Geçmişin Çukuru.

Bölüm 9: Davet

Bir kaç kere öksürerek dikkati üzerime çektim yakalanmış olmaları yüzlerinde temessüm açtı ikiside odama girerek beni kendilerine çekip sımsıkı sarıldılar şaşkına uğradığım için ellerim aşağıda kaldı onların sarılmalarına karşılık verip kendimi onlardan kurtarmaya çalıştım ama çabalarım boşa gitti..

"Bu kadar sarılma yeter bırakın artık beni."

"Amma söylendin ufaklık bırakmamız için önce bugün nerde olduğunu söylemen lazım."

"Siz bana gittiğiniz yerleri söylüyor olsaydınız Bende söylüyor olurdum savaş."

"Oyun bozanlık yapma da söyle milen"

"Önce sarılmayı bırakın sonra söylerim."

"Önce söyle sonra bırakırız canım kardeşim"

"Offf polat mezarlığa gittim"

ikisinin'de elleri gevşedi sarılmayı bıraktılar alaycı yüz ifadeleri yerine üzgün bir ifade eklenti savaş konuyu değiştirmeye başladı.

"Beğendin'mi tam senin ölçülerine göre dikildi sadece sana özel bir arkadaşımdan rica ettim oda hemen bugüne yetiştirdi"

"Beğendim ama neden bugün için"

Savaşın polatla göz göze gelip benim olduğum noktaya döndü.

"Bir davet için seni evde tek bırakmamız uygun değildi ufaklık"

"kimin daveti"

"Dayımız olacak itin ben gitmeyelim dedim ama savaşın ısrarı üzerine ayak uydurmam gerekti."

"Nolucak gitsek bu düşmanlığa son versek polat,milen o bizim dayımız emin olun annemiz yaşıyor olsaydı bu düşmanlığa son verirdi"

Polatla birbirimize baktık savaş haklıydı başımı sallayarak onay gösterdim polatta aynı şekilde karşılık verince odamdan çıktılar hazırlanmam için beni yanlız bıraktılar onlarda hazırlanmak için odalarına çekildiler, hızlıca makyajımı silip sonra duşa girip çıktığım gibi saçlarımı kuruttum ardından gece kıyafetini üzerime giyip ne ağır nede abartılı olmayan bir makyaj yapıp saçlarımı doğal haline bıraktım dalgalı olması işime gelmişti genel olarak da öyle kullanıyordum yatağımın yanında duran kırmızı yüksek topuklu Stilet'tolarımı da giyip aynanın karşısına geçtim zarif duran inci kolyesini ve küpesini de taktıktan sonra hazırdım tahmin ettiğimden dahada güzel olmuştum..

"Hadi milen nerde kaldın"

Savaşın sesi ile gardolap'dan siyah kabanımı alıp odadan çıktım giriş kapının önünde durmuş beni bekliyorlardı..

"Bir kız olarak hazırlanmam siz erkeklere göre uzun sürüyor bilin istedim."

"Vayy canına bu kadar güzel duracağını tahmin etmiştim ama bu güzelden'de fazla ufaklık"

"iltifatın için teşekkürler savaşçım"

"Şükür ağaç olacaktık burda hadi gidelim geç kaldık ztn"

"Sizde fena gözükmüyorsunuz abişlerim"

Savaşın üstünde siyah gömlek altında kumaş siyah pantolon, saçlarını özenle taramıştı, polatta onun gibi giyinmişti anlaşılan ikiside bu gece kızların kalbini fet edecekler evden çıkmıştık mehmetin evi olduğunu tahmin ettiğim bir lüks evin önünde durduk bizim eve kıyasla onun evi daha gösterişli ve büyüktü eski evimizi anımsatmıştı bana araba evin önünde durdu üçümüzde arabadan indik savaş elini uzatarak tutmam için göz kırptı..

"Bu gece klavyen olmama nedersin ufaklık"

"Memnuniyet duyarım abiş"

"Saçmalığınız bittiyse girelim"