Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Newt

'Dus je hebt het voor elkaar?' vraag ik haar gekwetst. 'Heb je eindelijk wat je wilde. Je bent de Renster de allereerste Renster en niemand zal je meer tegen houden om de Maze in te gaan.'
Alsjeblieft stop het geschreeuw... Ik begrijp het al je bent niet blij met mijn keuze maar laat het me dan alsjeblieft uitleggen. Laat me uitleggen waarom ik een Renster wilde worden alsjeblieft.
Ze houdt het voor mijn neus en als ik het gelezen heb duw ik het notebook naar beneden.
'Leg het maar uit. Ik luister,' Minho komt naar ons toe gelopen en laat ons een tekening zien.
'Ita heb jij deze gemaakt?' ze knikt en ik haal de tekening uit Minho' handen. Ik zie mezelf alleen dan met een bloemenkrans om mijn hoofd. Het is zo mooi dat het bijna echt lijkt. Het is zo mooi en puur getekend.
'Hoe weet je dat Ita het heeft getekend je klonk voordat ze het bevestigde nogal zeker van je zaak?' vraag ik Minho verbaasd en geef de tekening aan Ita die hem gelijk in haar notebook verbergt en ik zie een kleine bloos.
'Ze heeft net zulke mooie tekeningen gemaakt van plekken in de Maze. Zo gedetailleerd dat het bijna angst aanjagend is. Door die tekeningen zijn we er achter gekomen dat ze een Renster wilde worden. Ik kan ze halen als je wilt?' zegt Minho en wijst naar de kaartenkamer die verborgen ligt in het bos.
'Jij hebt tekeningen gemaakt van de Maze zonder dat je daar ooit geweest ben. Hoe kan dat in vredesnaam?'
'Gast moet ik ze halen of niet?' ik knik en Minho loopt hoofdschuddend terug naar de kaartenkamer.
'Waarom die madeliefjes? Ik heb nog nooit madeliefjes in mijn haar gehad,' ze grinnikt en pakt haar pen vast waarna ze begint te schrijven en mij haar boek aan geeft met een glimlach op haar gezicht.
Ik vond ze wel schattig staan. Hoezo vind je ze niet leuk Newt? Ik kan een ander maken zonder madeliefjes
'Dat hoeft echt niet maar wauw nooit gedacht dat jij zo mooi kan tekenen. Wat kan je niet behalve praten en zingen en al de andere dingen waar je je stembanden voor nodig hebt?' vraag ik met een glimlach en geef hem.
Ik kan echt niet met dieren over weg. Ze haten mij ik krijg altijd wel iets van hun in mijn gezicht.
Ik lach als Minho weer naar ons te komt gelopen. En me nog zeker twintig tekeningen geeft.
'Volgens mij zitten ook mijn schetsen erbij,' ik geef ze terug en lachend haalt hij er tien tekeningen tussen uit voordat hij de rest terug geeft. 'Als het goed is zijn dit alleen Ita' tekeningen.'
Ben ik hier overbodig? Want dit gesprek gaat over iets wat ik heb gemaakt maar niemand vraagt om mijn mening
Ik lach en geef haar het notebook terug. Ze geeft Minho het notebook en ook hij begint te lachen.
'Dus wat is je mening hier over of deel je die nu niet meer met ons?' ze schud haar hoofd en duwt het boek tegen haar borstkas aan. 'Jammer ik had je mening best wel willen weten. En ik denk Newt ook. Maar als je toch niks gaat zeggen kan je net zo goed weer gaan tekenen. Misschien kan je wel een tekening vanzelf maken of weer eentje van Newt. Ik wil er wel een van jou hebben je weet maar nooit wat er kan gebeuren in de Maze.' Ze steekt haar tong naar hem uit en loopt met het notebook in haar handen weg van ons.
'Waarom zei je dat nou? Dadelijk gaat ze echt dood in de Maze en dan blijft het je achter volgen dat je er ooit een grapje over hebt gemaakt. Als haar door jou wat over komt he dan vermoord ik je geloof me. Minho begrijp je het niet ik ben boos op haar omdat ze de Maze in gaat en dan maak je er zo'n dom grapje over,' hij kijkt me verbaasd aan en ik voel gewoon de woeden in mijn lichaam branden. 'Ik weet niet hoe ze dit getekend heeft maar geloof me als ze er niet levend uitkomt zorg ik dat jij de gene bent die achter haar aangaat.'
'Newt alsjeblieft wordt rustig. Ik zal zorgen dat ze haar niks overkomt geloof me ik zal haar beschermen met mijn eigen leven als dat nodig zou zijn. Ik wil niet dat haar iets over komt ze voelt als een zusje voor me. Ik weet hoe het voelt wat je nu voelt ik voel precies hetzelfde. En ja ik heb ingestemd maar dat komt omdat ze een eerlijke kans wilde. Een eerlijke kans om te zien wat daar buiten is en wat ze wilt doen met haar leven zolang ze hier nog vast zit in de Glade. Newt ze is ongelukkig hier. Ongelukkiger dan dat we ooit zullen geloven. Iets sloopt haar vanbinnen iets waar wij niet bij kunnen. En wat ze blijkbaar in de Maze wil oplossen. Ze is slim en listig als het er op aankomt geloof me ze overleeft het wel,' probeert Minho me gerust te stellen. 'Ik beloof het je. Echt waar.'
'Bedankt Minho ik ben gewoon bang om haar te verliezen. Hoe vreemd ze ook kan zijn ik geef om haar. Meer dan dat ze zal weten. Meer dan dat ze mag weten,' zeg ik zacht als Cita naar ons toe komt gelopen. Ze geeft me een tekening en loopt met grote stappen dan weer weg. Ik kijk naar de tekening en zie mezelf weer getekend.
'Wat is het?' vraagt Minho lachend en pakt de tekening van mij af. 'Hey ze heeft naar me geluisterd ze heeft je getekend. Men ze kan echt goed tekenen. Kan jij dit ook?' Ik schud mijn hoofd gelijk en pak de tekening terug.
'Ik begrijp het niet ze was net iets van vijf minuten weg en ze heeft dit nu al getekend. Weet Alby van de tekeningen van de Maze?' Minho knikt en ik kijk even om maar Tacita is nergens te bekennen in de Glade.
'Misschien wilt ze wel een tekening van zichzelf voor je maken. Dan kan je daar naar staren als wij in de Maze zijn,' stelt hij voor en ik kijk Minho verbaasd aan. 'Het kan toch zo moeilijk is het toch niet om te vragen?'
'Ik ga haar toch niet vragen of ze zichzelf voor mij kan tekenen? Alleen jij doet dat gast. Alleen jij bent daar gek genoeg voor. Ik meen het alleen jij bent zo gek dat je het gaat vragen,' hij lacht. 'Je lacht me uit is het niet?'
'Eigenlijk wel. Moet ik het voor je vragen? Ik doe het dat weet je en ik beloof je dat ik dan aan haar vraag of ze er eentje kan maken met bloemetjes in haar haren,' glimlacht hij en ik kijk hem beledigd aan. 'Kijk niet zo dadelijk krijg je nog rimpels en ik weet niet of Ita je dan nog leuk gaat vinden.' Hij lacht en ik geef hem gelijk een klap.
'Ik ga nu en oh wee als ik dadelijk van Ita nog een tekening krijg en al helemaal als het een tekening van haarzelf is. Dan vermoord ik je Minho en dat zal ik plechtig beloven. Geloof me ik duw je van de klif,' hij kijkt me beledigd aan loopt langs me. Ik draai me om en zie dat hij koers zet richting Tacita. 'MINHO IK MEEN HET!'
'DAAROM JUIST,' gilt hij lachend terug en loopt door naar Tacita die ons vragend aan kijkt. 'GELUKKIG GAAN DE MUREN DADELIJK DICHT. JE ZAL DUS SOWIESO MOETEN WACHTEN TOT MORGEN SHANK.' Ik ren in zijn richting en zie de vragende blik met de seconde groeien bij Cita.
'Wil je niet weten geloof me het is beter als je het niet weet. Het is beter als niemand anders hier van weet,' ze knikt vaagjes en klapt haar notebook open. Ze schrijft wat op en geeft me het notebook waarna ik het lees.
Nou wil ik het eigenlijk wel weten. Wil je het me alsjeblieft vanavond vertellen dan vertel ik je iets wat niemand weet ik wil niet dood gaan met een geheim voor jou. Al weet ik niet zeker of ik morgen dood ga maar het is de Maze dus je weet het maar nooit. Al geloof ik dat Minho nog eerder zelf dood gaat dan mij dood laat gaan.
'Je overleeft het echt wel en anders overleeft Minho het ook niet,' vertrouw ik haar toe en ga naast haar zitten. Ze glimlacht en geeft me een vel papier. 'Wat moet ik hier mee?'
Kijk wat er op getekend is. Geloof me je zou nog wel eens verbaasd kunnen zijn over wat je ziet.
Ik grinnik en draai het vel om. Ik kijk naar haar en dan weer naar de tekening. Hij lijkt precies al heeft ze nu geen madeliefjes in haar haren. Ik kijk weer naar haar maar ze zit al weer over een haar notebook gebogen ditmaal kijkend naar cijfertjes en weet ik veel wat ze aan het doen is. Het is niet mijn taak om de voorraden bij te houden.
'Vind je het erg als ik hem houd?' ze kijkt op en schud met een glimlach op haar gezicht haar hoofd voordat ze begint te schrijven in haar notebook en die naar me toe te schuiven om het te lezen.
Ik heb hem voor jou gemaakt sorry als je hem niet leuk vind ik kon het niet laten ik heb wel meer getekend dan dit alleen hoor ook voor die tekeningen van de Maze tekende ik al. Gewoon dingen die ik zag in mijn dromen.
'Mag ik ze zien? Die tekeningen?' ze lijkt even na te denken maar knikt dan en staat op. Ze loopt weg en komt niet veel later terug met een boek. Ze geeft het me met een glimlach en komt weer naast me zitten waarna ze weer verder gaat met waar ze mee bezig was. 'Ze zijn echt mooi.' Ik blader door het boek als ik steeds vaker tekeningen zie van het bos hier in de Glade. 'Is het een droom die steeds terug blijft komen?' Ze kijkt op en pakt haar pen wat steviger vast als ze zit op welke pagina ik ben in haar tekenboek.
Ja, het eindigt altijd met mij opgehangen aan de boom in het midden van het bos kijk maar twee pagina's verder...
Ik kijk haar verbaasd aan en blader gelijk twee pagina's verder waar ik haar met ogen open opgehangen zie aan een boom. Ik sla het boek geschrokken dicht en kijk haar weer aan. Maar haar blik is afgewend waardoor ik haar ogen niet kan zien. Ik dwing haar met mijn vingers op te kijken.