5

17.2K 1.8K 223
                                    

သူ့ဘဝက ဘာကို အလိုမကျမှန်းမသိ ၊
တစ်ခုခုကို လိုအပ်နေသလို ဖြစ်နေသည်မှာ လေး ငါးရက်လောက် ရှိနေပြီ ။

အချစ်ကို လိုအပ်နေတာလား ၊ အချစ်ခံရဖို့ လိုအပ်နေတာလား ဆိုတာ မရေရာ ။

မသိရင် မမေ့နိုင်တဲ့ သက္ကရာဇ် ၊ ခုနှစ်တွေကိုပဲ ပြန်ရောက်သွားသလိုလို ။

နေအလင်းပျောက်တစ်ချို့က သူ့မျက်နှာပေါ် ထင်ဟပ်လာ၍ Taehyung အလန့်တကြား ထထိုင်မိသည် ။

ဒီနေ့လည်း ဒီနေရာမှာ တစ်ညလုံး ထိုင်နေမိပြန်တာပဲ ။

​မြေပြင်ပေါ်မှ ဘီယာဗူးခွံကို ဘေးဘက်သို့ ကန်ပစ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ ကားသော့ကို ထုတ်လိုက်သည်။

မနက်လင်းပြီဆိုတော့ ဒီနေရာကနေ အမြန်ထွက်မှ ဖြစ်မည်။

မဟုတ်ရင် ဟို Jeon Jungkook ဆိုတဲ့ ကောင်လေး ဗြုန်းဆို ရောက်လာပြီး ''ခင်ဗျား ထပ်လာပြန်တာလား'' ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ခနဲ့ရင် Taehyung ဒေါသထွက်မိလိမ့်မည်။

မဟုတ်ဘူး ။ ရှက်မိလိမ့်မည် ။ Kim Taehyung က ရီးစားဟောင်းကို လွမ်းနေတုန်းဆိုသည်ကို သိသွားရင် သေချာပေါက် ရှက်မိလိမ့်မည်။

''Shitt! ကားက ဘာကိစ္စ
စက်နှိုးလို့မရနေတာလည်း ။
အရေးနဲ့အကြောင်းဆို
ဘာထကြောင်တာလည်းဟ''

​ကျိန်ဆဲပစ်ပြီး Manager ဆီ ဖုန်းခေါ်တော့ ဆက်သွယ်မှုဧရိယာပြင်ပ။ မေ့နေတာ ဒီနေရာက ဖုန်းလိုင်းတွေ သိပ်မိလေ့မရှိဘူးပဲ ။

သေချင်တာပဲ ။ ဟိုကောင်လေးသာ ဒီနေရာကို လာလို့ သူ့ကို မြင်သွားရင် ဒုက္ခ ။ ဒီကားအစုတ်ကြီးနဲ့က ဘာမှ အလုပ်ဖြစ်မနေဘူး ။

''ကားပျက်နေတာလား ။
ကိုယ်ကြည့်ပေးမယ်''

ထွက်လာတဲ့ အသံက Taehyung နောက်က ။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခပ်သန့်သန့် ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဖြစ်နေ၏ ။

Taehyung ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ်ပင် မယုံနိုင် ။ ဒီလို လူပြတ်တဲ့နေရာမှာ ကားပျက်တဲ့အချိန် လူတစ်ယောက်က ကူညီဖို့ အသင့်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ နည်းတဲ့ကုသိုလ်ကံ မဟုတ် ။ နည်းတဲ့ တိုက်ဆိုင်မှုလည်း မဟုတ် ။ လူပြတ်လွန်းလို့ကို သူနဲ့ Jungkook ရဲ့ သီးသန့်နေရာလေး အဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့ကြတာကိုပဲ ကြည့် ။

Deja Vu ( Completed )Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang