Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Newt

Tacita staat zwijgend naast me terwijl we samen de linkerkant van de Box open trekken. Ik zet mijn voet in de lus en laat me voorzicht naar beneden zakken. Ik kijk naar de Greenie die me geschrokken aankijkt.
'Welkom in de Glade Greenie. Wat is je naam?' heet ik hem vrolijk welkom.
'Weet ik niet,' zegt de jongen met bruine krulletjes huilend. Ik schat hem niet veel ouder dan 12 heel misschien 13 maar daar durf ik aan te twijfelen.
'Geen zorgen uit eindelijk krijg je je naam weer terug net als iedereen hier. Tacita zal een slaapplek voor je maken maar nu eerst laten we uit de Box gaan. Gally laat het touw maar zakken,' Het touw wordt naar beneden gebracht en ik geef Greenie de opdracht zijn voet in de lus te zetten en pak zelf één van de dozen met voorraad. Ik geef hem aan Tacita die me een zwakke glimlach gunt. Sinds dat ze niet meer kan praten heeft ze zich terug getrokken. Ze doet haar taak, laat iedereen met rust en zwijgt voor de rest iedereen dood. Niet dat ze iets anders kan doen. Gally heeft een maand in het Gat gezeten op water en brood. Gally heeft zijn wordt gehouden en liet haar anders piepen. In stilte piepen ze maakt helemaal geen geluid meer. De eerste drie dagen hoorde je nog wat geratel maar toen de nieuwe Greenie kwam die maand was er niks meer van haar stem over.
'Newt staan er nog meer dozen beneden?' ik schud mijn hoofd zet mijn voet in de lus en word omhoog getrokken. 'Er is de laatste tijd iets wat Ita dwars zit je merkt het aan haar doen en laten. Kan jij een keer met haar gaan praten? Ik bedoel kan je haar wat vragen stellen of iets in ieder geval proberen te communiceren?'
'Ik zal mijn best doen Alby. Waar is ze nu eigenlijk misschien kan ik al met haar communiceren.' Hij wijst naar Ita die met een doos in haar handen in de richting van de Hoeve loopt. Ik glimlach naar mijn beste vriend en loop naar Ita toe. Ik loop vlak achter haar en neem een klein sprintje om bij haar te komen. 'Hey Ita alles goed met je?' Ze glimlacht even naar me voor ze haar hoofd schud. 'Wat is er? Ik wil je helpen geloof me maar.'
'Newt wat doe je in vredesnaam? Waarom praat je in vredesnaam tegen iemand die nog nooit een word heeft gesproken?' het is Zart. Iedere Greenie hebben we vertelt dat ze niet kan praten dat ze het nooit geleerd heeft.
'Zart laat me. Als ik tegen Tacita wil praten dan doe ik dat,' zeg ik kort af en zie dat Ita op het punt staat om weg te lopen. Ze is niet graag bij gesprekken al helemaal niet als ze een mening heeft en die maar al te graag uit wilt spreken. 'Ik zie je later wel.' Hij kijkt me verward aan maar haalt dan zijn schouders op. Ik loop achter Ita aan en sta al snel weer naast haar. 'Sorry. Het moet vast verschrikkelijk zijn om wat te willen zeggen maar niks te kunnen zeggen. Soms vraag ik me af wat het met je doet vanbinnen. Maar volgens mij weet je pas hoe het voelt als het te laat is. Als je je stem voorgoed kwijt bent en je weet dat je hem nooit terug zal krijgen.' Ze knikt zachtjes en samen lopen we naar Hoeve waar ze de doos netjes weg zet. Ze haalt een nieuw notebook uit één van de dozen en draait zich naar me om. Ze schrijft wat op en geeft me de notebook.
We komen er altijd alleen achter als het te laat is. Zo zit de wereld in elkaar.
'Dus dit word onze manier van communiceren jij schrijft het antwoord op mijn vragen of vragen aan mij op? Dan zou ik dus eindelijk weer met je kunnen communiceren waarom kwam je daar niet eerder op?' Ik geef haar het notebook terug en ze begint te schrijven voordat ze hem aan me terug geeft.
Misschien omdat ik de laatste twee jaar gewoon tijd voor mezelf nodig had. Het heeft twee jaar geduurd voor ik dit aanvaarde. Gally heeft me het enige afgenomen wat me aan mijn vroegere leven herinnerde. Als ik zong dan leek het alsof ik even weer bij mijn familie kon zijn. De familie die ik me niet eens kan herinner.
'Ik denk niet dat Gally spijt heeft van wat hij heeft gedaan. Hij ziet er nog altijd zelfvoldaan uit als hij jouw ellende ziet. Minho was razend toen je sliep die nacht heeft hij Gally in elkaar geslagen. Alby en ik konden hem niet tegen houden hij was te sterk. De jongens mogen je dan raar vinden. Alby, Minho en ik weten wat er echt is gebeurt. Gally ook maar die zal je niet begrijpen.' Ze knikt en glimlacht zwakjes naar me voordat ze naar me toe komt gelopen en haar armen om mijn nek slaat. Ik laat het notebook vallen en til haar op. Ik draai een rondje met haar in mijn armen als Minho binnen komt gelopen.
