Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Newt

Tacita zit knikkebollend aan tafel te luister naar het gesprek. Ze heeft moeite met haar ogen open te houden en haar hand geeft wat steun aan haar hoofd die met de minuut zwaarder lijkt te worden. Ik schuif haar bord weg en een seconden later ligt ze met haar hoofd op tafel te slapen. Alby, Minho en ik schieten in de lach maar Tacita slaapt er gewoon door heen. Haar haar valt als een sleur voor haar ogen.
'Wie gaat haar weg brengen?' vraag ik lachend en kijk Alby en Minho vragend.
'Ik breng haar wel jij hebt het net al gedaan. We maken haar wel wakker als het kampvuur begint.' Ik knik bedenkelijk en Alby lijkt het te merken.
'We kunnen haar ook laten slapen. We kijken wel of ze dadelijk wakker is. Als ze slaapt laten we haar slapen als ze wakker is dan gaat ze gewoon mee naar het kampvuur.' Besluit Alby en Minho en ik stemmen in
'Ik breng haar naar bed voordat ze dadelijk van haar stoel valt,' we knikken naar Minho en samen met Alby pak ik de borden op van de tafel. Ik breng ze terug naar de Wok en zit de borden bij alle andere neer.
'Newt kom op we gaan alvast het kampvuur op bouwen,' ik knik naar Alby waarna we samen weg lopen. Ik pak wat dikke stronken hout en begin ze als een drie hoek in de grond te steken. Alby legt er nog grotere takken tegen aan en binnen twintig minuten staat er een grote houten piramide. 'We hoeven alleen nog maar te wachten tot het donker genoeg is wat denk ik over twee minuten het geval is. Ga jij bij Tacita kijken?' Ik knik en loop in de richting van haar hangmat als ik Minho tegen het lijf loop.
'Ga je mee naar Tacita kijken of ze wakker is?' hij glimlacht en knikt. 'We gaan nu gewoon met zijn twee kijken of er één meisje wakker is.' Hij knikt en lacht als we samen bij haar hangmat aankomen. Haar ogen zijn gesloten en haar buik gaat regelmatig op en neer.
'Kom op we gaan. Ze slaapt,' ik knik en samen met Minho loop ik weer weg van Tacita die rustig in haar hangmat ligt te slapen. 'Is het kampvuur al gebouwd?' Ik knik als Greenie langs loopt. Hij huilt en loopt zo snel als hij kan naar de slaapvertrekken. Ik ren achter hem aan en haal hem al snel in.
'Wat is er Greenie?' vraag ik aardig bedoelt maar het kwam nogal bot uit mijn mond.
'Waarom zegt iedereen dat ik maar naar die Tacita moet gaan. Dat ze net zo dom is als ik.'
'Als jij net zo dom bent als Tacita ben je eigenlijk best slim. Al zal niemand in de Glade dat in zien. Tacita slaapt dus zullen we maar naar jou feest gaan. Het kampvuur is maar één keer per maand en die wil je absoluut niet missen. Wat is je naam trouwens?'
'Chuck.' Een kort antwoord op een korte vraag. Ik knik en samen lopen we weer in de richting van het kampvuur waar ik net samen met Minho ook al naar op weg was. 'Wie is die Tacita eigenlijk en waarom zeggen ze dat ze dom is. Als ze volgens jou juist slim is?' Men wat vragen Greenie altijd vervelende vragen.
'Tacita is een ingewikkeld verhaal. Ze praat niet. Beter gezegd ze kan niet meer praten. Meeste mensen hebben we hier vertelt dat ze het nooit geleerd heeft. Enkele onder ons weten wat er eigenlijk gebeurt is. 5 mensen als je haar niet mee telt. 4 als je ook de dader weg haalt en maar 1 als je iedereen weg haalt die er bij was.' Chuck kijkt me vragend aan. 'Er zit een snee in haar ademsappel. Haar stembanden zijn dus een soort van door gesneden.'
'Waarom? Is dat één van de straffen hier?' Ik schud beslist mijn hoofd als we bij Alby en Minho aankomen.
'Steken we het kampvuur aan?' Alby knikt en geeft me één van de fakkels aan. We gooien ze met een boog in de houtstapel die in vlammen op gaat. 'Greenie alle vragen die je over of aan Ita hebt kan je morgen aan haar vragen. Geen vervelende vragen bij het kampvuur?' Hij knikt dat hij het begrepen heeft en gaat op één van de boomstammen zitten.
'Newt ik hoorde van Minho dat jullie een manier hebben gevonden om te communiceren. Wat is het?'
'het is gewoon simpel. Je praat tegen haar en wat ze terug wilt zeggen schrijft ze op zodat je haar antwoord kan lezen. Zo simpel is het.' Alby kijkt me verbaasd aan.
'Zo simpel en nooit eerder zijn we er op gekomen. Maar dit betekend wel dat ze weer kan stemmen en mee beslissen in de Palavers. Ligt ze te slapen trouwens?' ik knik. 'Soms vraag ik me echt af wat er allemaal in haar hoofd om gaat. Waar ze mee zit, wat haar pijn doet. Nooit kon ze er over praten. Dagelijks wordt ze hier gekleineerd om dat ze niet kan praten. Misschien word het tijd om de waarheid te vertellen.'
'Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Maar ik ga het niet doen. Vraag het maar aan Minho of doe het zelf ik kan het echt niet.' Hij knikt en roept iedereen bij elkaar. Ik ga naast Minho zitten en leg hem uit wat Alby van plan is.
'Het wordt tijd. Het wordt de laatste tijd steeds erger met de dingen die tegen haar zeggen.' Hij fluistert zodat de rest Alby goed kan verstaan. Het verhaal wat jaren lang niet ter oren is gekomen krijgt nu eindelijk gehoor. Ik kijk om naar de slaapvertrekken en zie Ita tegen een paal leunend mee luisteren. Ik wenk haar waar ze me op merkt. Ze komt bij me zitten en glimlacht. Een echte glimlach.
'Ben je al lang wakker?' ze schudt haar hoofd en luistert verder naar Alby'. Ze kent het verhaal ze was er zelf bij. Sterker nog ze speelt er zelf de hoofdrol in. Ik kijk om me heen iedereen lijkt met stomheid geslagen en dat terwijl Alby nog niet eens bij het stuk is waar Gally een snee maakt in haar ademsappel. Als ik er aan terug denk hoe ik heb gereageerd voel ik me zo dom. Ze ratelde hoe kan ze dat geluid nou ooit na maken. Gally heeft nog altijd een zelfvoldane grijns op zijn gezicht en lijkt het helemaal niet erg te vinden dat sommige Gladers bang worden voor hem. Als hij al een onschuldig meisje aan valt dat haar mening geeft en haar stem ontneemt. Hij gaat verder met het verhaal en ik zie dat bij sommige Gladers tranen in hun ogen komen. Ze staren naar Tacita maar ze slaat er geen enige belangstelling op. Ze luistert naar Alby die het verhaal vertelt dat haar leven heeft verwoest. Ze staat op en ik kijk haar verbaasd na. Ze loopt naar Greenie die op de boomstam net naast ons zit te huilen.
'Ik begrijp na al die jaren nog steeds niet waarom Gally haar dit heeft aan gedaan. Ja hij mocht haar niet maar dan doe je toch niet zoiets. Hij nam haar stem weg en daar bij haar leven,' ik draai me om naar Minho en knik begrijpelijk. 'Ik wil hem nog altijd slaan.'
'Jij hebt je kans gehad toen je hem die nacht in elkaar sloeg en ik Tacita zat te troosten. Het is mijn beurt om Gally te slaan ja. Nee beter nog het is Ita beurt om een keer te slaan maar jij weet net zo goed al ik dat Ita nooit zal slaan. Hoe graag wij ook willen dat ze hem een keer een klap verkoopt zal ze dat niet doen,' ga ik tegen hem in en Minho knikt dat ik inderdaad gelijk heb.
'Ze moet die gast echt een keer slaan. Echt waar ik kan er niet tegen. Ze laat over zich heen lopen alsof ze een stukje vuil is,' brengt hij er tegen in. 'Maar je hebt gelijk. Waarschijnlijk zal hij nooit van zijn leven geslagen worden door Ita. Terwijl Gally dat toch wel echt verdient.' Ik knik dat ik het begrijp en kijk weer even naar Tacita die Chuck in een beschermende knuffel heeft getrokken.
'Iedere dag schelden jullie haar uit. Zeggen dat ze dom is maar geloof me van alle mensen hier in de Glade is Tacita wel één van de slimste hier. We weten niet waar ze mee rond loopt. We weten niet wat er in haar omgaat. Praktisch gezien weten we niks van haar. Alles wat we wisten over haar klopt niet meer. Niet voor zover we weten. Minho, Newt en ik we waren er alle drie bij toen het gebeurde maar niemand van ons kon Gally weer houden van wat hij haar heeft aangedaan. Iedereen hier kent nu het verhaal. Haar verhaal.' Alby wijst naar Ita die nog altijd bij Chuck zit. 'Ita we weten niet wat je door maakt. We weten niks meer van je. Jammer want hoe ik je herinner is geweldig. Je zong iedere avond. Was stil als dat gevraagd werd en gaf alleen je mening als daar naar gevraagd werd. Ik herinner me je stem nog. De stem van een onschuldig meisje alleen zullen we die nooit meer horen.' Chuck huilt nog altijd tegen Tacita aan. Maar op wat gesnik van hem en geknetter van het vuur na is alles hier dood stil. De Glade is nog stiller dan iemand hier ooit gedacht zou kunnen hebben. Tacita kijkt om zich heen en ik zie de tranen in haar ogen branden. Haar tranen krijgen een blauwe gloed van haar ogen en haar rode haren lijken feller in het zwakke schijnsel van het kampvuur. Ze glimlacht terwijl de tranen over haar wangen lopen. Ze is dankbaar dat zie ik in haar ogen. Die zeegroene ogen die me altijd hebben verbaasd. Haar stem is geschonden maar haar ogen zijn nog zo zuiver en puur als dat ze altijd zijn geweest. Alby wenkt haar en voorzichtig laat ze Chuck los en loopt ze naar voren. Ze is nerveus dat zie ik gewoon aan de manier waarop ze loopt.