen.

Zijn zoon heet dus Amir

Ik knik ongemakkelijk en kijk naar Amir. Hij kijkt me met een frons aan.

"Oke we zullen nog geen trouwfeest organiseren totdat zij 18 jaar is"

Amir stikt van zijn koekje als hij zijn vader hoort.

"alles oké?" vraagt mijn vader.

"ja jaa hahaha" grinnikt Amir kortaf.

"Mohim Noor, ga hem het huis even rondleiden zodat jullie elkaar ook leren kennen" zegt mijn vader.

Ik wil dit niet en wat heeft dat voor nut?

Ik zie Amir opstaan en ik sta gelijk op.

Ik laat hem de keuken, badkamer alles wat beneden is zien.

"laat hem ook boven zien, jouw kamer enz" zegt mijn vader.

Ik draai wat met mijn ogen en begeleid Amir naar boven.

"dit is mijn kamer" zeg ik snel.

Hij kijkt om zich heen en gaat naar mijn bureau. Zijn ogen vestigen zich naar mijn boeken.

"Jij gaat nog naar school?" vraagt hij en bladert door mijn boek heen.

"Ja ik wil mijn studies afmaken"

Hij knikt kortaf.

"zeg wollah je bent 17, je lijkt 12 ofs" zegt hij bot.

Mijn wenkbrauwen maken een frons beweging.

"Ik had niet verwacht dat ik met jou ging trouwen, ik dacht met je grote zus ofs"

"Moet jij zeggen met je babyface" zeg ik.

Hij kijkt me met grote ogen aan.

"Ik ben niet 1 van je vrienden dat je zo tegen mij praat" zegt hij en komt steeds dichterbij.

Gelijk kijkt hij me aan met spitse ogen.

"Heb ik je niet eerder eens gezien?" vraagt hij.

Ik schud met mijn hoofd.

"Ik ken jou niet"

"Tazz ik ga een huis delen met iemand die ik niet eens ken" zegt hij.

"Inderdaad dat gevoel heb ik ook" zeg ik zacht.

"besef ik kan een pedofiel zijn voor jou a sahbi ik ben volwassen jij bent nog een kind" zegt hij er nog bij.

Ik voel me al misselijk. Ookal verschillen wij maar 2 jaar, dit voelt inderdaad illegaal.

"fix dat jij niet met mij gaat trouwen" zeg ik bijna smekend.

"Doe zelf, mijn vader is ghatar"

"Je wilt toch niet met mij in een huis leven? Jij kent mij niet eens en wie weet ben je een of ander gek die verkeerde bedoelingen heeft"

"jaa inderdaad wie weet" zegt hij met een grijns.

"a zit stil met je gedachtes" zegt hij ernog bij.