'Heb ik wat gemist tussen jullie twee?' vraagt Minho lachend en ik zet Ita weer neer op de grond.
'Niet veel,' zeg ik terwijl Ita de dozen begint na te kijken. 'Ita en ik hebben een manier gevonden om te communiceren met elkaar en dat is eigenlijk het eerste keer dat ik met haar praat in twee jaar.'
'Dus mag ik die manier ook weten of moet ik een eigen manier zoeken om het haar te praten?' Ik lach en geef hem het notebook aan. 'Serieus zo simpel. Je praat gewoon en zij schrijft alles wat ze wilt zeggen op.' Ik knik en zie de verbazing in het gezicht van Minho. 'Vinden jullie het erg als ik Alby dat laat weten? Dan heb je weer inspraak in de palavers.' Ita schudt haar hoofd. 'Wat vind je het niet erg of wil je het juist niet?' Ze krijgt een glimlach op haar gezicht en pakt het notebook uit Minho' handen. Ze schrijft snel voor dat ze hem terug geeft. 'Je vindt het dus niet erg. Oké ik ga het dan maar tegen Alby zeggen dan. Ik zie jullie bij het avond eten wel.' Minho loopt weg maar draait zich halverwege weer op. 'Je notebook.' Ze glimlacht en pakt hem aan.
'Dus ik denk dat jij ook weer mag stemmen in de palaver.' Ze rolt met haar ogen en geeft me speels een duw naar achteren waarin ik haar snel mee trek. Ze valt boven op me en lacht zonder geluid te maken. 'Ik wou dat ik je lach nog kon horen. Ik ben vergeten hoe hij klonk.' Ze knikt en krabbelt overeind. Ze reikt me haar hand aan om me te helpen op te staan. Ik pak hem vast en wordt overeind getrokken.
'Hey daar hebben we ons domme meisje. Heb jij niet wat anders te doen?' vraagt Ben minachtend als hij binnen komt gelopen. Ze pakt het notebook waar ze altijd de voorraden in schrijft en loopt met verdriet in haar ogen weg. 'Ja loop maar snel weg ja. Wat denkt ze wel niet ze is te dom om te praten.' Het liefste vlieg ik Ben aan en sla hem totdat het eindelijk tot zijn domme kop door dringt dat ze wel kon praten. Ze kon het nu niet meer.
'Waarschijnlijk checkte ze gewoon in dozen wat er allemaal was binnen gekomen en wat er nog bij moest worden gebracht volgende week met de Box.'
'Het zal wel die domme shank moet gewoon uit mijn buurt blijven.'
'Ten eerste heeft die shank Tacita. Ten tweede leeft ze hier in de Glade net als jij. En ten derde praat nooit meer zo over Tacita als ik erbij ben.' Ben kijkt me verward aan maar haalt dan zijn schouders op.
'Wat is er toch zo bijzonder aan dat kind ze is niet meer dan een laat maar. Waarom verdedig je haar eigenlijk?'
'Ze is een vriendin van me. En een Glader en iedere Glader word gelijk aan elkaar behandeld. Ze doet haar taak en valt voor de rest niemand lastig. Laat haar dus maar gewoon dan zal je echt geen last van haar hebben.'
'Het zal wel. Ik snap niet waarom de Scheppers ons haar hebben gestuurd. Van ieder meisje wat waarschijnlijk bestaat sturen ze natuurlijk weer de domste.'
'Ze is niet dom oké. Jij was er niet bij toen ze hier aankwam. Jij was er niet bij toen Gally in haar ademsappel sneed. Ze weet hoe ze moet praten. Ze kan het niet meer door die shank van een Gally.' Het is eruit voor dat ik er erg in heb en Ben kijkt me stom verbaasd aan.
'Meen je dat? Heeft Gally gezorgd dat ze niet meer kan praten? Wat heeft ze dan in vredesnaam verkeerd gedaan in zijn ogen?' vraagt hij verbaasd.
'Ik zeg niks meer. Ik had dat van daarnet eigenlijk al niet eens mogen zeggen. Sorry Ben maar als je wilt weten wat er gebeurt is en waarom ze niet meer kan praten zal je aan Alby om toestemming moeten vragen. Dan en alleen dan zal ik je vertellen wat gebeurt is. Maar beloof me dat je nooit maar dan ook echt nooit aan Tacita vraagt hoe het gebeurt is. Het doet haar pijn. En wat haar pijn doet, doet mijn pijn. En geloof me dan weet Minho je te vinden,' Ben knikt begrijpelijk en loopt de Hoeve uit. Ik rol met mijn ogen en loop achter Ben aan. Ik scan met mijn ogen de Glade en zie Tacita bij de Snijders staan. Ik loop naar de akkers waar iedereen druk bezig is.
'Newt kan je even helpen?' Ik kijk naar Zart en knik om vervolgens naar hem toe te lopen.
'Wat is er?' vraag ik zonder echt een duidelijk gevoel te hebben. 'Als dit gaat over dat ik tegen Tacita aan het praten was daar ben ik over uit gepraat tegen over jou.'
'Ik wilde vragen of je deze dozen aan Tacita kan geven. Haar naam staat er op.' Ik knik en pak de doos aan.