Tacita
Ik ren weg voor Evelynn die zo snel als ze kan achter me aan komt gerend. Ik slalom tussen de bomen door en hijs me als Evelynn ver genoeg uit zicht is aan één van de vele takken omhoog. Ik klim hoger en hoger de boom in en als ik eindelijk in de top van de boom zit kijk ik doodsbang naar beneden. Evelynn kijkt even om zich heen en besluit dan recht door te rennen. Ze rent zo snel als ze kan en binnen een paar seconden is ze aan mijn zicht ontnomen. Ik haal opgelucht adem en kijk een stukje verder als ik Newt en Minho zie rennen. Ik klim weer naar beneden en zodra ik beneden ben staan Newt en Minho voor me. Newt sluit me gelijk in zijn armen en ik hoor een zucht van opluchting zijn mond verlaten.
'Ik dacht dat ik je voor altijd kwijt was,' hij drukt me dicht tegen zich aan en ik nestel mijn hoofd in zijn schouder holte. Mijn losse rode haren vallen over mijn schouders en ik weet niet door wie maar ik voel dat er zachtjes een hand door heen wordt gehaald. 'Misschien moet je het vast maken.' Ik knik en maak me voorzichtig los uit Newt' omhelzing. Hij rijkt me een elastiekje aan die ik met een glimlach vast pak. Ik vlecht mijn haar snel in en zet het vast met het elastiekje.
'Waar is Evelynn heen gegaan Cita?' ik wijs in de richting waar Evelynn in is verdwijnen en voel Newt' armen weer dicht om me heen. 'Ik ga achter haar aan. Newt neem jij Ita terug mee naar het kampvuur?' Hij knikt en ik word zachtjes naar achter getrokken door Newt. Minho begint weer te rennen waardoor ik me langzaam omdraai naar Newt die me met een glimlach op zijn gezicht aan kijkt.
'Je bent geweldig weet je dat?' Ik knik met een glimlach en druk een kus op zijn lippen. Hij kust me zachtjes terug en ik voel hoe hij me vast pakt om vervolgens op te tillen. Mijn rug raakt voor de zoveelste keer vandaag een boom en ik grinnik zachtjes terwijl ik met mijn lippen die van hem beroer. Zijn handen laten mijn heupen los en ik voel dat hij het elastiekje weer uit mijn haren haalt. Ik trek terug en kijk hem lachend aan. 'Je mag je haar dadelijk weer op nieuw invlechten.' Ik knik en beug voorover om hem nogmaals te kussen. Ik overbrugt de laatste paar centimeters en ik voel zijn zachte warme lippen weer op die van mij. Hij bijt zachtjes in mijn lip waardoor ik een beledigd geluidje maak wat bijna niet te horen is door. Ik houd mijn lippen stevig op elkaar en word nog wat steviger tegen de boom aan gedrukt. Ik voel zijn handen door mijn los gemaakte haren en leg mijn handen op zijn borst. Ik trek hem dichter tegen me aan en open mijn mond een klein beetje. Zijn tong glijd mijn mond binnen en speelt samen met die van mij een gevecht van macht, verdriet en pure verliefdheid. Hij kust mijn lippen en gaat zo zacht aardig met me om net alsof ik gemaakt ben van porselein. Ik kom met mijn rug iets van de boom af waardoor ik met mijn borst tegen die van Newt aan kom. Ik ben lichtelijk buitenadem maar houd mijn lippen nog altijd op die van Newt. Hij trekt terug en kijkt me buiten adem aan. 'Wauw... Je bent fantastisch weet je dat.'
'Newt, Ita hier zijn jullie waar zijn Minho en Evelynn?' ik kijk naar Alby en bijt zachtjes op mijn lip. Newt zet me voorzichtig neer op de grond en ik draai beschaamd mijn hoofd weg. 'Stoor ik jullie?'
'Nee. Minho is achter Evelynn aan gerend. Ze zat achter Ita aan,' ik leg mijn hoofd op Newt' schouder en voel zijn arm rond die van mij. 'Ze rende die kant op maar zullen nu inmiddels wel een stuk verder weg zijn. Is Chuck al terug bij het kampvuur?' Ik zie Alby knikken en glimlach zwakjes als hij weer weg wil lopen.
'Ik zie jullie dadelijk weer wel. Bij het kampvuur,' we knikken beide waarna hij letterlijk weg loopt en ik Newt' arm van mijn schouder af voel glijden. Zijn arm vestigt zich rond mijn taille en trekt me weer dicht tegen zich aan.
'Nog één kus voordat we terug gaan?' ik lach zonder geluid, ga op mijn tenen staan en druk mijn lippen zachtjes op zijn lippen. Hij kust zachtjes terug. Ik trek weer terug en kijk hem ondeugend aan. 'Wat ben jij toch een vervelend meisje af en toe.' Ik grinnik pak zijn hand vast en trek hem mee naar het kampvuur.
'Hey, ik dacht dat jullie gelijk weer terug gingen naar het kampvuur,' Minho komt naar ons toe gelopen en ik voel mijn wangen rood kleuren.
'We hadden een klein op onthoud maar we zijn er nu,' Minho begint te lachen.
'Jullie waren aan het zoenen of niet soms?' ik klop even op Newt' rug om hem vervolgens bij Minho achter te laten en naar Ben toe te lopen die wat verder staat te staren in het kampvuur. Ik leg mijn hand op zijn schouder en hij kijkt geschrokken op. Hij zucht opgelucht als hij ziet dat ik het ben en glimlacht.
'Hey, Ita. Dus vaker bijna dood gegaan?' ik knik met een glimlach en pak mijn notebook dat tot mijn verbazing op de boomstam achter hem ligt.
