Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Rue/Tacita

'Ze komt bij,' ik open mijn ogen en zie het verband rond mijn arm. En gelijk weet ik weer wat er gebeurt is. Die verdomde slang. Ik kom voorzichtig overeind en kijk naar de jongens die in de kamer staan. 'Hey ik ben Newt. Wat is jou naam?'

'Tacita. Waar de fack ben ik Newt?' ik kom van het bed af en loop naar hem toe.

'De Glade. Hoe komt het dat je gebeten bent?' vraagt hij verbaasd als ik stil sta tegenover hem. 'Alby komt er zo aan. Misschien moet je even gaan zitten. We weten niet zeker of al het gif uit je bloed is.' Hij zorgt er voor dat ik achteruit loopt en even later val ik op mijn kont op de behandeltafel. Hij gaat naast me zitten.

'Newt is ze al... Laat maar wat is je naam, meisje?' vraagt een getinte jongen.

'Tacita. En noem me geen meisje. Ik mag dan wel een meisje zijn dat wilt nog niet zeggen dat je het hoeft te zeggen. Hoe lang heb ik hier in vredesnaam gelegen?'

'Zo'n drie uur. Niet langer kan wel wat korter zijn geweest heb de tijd niet echt bij gehouden,' ik knik naar Newt en kijk nog neem de getinte jongen genaamd Alby nog een keer in mij op. Hij is niet heel lang, heeft gemillimeterde haren en draagt een wit shirt met een donkerbruine broek. Ik voel zijn ogen over mijn lichaam geleiden blijkbaar neemt hij mij ook in zich op. Ik weet niet wat het is maar door iets vertrouw ik hem. Ik mag hem niet kennen en op dit moment laten we eerlijk zijn ook niet echt mogen maar ik vertrouw hem. En dat is een goed begin zeker voor een mooie vriendschap. En Newt? Die jongen met die hemelse bruine ogen en blonde haren. Ik kan zweren dat ik verliefd op hem ben geworden het moment dat ik hem voor het eerst zag. Verliefd op zijn uiterlijk dan. Mij draait het meer om de binnenkant. Ik wil hem leren kennen. Dan maak ik wel conclusies.

'Ben je klaar met me in je op nemen?' vraag ik Alby bot. Botter dan ik bedoelde.

'Ik hoor het wel als je afgekoeld ben,' hij draait zich om en loopt weg.

'Shuck. Dat heb ik weer,' ik sta op van de tafel. Wat maakt mij het nou uit dat het gif me binnen twee minuten zou kunnen nekken. Ik hoor voetstappen achter me maar kijk niet om. Ik ga met mijn handen over mijn gezicht heen om vervolgens als een machine naar het bos te lopen. Ik leun tegen een boom aan en de stilte overwelfd me. Ik ben nooit goed geweest met stiltes. 'Come stop your crying. It will be alright. Just take my hand. Hold it tight. I will protect you. From all around you. I will be here. Don't you cry. For one so small. You seem so strong. My arm will hold you. Keep you safe and warm. This bond between us. Can't be broken. I will be here don't you cry. Cause you'll be in my heart. Yes, you'll be in my heart. From this day on. Now and forever more. You'll be in my heart. Always. Why can't the understand the way we feel. They just don't trust what they can't explain. I know we're different. But deep inside us we're not that different at all. And you'll be in my heart. Yes, you'll be in my heart. From this day on. Now and Forever more. Don't listen to them. Cause what do they know? We need each other. To have, to hold. They'll see in time, I know. When destiny calls you, you must be strong. I may not be with you. But you've got to hold on. They'll see in time, I know. We'll show them together. Cause you'll be in my heart. Believe me, you'll be in my heart. I'll be there from this day on. Now and forever more. Oooh, you'll be in my heart. You'll be in my heart. No matter what they say. I'll be with you. You'll be in my heart. I'll be there always. Always. I'll be there for you always. Always and Always. Just look over your shoulder... Just look over your shoulder.... Just look over your shoulder... I'll be there always.' De woorden, het liedje ik ken ze maar heb geen idee waarvan. Ik draai me om als ik een takje hoor breken en zie Newt staan. De blik in zijn ogen verraad dat hij me heeft gehoord en ik went snel mijn blik van hem af. Ik kijk naar mijn schoenen als het me opeens opvalt dat ik een jurkje aan heb. Lokken bloedrood haar vallen langs mijn gezicht en al snel weet ik dat het mijn eigen haar is. Hij komt naar me toe gelopen en ik zit steeds meer stappen naar achteren. Hij stopt met lopen en ik doe precies hetzelfde.

'Je kan echt super goed zingen, Ita.' Ik richt mijn blik op en Newt ongelovig aan.

'Ik kan niet goed zingen. En alsjeblieft laat me nu met rust,' ik draai me huilend om en loop verder het bos in. Voetstappen achter me laten me weten dat hij me toch gevolgd is en gefrustreerd draai ik me weer naar hem om. 'Ik zei laat me met rust. Doe me een plezier en doe dat verdomme dan ook.' De tranen staan in mijn ogen en ik zie dat hij nog dichterbij komt. 'Je gaat niet luisteren of wel soms?'

