Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Hier zijn ze dan :
1. Ik heb dyslexie
2. Ik heb een vriendje
3. Ik ben nog altijd Depressief
4. Ik herken mezelf in Newt
5. Ik ben stiekem getrouwd met Thomas Brodie Sangster (zo stiekem dat hij het niet eens weet)
6. Ik heb volgens @jolijnbezemer Caramelbruin haar
7. Ik ben verslaafd aan Nep Brillen.
8. Ik ben shucking bloody weird
9. Ik ben verslaafd aan horrorfilms en thrillers.
10. I love dogs
Dus dat waren de tien feitjes over mij let me know what you think x

Tacita

Ik draai ik me om en gil als Ben me tegen de grond duwt.

'Stoute meisjes die niet willen luisteren moeten de gevolgen dragen,' ik draai mijn hoofd weg als zijn speeksel bijna in mijn oog terecht komt en spartel zo veel mogelijk tegen als hij met zijn linkerhand mijn beide handen vast pakt en mijn polsen waarschijnlijk onbedoeld verbrijzeld. Zijn rechterhand glijd naar de onderkant van mijn shirt en ik kan de tranen niet meer tegen houden en probeer uit alle macht mijn armen los te krijgen. Ik gil zonder geluid als ik zijn koude hand over mijn huid voel glijden. Ik voel dat mijn armen los worden gelaten en duw Ben met alle kracht van me af maar doordat hij mijn polsen heeft verbrijzelt schreeuw ik het uit van de pijn. Hij wordt van me afgerukt en ik open mijn ogen. Minho helpt me overeind en ik zie Newt een eindje verder op versteend staan. Ik laat Minho los en ren zo snel als ik kan naar mijn vriendje toe die me radeloos in zijn armen sluit. Ik laat mijn tranen de vrije loop gaan maar schreeuw het uit als Newt per ongeluk mijn polsen vast pak. Hij zet me neer op de grond en kijkt me verbaasd aan. De onwetendheid is te lezen in zijn ogen maar ik kan het niet uitleggen. Dit is één van de weinige moment dat ik mijn stem echt mis.

'JEFF, CLINT,' ik kijk naar Newt die tegenover me zit terwijl Minho naast me door zijn knieën zakt en door mijn haar strijkt. De tranen stromen nog altijd uit mijn ogen als Jeff en Clint geschrokken aankomen gerend. Jeff pakt mijn polsen vast en ik sluit mijn ogen gepijnigd. Ik voel dat iemand me optilt maar de pijn in mijn polsen dwingt me mijn ogen gesloten te houden. Ik voel dat ik ergens heen word vervoerd en mijn gevoel vertelt me dat het naar het gebouw van de Med-Jacks is. Ik voel dat ik neer gelegd word maar mijn hoofd word nog altijd vast gehouden.

'Rustig... rustig Ita. Ik zie dat het je pijn doet maar Jeff moet echt naar je polsen kijken. Misschien heeft Ben ze wel gebroken,' ik herken Newt' stem.

'Gebroken! Je kan beter zeggen verbrijzeld zeggen. En niet eens één pols nee hij heeft ze gewoon verdomme allebei verbrijzeld. Clint haal het steun verband,' ik hoor voetstappen de kamer verlaten en merk op dat mijn ademhaling gejaagd is.

'Haal rustig adem Ita, alles komt goed met je Jeff en Clint eten wat ze doen.' Ik open mijn ogen en kijk in Newt' chocolade bruine ogen waar ik langzaam in verdrink. Mijn ademhaling wordt langzaam aan weer normaal en ik voel de druk verband rond mijn polsen maar alles wat ik zie zijn nog altijd Newt' bruine ogen.

'Dit kan even pijn doen,' ik wil knikken maar ben in een magische greep, betovert door Newt' ogen lig ik daar. Ik voel de pijn in mijn polsen niet meer en blijf staren in Newt' ogen. Hij glimlacht en strijkt zachtjes met zijn hand door mijn haren.

'Je realiseert je hopelijk wel dat je naar Newt aan het staren bent he,' zegt Minho lachend en zwaait met zijn hand voor mijn ogen. Ik knipper even maar blijf in Newt' ogen staren. Ieder klein kleur verschilletje elk detail neem ik in me op.

'Laat haar staren Minho ten eerste staart hij net zo goed terug en ten tweede leidt het haar af wat op dit moment een goed iets is,' neemt Clint het voor me op. Wauw de Clint die normaal altijd wil amputeren nam het zojuist voor me op. Ik voel de pijn in mijn armen wel maar doordat ik er geen aandacht op vestig en Newt aan blijf staren is de pijn te dragen. Ik voel een hand door mijn haar maar vestig er geen aandacht op. 'Doe je mond is open Ita?' Ik doe wat me gevraagd word en voel een stroperig goedje mijn keel binnen glijden. Vermoeidheid neemt mijn lichaam over en voor ik het zelf goed en wel door heb ben ik in slaap gevallen. 'Ita het is tijd om te eten,' ik open voorzichtig mijn ogen en kijk in Newt' ogen en zie gelijk dat er iets verandert is. Zijn bruine ogen zijn iets donkerder dus hij is of gefrustreerd of gewoon boos. 'Je staart weer.' Ik pak het notebook wat op het tafeltje naast het bed liggen en begin te ga schrijven.

Je ogen zijn donkerder dan vanmiddag Newt. Op wie ben je boos of gefrustreerd? Wat is er Newt ik kan je helpen en dat weet je. Waarom heeft Clint me eigenlijk inslaap gebracht? En wat is er gebeurt vanavond terwijl ik lag te slapen?