Het zal je verbazen hoe vaak ik bijna dood ben gegaan. Ik ben één keer volgens mij echt dood gegaan. Ah I don't care ik leef nog en daar gaat het om.
'Dat kan ik me nog wel herinneren ja. Man doe dat nooit meer oké de gehele Glade was down, iedereen was bezorgd om jou, jongedame.'
Ik mag dan een dame zijn zo jong ben ik niet meer ik word volgende maand verdomme achttien, Ben. Ik ben bijna bejaard.
'Een bejaarde in de Glade dan zou je de eerste zijn. Ik ben blij dat je bijna achttien bent dan verraden mijn ogen me eindelijk niet meer als ik je zie. Je ziet er echt uit als achttien met die bloedrode haren en zeegroene ogen van je. Ze zijn magisch.' Ik zet snel en stap naar achter als hij dichter naar me toe buigt en kijk nerveus naar beneden. 'Sorry ik liet me even gaan. Je ogen zijn ook zo mooi en betoverend.' Ik plaats mijn hand op zijn borstkas en duw hem naar achter als hij me weer probeert te kussen. 'Wat is er? Je hebt geen vriendje dus laat me je verdomme gewoon kussen.' Ik zie de vuur in zijn ogen branden en hij grijpt mijn haren vast.
'Blijf van haar af, Ben.' Ik kijk opzij en haal opgelucht adem als ik Newt zie staan.
'Is ze je vriendinnetje dat je haar probeert te beschermen Newt?' hij trekt mijn hoofd aan mijn haren naar achteren en plaatst zijn lippen hebzuchtig op die van mij. Ik probeer hem in alle macht van me af te duwen maar hoe ik het ook probeer Ben is sterk dan mij. Ik geef hem een knietje op zijn gevoelige plekje en word aan mijn haren mee naar beneden getrokken. Hij kust me nu ten minste niet meer. Newt helpt me overeind en trekt me dicht tegen hem aan. Ik laat mijn tranen de vrije loop gaan en voel dat hij me voorzichtig optilt.
'Newt breng haar naar de hangmatten. Minho breng Ben naar het Gat,' hij begint voorzichtig te lopen en ik blijf tegen hem aan zitten huilen. Huilen dat is alles op dit moment kan doen. Het voelde verschrikkelijk. Bens lippen waren niet zo zacht en teder als die van Newt. Ze waren ruw en ruig. Vol van lust en macht. Ik word neer gelegd in waarschijnlijk mijn hangmat en kijk Newt met angst in mijn ogen aan. Hij gaat met zijn hand over mijn gezicht heen en komt naast me zitten.
'Rustig. Rustig maar, alles komt goed ik beloof het je. Hij zal je nooit meer aanraken. Nooit meer, daar zorg ik persoonlijk voor Ita,' ik kom iets overeind en ga zo dicht mogelijk tegen hem aan zitten. Tranen stromen nog altijd over mijn wangen en ik laat mijn kin rusten op Newt' schouder. 'Niet huilen alsjeblieft ik beloof je hij zal je niks meer doen. Niet zolang ik hier nog ben in de Glade om jou te beschermen tegen mensen zoals hij. Mensen die alleen denken aan hun zelf en niet in zien dat jij ook gevoelens hebt. Je bent slim Ita. Ongelofelijk slim dus kom op. Ik begrijp waarom je huilt maar geloof me je bent veel, veel meer waard dan waar hij je voor aan zag...' Ik door breek zijn gepraat door hem voorzichtig op zijn lippen te kussen. Ik voel dat hij glimlacht en ik bijt zachtjes op zijn onderlip. Hij opent gewillig zijn mond en ik voel zijn tong over mijn lippen glijden. Ik laat zijn tong mijn mond binnen glijden en voel hoe hij me voorzichtig achterover duwt in de hangmat. Zijn lichaam drukt boven op de mijne en ik glimlach als ik buitenadem mijn ogen weer open. 'Dat was de beste manier om me mijn mond te laten houden is het niet.' Ik knik met een glimlach op mijn gezicht en zo snel ik weer een beetje op adem ben gekomen drukt Newt zijn lippen weer op die van mij. Een magisch gevoel trekt door mijn lichaam en ik glimlach tegen Newt' gestolen lippen aan. Zijn borst ligt zwaar op de mijne waardoor ik het een beetje moeilijk heb met ademhalen. Ik draai ons voorzichtig om in de hangmat en haal mijn lippen van de zijne af. Ik druk mijn lippen in zijn nek en ga naast hem liggen in de hangmat. Ik haal mijn lippen weg en kijk tevreden naar de plek waar ik hem zojuist heb gekust. Hij is rood en ik hoor Newt zachtjes zuchten. 'Hoe kom ik ooit af van een zuigzoen in mijn nek?' Ik grinnik zacht en plaats mijn hoofd in zijn nek holte. 'Ik vind eigenlijk dat jij er ook wil één verdient.' Hij komt lachend over me heen hangen en drukt zijn lippen n mijn nek. Ik voel hoe hij mijn bloed naar boven zuigt en mijn mond hangt half open van verbazing en van het hemelse gevoel dat Newt me geeft. 'Zo nu staan we gelijk. Slaap lekker Ita.'
JE LEEST
Without a Word ft. The Maze Runner
FanfictionWat heb je te zeggen als er geen geluid je mond verlaat? Wat is er te doen als iedereen je als dom beschouwd? Wat als er slecht 4 andere weten wat er echt is gebeurt? En Wat als er geen woorden overblijven om te spreken?