'Nee, ik ga niet naar je luisteren. Niet zolang jij nog aan het huilen bent,' hij komt nog dichter naar me toe gelopen en veegt mijn tranen uit mijn ogen.

'Rot op gast. Laat me met rust!' gil ik naar hem maar hij luistert weer niet en slaat zijn armen om mijn lichaam. Hij drukt me dicht tegen zich aan en doordat ik kleiner dan hem ben kom ik met mijn hoofd precies tegen zijn schouder aan. Mijn tranen laat ik de vrije loop gaan en ik voel mijn borst steeds sneller op en neer gaan. Hij streelt over mijn rug en haren en ik kan niks anders doen dan huilen.

'Moet ik je nog steeds met rust laten?' vraagt hij me zacht en aait door mijn haar.

'Ja... alsjeblieft,' hij grinnikt zachtjes en slaat zijn armen nog wat dichter om mijn schokkende lichaam heen. Mijn ogen tranen nog steeds en ik probeer me uit zijn grip te wringen maar het lukt me niet en iets zegt me dat hij me ook nooit zal gaan lukken. Ik word opgetild word en open geschrokken mijn ogen. Newt glimlacht naar me en loopt het bos uit. 'Laat me alsjeblieft los en met rust, Newt.'

'Never in a million years. Alby en jij gaan het goed maken,' ik zucht en word niet veel later neer gezet op de grond. Alby staat tegenover me en haalt zijn neus op.

'Wat voel je je soms te goed voor een meisje?' vraag ik hem cynisch maar de tranen die over mijn wangen stromen helpen me niet heel erg. Hij doet iets wat ik niet verwacht had; hij loopt naar me toe en trekt me in een knuffel. Ik kijk verbaasd naar Newt die me met een grote glimlach op zijn gezicht aankijkt. Ik schud lachend mijn hoofd en sla vervolgens ook mijn armen om Alby heen. Ik open mijn ogen maar het enige wat ik zie zijn wat blonde plukken die echt totaal niet van mij zijn. Ik veeg ze uit mijn zicht en glimlach als ik Newt' vredige gezicht zie. Hij slaapt nog. Minho komt aangelopen en glimlacht als hij ziet dat ik al wakker ben. Hij maakt me los uit Newt' greep als we vervolgens samen naar de Wok lopen om te gaan eten. Als we daar aankomen zit Thomas al te ontbijten en volgens mij vliegen de vraagtekens niet alleen bij mij rond mijn hoofd.

'Ita, je was er niet bij je was weer eens geen idee wat je altijd doet. Het komt er op neer de rest van de Renners zijn gestopt en Thomas is nu ook een Renner,' zegt Minho zo vaag als gewoonlijk. We halen ons eten om vervolgens bij Thomas te gaan zitten. Ik neem Thomas even in mij op en zie de enthousiasme die Newt vroeger ook had. Ik herken Newt in hem maar hoop dat hij diep vanbinnen anders is. Want als dat niet zo is, dan zal de Maze hem breken. Stukje bij beetje net zolang totdat er helemaal niks meer van deze jongen over is. Er is geen uitweg en iedereen weet dat. Iedereen die ooit een Renner is geweest dan.

'Wat voor job hebben Ciarra en Skyler eigenlijk gekregen. Waarschijnlijk was ik toen namelijk ook weer weg,' Minho knikt met zijn hoofd naar achter en ik draai mijn hoofd om te zien wat hij bedoelt. Ciarra en Skyler komen binnen gelopen en gaan bij ons aan tafel zitten. 'Laat me raden, Rensters?'

'Helemaal. Hey, als hun kunnen rennen waarom wij dan niet?' ik rol met mijn ogen naar Skyler en krijg onder tafel een trap van Minho.

'Beledig ik je vriendinnetje Minho?' vraag ik hem speels als hij langzaam aan rood kleurt. Net zoals Skyler. Thomas, Ciarra en ik beginnen te lachen als Newt binnen komt gelopen. Hij komt met zijn eten bij ons zitten en kijkt ons verbaasd aan.

'Skyler en Minho hebben verkering,' fluister ik in zijn oor en al snel begrijpt hij het.

'Welke secties gaan we eigenlijk rennen vandaag?' vraagt Thomas als hij eindelijk uitgelachen is. Ik kijk naar Minho die nog altijd knal rood is.

'Ita neemt samen met Ciarra sectie 7, Thomas jij neemt sectie 4 en Skyler en ik nemen sectie 1,' ik kan een glimlach niet verbergen en krijg weer een trap alleen ditmaal dan van Skyler. Maar het enige wat ze daar mee bereikt is een lachbui van mij. Newt, Ciarra en Thomas beginnen ook te lachen.

'Weten jullie zeker dat het goed komt en jullie niet iets anders gaan na kijken in sectie 1?' vraag ik ze lachend als Chuck binnen komt gelopen.

'TACITA,' gillen ze tegelijk waardoor een lachsalvo uitstijgt boven onze tafel.