'Wow dat zijn veel vragen. Ehm. Ik ben boos op Ben hij heeft je polsen verbrijzeld. Clint heeft je inslaap gebracht omdat je anders te veel pijn zou voelen. En er is niet veel gebeurt Ben zit vannacht in het gat we hebben op jou gewacht voor het Palaver dat we morgen houden oké? En nu ga ik je je eten voeren want van Jeff en Clint maar jij je handen niet gebruiken,' hij steekt zijn tong naar me uit als ik hem beledigt aan kijk en knik met mijn hoofd naar het notebook. 'Oh ja je hebt net al geschreven. Niks zeggen dat is ons kleine geheimpje.' Ik knik en zie dat hij twee borden met eten op het nachtkastje heeft gezet. Ik glimlach en wil een beetje overeind komen maar Newt is me voor en houdt me tegen. 'Je moet geen kracht op polsen zetten.' Ik rol met mijn ogen maar laat me dan toch door hem overeind zetten. Ik kijk naar mijn armen die van ellebogen tot mijn vingers in het verband zitten. Ik zucht zachtjes en merk dat Newt achter me is gaan zitten. 'Er is iets met je ik zie het aan je gezicht, Ita.' Ik draai mijn hoofd naar hem om maar schud triest mijn hoofd als ik vervolgens naar mijn polsen te knikken. 'Men nu is het echt vervelend dat je niet gewoon kan praten. Ik zou er echt een moord voor doen om gewoon op dit moment even je stem te kunnen horen...' Ik druk mijn lippen op de zijne voordat hij nog meer kan zeggen. Ik voel dat hij me terug kust en kruip langzaam op zijn schoot wat lastig gaat als je je handen niet kan gebruiken. Hij gaat met zijn handen naar mijn heupen en trekt me iets dichter naar hem toe. Hij bijt zachtjes op mijn onderlip waardoor ik mijn lippen stevig op elkaar houd gewoon om hem te plagen. Ik voel hem zacht zijn hoofdschudden en haal dan toch mijn lippen van elkaar af. Ik voel zijn tong mijn mond binnen komen voor de zoveelste keer spellen onze tongen een spel. Ik trek terug en kijk hem zacht grinnikend aan. 'Volgens mij kwam ik hier om je eten te geven en niet voor dit. Al vind ik dit leuker dan jou eten voeren.' Ik leg mijn hoofd op zijn schouder neer en glimlach als hij me nog dichter tegen zichzelf aantrekt. 'Volgens mij wil jij niet eens eten.' Ik rol met mijn ogen en haal mijn hoofd weer van zijn schouder af om hem vervolgens aan te kijken. Newt pakt met zijn handen mijn gezicht vast. 'Je moet echt eten.' Ik knik en zie dat hij de borden pakt en bestek. Hij wilt me een vork gegeven maar bedenkt zich net op tijd en houdt de vork voor zichzelf om vervolgens me een hap met eten voor te houden. Het is raar om gevoerd te worden zeker as je nog gewoon bij bewustzijn bent. Hij ziet dat ik me er niet fijn bevoel en trekt me weer dicht tegen zich aan. 'Ik weet dat het moeilijk is. Maar je polsen zijn verbrijzeld en je moet blijven eten. Ik weet niet wat Ben opeens bezielde niemand weet dat ook niet iedereen weet wat hij je precies heeft aangedaan. Ze weten niet van die kus maar ze weten ook niks van hoe hij je eergisteren heeft vast gegrepen. Wat we wel weten is dat hij Thomas aan viel en daarom vanavond verbannen wordt. Wil je er bij zijn? Bij zijn verbanning?' Ik knik verdooft als er een jongen die ik me vaag herinner als de Greenie naar binnen komt gelopen. Ik kijk hem zwijgend aan.

'Ita! Wat ben ik blij dat je weer wakker bent. Oh ja mijn naam is trouwens Thomas. Je was er niet bij toen ik mijn naam terug kreeg,' ik glimlach naar hem en knik dat ik het begrepen heb. Ik klop naast me op het bed en met een glimlach op zijn gezicht komt Thomas naast Newt en mij zitten.

'Wat doe je hier eigenlijk Tommy?' vraagt Newt hem met een glimlach.

'Ik kwam jullie halen voor de verbanning. Het is avond weet je volgens Alby sluiten de deuren over een half uurtje,' ik kijk hem verbaasd aan en gooi mijn benen over de rand van het bed om vervolgens op te staan. 'Volgens mij gaat ze mee naar de verbanning. Kom op ik denk niet dat Alby wachten op prijs gaat stellen.'

'Je hebt waarschijnlijk gelijk. Kom op we gaan,' Newt pakt mijn hand voorzichtig vast en leid me op de voet gevolgd door Thomas naar de noordelijke poort waar iedereen al klaar staat. Newt krijgt z'n stok aangereikt en ik zie dat Thomas naar Chuck toeloopt. Chuck die met Evelynn staat te praten. Ben wordt in de cirkel gedropt door Minho en ik zie die wilde blik vol met lust weer in zijn ogen. Ik doe een stap achteruit en zie dat Newt even naar mij omkijkt. Ik ontwijk zijn ogen en wil het liefst ergens anders heen gaan maar mijn gevoel vertelt me dat ik op dit moment beter bij de verbanning kan zijn dan ergens anders in mijn eentje. Ik weet niet wie mij toen vergiftigd heeft. Praktisch gezien weet ik amper wat er de afgelopen dagen of misschien zelfs weken gebeurt is. Mijn hoofd lijkt wel een vergiet en ik heb geen idee of ik belangrijke dingen uit mijn geheugen mis. Ik voel me weer net zo als toen ik hier aan kwam met de Box. Alleen weet ik ditmaal mijn naam wel. Het is verschrikkelijk om je zo onwetend toe voelen.