Newt
'Nou jullie kamer is klaar hoor. We hebben de hele dag er aan door gewerkt maar jullie hebben een eigen kamer en een bed,' zegt Gally mopperend en wijst naar het stevig staande houten gebouwtje aan de rand van het bos.
'Bedankt Gally heel fijn dat je vandaag nog onze kamer hebt afgemaakt,' bedank ik hem en zet Rue wat beter op mijn rug. Haar hoofd ligt op mijn schouder en van uit mijn ogenhoeken zie ik dat haar ogen zijn gesloten. Gally knikt en loopt vervolgens gewoon zonder nog wat te zeggen weg. Ik loop met Ita op mijn rug weg en leg haar vervolgens zachtjes op het tweepersoonsbed neer. Ze opent haar ogen en ik zie een glimlach op haar gezicht verschijnen. 'Jij was de hele tijd al wakker is het niet?'
'Eigenlijk wel. Maar ik had geen zin om met Gally te praten,' reageert ze met een glimlach en strekt haar armen naar me uit. 'Kom je naast me liggen? Alsjeblieft?'
'Ik vind boven op een leukere plek,' zeg ik met een glimlach en ik plaats mijn benen aan wederzijde van haar lichaam om vervolgens een zacht kusje op haar lippen te drukken. Ze glimlacht tegen mijn lippen aan om ons vervolgens om te draaien zodat zij boven op ligt. 'Jij vindt bovenop zeker ook een leuk plekje?'
'Tuurlijk waarom zou ik bovenop geen leuk plekje vinden. Als je bovenop zit heb je alle macht,' zegt ze met een glimlach om vervolgens haar lippen weer op de mijne te drukken. Haar borst drukt op de mijne en glij met mijn handen onder haar shirt. Ze bijt zachtjes in mijn onderlip en ik open mijn mond om onze tongen een spel van liefde en lust te laten spelen. Haar benen liggen tussen die van mij in en ik voel niet veel later haar buik op die van mij drukken. Haar vingers strelen over mijn gezicht en met mijn vingers ga ik steeds verder naar boven onder haar shirt. 'Ga niet te ver hé.' Fluistert ze tegen mijn lippen aan en gaat met haar knie iets verder omhoog. Ze komt tegen mijn benen aan om vervolgens haar lippen van de mijne af te halen. Ze ademt zwaar waarschijnlijk door de inspanning die ze in de zoen heeft gestopt.
'Ik lig toch liever boven op,' zeg ik met een glimlach en draai ons tweeën on wat me weinig inspanning kost doordat Rue best wel vermoeid is. Ik zie de verliefdheid in haar ogen en glimlach naar het meisje wat onder mij ligt. Ik druk een kusje op haar wang.
'Newt?' ik kijk het meisje aan en zie dat de verliefdheid plaatst heeft gemaakt voor een mengeling van dat en vermoeidheid. Ik strijk met mijn vingers door haar haar.
'Wat is er?' vraag ik Rue zacht en druk nog een klein kusje op haar mondhoek.
'Ik wil een knuffel,' ik glimlach en help haar zitten. Ik sla mijn armen rond haar schouders, haar hoofd leunt op mijn schouder en haar armen liggen tegen over mijn schouders heen. 'Ik val zo tegen je aan in slaap, geloof me.' Ik grinnik zacht en leg haar samen met mij op het bed neer. Haar lange, warme lichaam ligt tegen me aan en ik glimlach als ik hoor dat haar ademhaling gelijkmatig wordt.
'Trusten Sweetheart. Droom zacht,' fluister ik haar nog toe en leg mijn voorhoofd tegen die van haar aan. Haar mond hangt half open en ik moet zeggen ze ziet er echt vermomd schattig uit met hier en daar een kort rood haartje wat niet verder wilt groeien.
'Newt, Ita? Oh.. Ze slaapt. Nou in ieder geval, ik kwam zeggen dat het eten klaar is,' ik kijk naar Chuck die in de deur opening staat en knik hem met een glimlach toe.
'We komen er zo aan ga maar alvast,' zeg ik tegen hem met een glimlach op mijn gezicht om vervolgens weer naar het slapende meisje in mijn armen te kijken. 'Word wakker Sweetheart. Het eten is klaar.' Fluister ik zacht in haar oor en druk een kus op haar oorlel als haar oogleden lichtelijk op en neer flikkeren. Ik druk nog een kusje op haar oorlel om vervolgens langzaam een kusje te drukken op haar linker ooglid die ze vervolgens tegelijk met haar rechter opent. Ze glimlacht naar me en pakt mijn hand vast.
JE LEEST
Without a Word ft. The Maze Runner
FanfictionWat heb je te zeggen als er geen geluid je mond verlaat? Wat is er te doen als iedereen je als dom beschouwd? Wat als er slecht 4 andere weten wat er echt is gebeurt? En Wat als er geen woorden overblijven om te spreken?