Ep...4(Z & U)

665 36 29
                                    

Zawgyi

ဒီေန႔ ေက်ာင္းကအျပန္မွာ ကိုယ္တို႔အရြယ္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို စက္ဘီးေနာက္မွာတင္နင္းသြားေသာ ျမတ္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

''အဲ့ဒါဘယ္သဴလဲ''

ကိုယ့္အေမးစကားေၾကာင့္ မိုးႏြယ္တစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရာကေန ျမတ္နင္းသြားေသာစက္ဘီးေနာက္ကိုလွမ္းေမ်ွာ္ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ၿပီးမွ..

''အဲ့ဒါ ေဆးရံုေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္လာတဲ့အထဲက အင္ဂ်င္နီယာထင္တယ္။သူက ငါ့ႀကီးေတာ္ေတြအိမ္မွာတည္းတာဆိုေတာ့ ေဆးရံုသြားဖို႔ ငျမတ္ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းတာထင္တယ္။ဘာလို႔''

''ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး''

ေခါင္းသာခါျပလိုက္ေသာ္လည္း ကိုယ့္စိတ္ထဲေတာ့ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ျဖစ္လို႔ေနသည္။ဒါက ဘယ္လိုခံစားခ်က္လဲဆိုတာေတာ့ကိုယ္ေသခ်ာမသိ။ကိုယ့္ကိုပဲ အျမဲတြယ္ေနသည့္ကေလးတစ္ေယာက္ကို တျခားသူအနားမွာေတြ႔လိုက္ရလို႔လား။တကယ္ဆို ကိုယ္ဒီေလာက္ထိ စိတ္ပုတ္တတ္သူေတာ့ မဟုတ္တာေသခ်ာသည္။

''ဟဲ့..တိတ္သြားလိုက္တာဟယ္။ဘာျဖစ္သြားတာတုန္း''

''ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ေမာင္းသာေမာင္းစမ္းပါ''

ညဘက္ စာလုပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ျမတ္က လိမ္လိမ္မာမာျဖင့္ စာၾကည့္စားပြဲေ႐ွ႕ေရာက္လာေလသည္။ကိုယ္ကသာ ညေနကျမင္ထားေသာကိစၥအတြက္ စိတ္ထဲတအံု႔ေႏြးေႏြး။တကယ္ဆို ကိုယ္ေတာင္ ျမတ္နင္းတဲ့စက္ဘီးေနာက္က လိုက္မစီးဖူးေသးဘူးမဟုတ္လား။

''ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..''

''ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ကိုယ့္စာကိုယ္လုပ္ပါ''

''ညေနက..သူက လိုက္ပို႔ေပးပါလို႔ အကူအညီေတာင္းလို႔''

ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ဘာမွမေမးဘဲ ေနေနသည္ကအေကာင္း။သူ႔ဘက္က ေျဖ႐ွင္းလာကာမွ စိတ္ကတိုခ်င္လာသည္။သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္စိတ္တိုေနျခင္းကို ျမတ္ဆီမျပလိုေပ။

''အင္း။ပို႔ေပးလိုက္ေပါ့''

''အင္း..အဲ့ဒါေျပာျပတာ။ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္က် ဟိုဘက္ရြာကိုလိုက္ပို႔မယ္ေနာ္။ဖရဲခင္း႐ွိတယ္။''

ျမတ္ (မြတ် )Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt