Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Newt

Een maand gaat voorbij en ik zie dat er iets gebeurd met Rue maar ik kan niet goed plaatsen wat er precies met haar is. Steeds vaker rent ze van tafel af omdat ze misselijk is. Ze gaat ligt vaak op bed te slapen maar lijkt nog steeds altijd moe te zijn. De Greenie is nog niet wakker geworden maar ze fluistert echt best wel vaak Tommy's naam in haar slaap.

'Rue? Wat is er met je? Ik zie dat er wat met je is maar vertel me dan alsjeblieft wat het is.'

'Ik ben zwanger,' wacht... wat zei ze zojuist? Ik draai mijn hoofd naar haar toe en zie een mengeling van vreugde, verliefdheid en vermoeidheid in haar ogen. Ik druk mijn lippen op die van haar en voel een glimlach tegen mijn lippen aan. Met mijn hand glij ik naar haar buik en ga zachtjes over het iets wat mollige buikje van het 18 jarige meisje heen. Ik kan niet geloven dat in dat kleine buikje van haar nieuw leve groeit. Nog wel ons kindje.

'Dit is fantastisch. We krijgen gewoon samen een gezinnetje,' fluister ik enthousiast als ik mijn lippen van de haren af haal. Ik zie haar glimlachen en het doet me goed.

'Ik was zo bang voor je reactie. Maar wat als de rest er achter komt? De rest van de jongens wat moeten die wel niet van me denken Newt? Ik ben bang voor hun reactie, doodsbang,' angst die deze maand zo vaak in haar ogen heeft gestaan keert terug en ik zie de wanhoop in haar ogen als ik mijn lippen op de hare druk en haar alles probeer te laten vergeten.

'Je hoeft niet bang te zijn. Ik zal er altijd voor je zijn als je je rot voelt of als je gelukkig bent. Het maakt me niet uit ik zal er altijd voor je zijn,' glimlach ik haar toe als ze verlegen terug trekt. Ik kijk het meisje verliefd aan en ga voorzichtig naast haar liggen. Het is middag maar op dit moment heb ik even een time out. Nu Alby weer terug is en leiding geeft gaat alles zo veel beter. De orde in de Glade is weer herstelt en Rue en ik hebben van Alby een time out gekregen omdat we toen zo veel hebben gedaan. Rue rent af en toe nog wel eens in de Maze maar omdat ze de laatste tijd steeds vaker misselijk is gaat ze de laatste tijd niet meer mee.

'Bedankt Newt,' ze plaatst haar handen op die van mij en beweegt ze over haar buik heen. vroeger was ze zo slank en nu... nu begin je toch wel te zien dat ze een beetje een buikje krijgt maar nu weet ik waarom. En als zij zich daar goed door voelt zal ik haar mijn kleren lenen om het baby'tje dat in haar buikje groeit te verbergen. De strakke tanktops die ze meestal droeg zal ze nu moeten verruilen voor mijn truien en wijde shirts. Al zullen die voor haar wel als een jurk zijn. Ze is tenger zelfs nu ze zwanger is. Ze draait op haar zij met haar rug naar me toe en ik zie de vermoeidheid haar lichaam overnemen. Haar ogen vallen langzaam dicht en haar ademhaling wordt gelijkmatig waardoor ik weet dat ze weet in slaap is gevallen.

'Slaap zacht Sweetheart,' ik druk een kus op haar wang en besluit naar buiten te gaan en haar rustig te laten slapen. Ik sluit de deur zachtjes achter me en loop weg van onze kamer als Minho de Maze uitkomt gerend. Hij rent in mijn richting. 'Hey Minho!'

'Newt! Weet jij waar Ita is? Ze rent de laatste tijd niet mee maar moet wel in conditie blijven,' vraagt Minho gelijk als hij bij mij is aangekomen en hijgt even uit.

'Ze slaapt en heeft nu wel wat anders aan haar hoofd,' zeg ik maar laat het feit wat ze aan haar hoofd heeft achter weggen. Niet iedereen hoeft te weten dat ze zwanger is niet zolang we niet hebben overlegd of we het de rest van de Gladers gaan vertellen of niet. Al denk ik dat we het ze niet gaan vertellen omdat Rue te bang is voor de reacties van de andere. En ik bedoel er is niks mis met bang zijn, als je niet bang bent ben je geen mens. Dat vertelt Alby ons altijd. En weet je wat, hij heeft gelijk. Haar angst maakt haar menselijk.

'Meen je die! Wat is er toch met haar, de laatste tijd slaapt ze zo vaak,' zegt Minho gefrustreerd tegen me maar ik zie dat hij niet echt boos op haar is. Gewoon gefrustreerd omdat één van zijn beste Renners al een lange tijd niet mee rent. Maar zou hij als hij weet dat ze zwanger is er nog steeds zo over denken als dat hij op dit moment doet?

'Ze vertelt het je wel een keer denk ik. Maar ik ga het niet zeggen zonder haar toestemming,' Minho kijkt me raar aan maar lijkt er vrede mee te hebben dat hij op haar zal moeten wachten. Iets wat nou niet heel voor de hand liggend is want meestal wilt hij gelijk weten wat er aan de hand is. 'Ga nou maar naar de kaartenkamer anders vergeet je alles nog.'

'Je hebt gelijk. Als ze wakker is kan je Ita dan naar me doorsturen?' ik knik hem toe waarna hij weg rent in de richting van de kaartenkamer. Ik draai me even om naar de deur die nog altijd dicht is. Ik draai me om en wil de kamer weer in lopen als iemand naar me toe komt gerend. Hij zegt wat tegen me als ik hem vervolgens beveel om naar de kaartenkamer te gaan en Minho te halen. Zelf ren ik naar de uitkijktoren waar ik snel onder een stuk hout word getrokken door Frypan. 'Wat the Shuck gebeurt er hier?'

'Volgens mij mag het nieuwe meisje ons niet zo,' roep ik terug naar Minho die bijna geraakt wordt door een steen. Hoe komt ze eigenlijk aan al die stenen en andere voorwerpen?

'Newt, ga Ita halen. Nu,' beveelt Alby me als ik vervolgens met grote passen terug ren naar ons huisje. Ik open de deur en glimlach als ik zie dat Rue nog altijd ligt te slapen. Ik loop naar het bed toe en trek haar voorzichtig een trui van mij aan. Een kleine kus druk ik op haar wang waarna ze langzaam aan wakker wordt. De vermoeidheid staat nog in haar ogen.

'Kom op, we hebben je hulp nodig met dat nieuwe meisje,' glimlach ik haar toe en help haar van het bed af. Ze is iets zwaarder dan normaal maar langzaam aan weet ik waarom dat zo is.

'Waarom vraag je mij eigenlijk en niet Skyler of Ciarra?' ze stroopt de mouwen van mijn trui op en schenkt me een vermoeide glimlach. Ik haal mijn schouders op, pak haar hand vast en trek haar vervolgens mee naar buiten. We beginnen te rennen en al snel komen we aan bij de uitkijktoren. Het gegooi is nog altijd niet gestopt en ik zie nu dat Skyler en Ciarra ook in de menigte staan te schuilen. Skyler bij Minho en Ciarra staan onder een houten plank bij Zart. 'Hey, rustig.' Rue laat mijn hand los en loopt naar de ladder van de uitkijktoren. Ze klimt omhoog en als ze eindelijk boven is stopt het gegooi. Ik glimlach onbewust.

'Iedereen aan het werk,' gilt Alby gefrustreerd als iedereen maar niks blijft doen. Ze lopen weg slechts enkele blijven staan maar die enkele zijn alleen maar de Keepers. Minho, Winston, Gally, Zart, Jeff, Clint, Frypan, Alby en ik. Alleen wij staan hier nog.

'Gaat het theekransje daar boven nog lang duren?' gilt Minho ongeduldig.

'Niet als jij nu meteen Thomas gaat naar boven stuurt,' reageert Rue in twee seconden en aan haar stem te horen meent ze het. Alby knikt naar Minho dat hij Thomas moet gaan halen waarna Minho snel weg rent. Om nog geen twee minuten later terug te keren met Thomas. Tommy klimt gelijk naar boven en niet veel later zie ik dat Rue naar beneden klimt. 'En?' is het enige wat Minho vraagt als ze weer met beide benen op de grond staat.

'Ze is rustig maar wil alleen met Tommy spreken,' is het enige wat ze zegt voordat ze langs ons loopt en terug loopt naar ons huisje. Maar in plaats van dat ze naar binnen gaat loopt ze het bos in. Dieper en dieper totdat ik haar rode haren niet meer kan zien.

'Ga maar achter haar aan. En de rest weg wezen,' zegt Alby waarna ik snel achter het meisje aanren. Mijn snelheid is nog net zo hoog als vroeger en ik heb Rue dan ook snel ingehaald.

'Hoe wil je hem of haar noemen?' vraag ik Rue met een glimlach en sla mijn arm rond haar schouders heen. Ze kijkt op en legt met een glimlach haar hoofd op mijn schouder.

'Als ik eerlijk ben, ik heb totaal geen idee. Jij een idee?' vraagt ze met een glimlach als we samen tegen een boom gaan zitten. Haar smalle tedere hand pakt de mijne vast.

'Als jongen heb ik totaal geen idee. Maar voor een meisje vind ik Anita een mooi naam.'

'Dan wordt het dus als het een meisje is Anita,' glimlacht ze naar me en legt haar benen over de mijne heen. Haar rug leunt niet meer tegen de boom aan maar haar schouder. Met mijn vrije hand speel ik met haar zachte haar. 'Misschien als het een jongetje is Tommy. Want ik denk dat als je onze karakters samen voegt je een verschrikkelijk nieuwsgierig mensje krijgt.'

'Tommy en Anita. Misschien wil ik na dit kleine monster er nog wel één,' fluister ik in haar oor en zie een glimlach groeien op haar gezicht. Ze is moeier dan ze lijkt en ik zie dat ze pijn heeft maar niks tegen me wilt zeggen. 'Wat doet je pijn, Sweetheart?'

'Mijn buik. Die kleine groeit nog,' ik probeer een glimlach te verbergen maar als ik zie dat ze zelf ook een glimlach op haar gezicht heeft laat ik hem gewoon zien. Haar duim draait rondjes over mijn hand en ik glimlach naar onze verstrengelde handen. Een kus wordt er op mijn wang gedrukt en verbaasd kijk ik om naar Rue die met een glimlach op haar gezicht dicht tegen me aan zit. Ze drukt nog een kus op mijn wang en ik glimlach nog breder.